Διαβάσαμε την είδηση πρωτίστως από το ebasket. Kαι επειδή είχαμε την αίσθηση, ότι “δεν μπορεί“, άνθρωπος είναι και ο Αλέξανδρος Τρίγκας. Αν και εξαίρετος και ταλαντούχος συνάδελφος, ίσως να έκανε κάποιο λάθος κατά την καταγραφή τη “είδησης“.
Έτσι, μπήκαμε στην επίσημη ιστοσελίδα του ΠΣΑΚ, για να διαβάσουμε πρωτογενώς την “πληροφορία“, για τα όσα έγραψε η διοίκηση των παικτών για τη… wild card της Εθνικής! Τί απεδείχθη; Ότι ο Αλέξανδρος μόνο λάθος δεν είχε κάνει.
Ξαναγράφουμε την ανακοίνωση με τίτλο “Κέρδισε η Ελλάδα, Κέρδισε το μπάσκετ“, όχι επειδή χάσαμε τα λόγια μας και δεν έχουμε… λέξεις για να γεμίσουμε ένα άρθρο (σ.σ. το ‘χουμε εύκολο δόξα τω Θεώ), αλλά για να την… εμπεδώσουμε. Όλοι μαζί.
Τι έγραψε η διοίκηση των παικτών; Και επιμένουμε στη λέξη διοίκηση, επειδή ενίοτε και σε πολλές αποφάσεις, καθώς είμαστε σε θέση να ξέρουμε, δεν αντιπροσωπεύουν πλήρως τις απόψεις του συνόλου των αθλητών.
Η ανακοίνωση: “Ως μεγάλη εθνική επιτυχία καταγράφεται η εξασφάλιση για την Ελλάδα της ελεύθερης συμμετοχής της στο παγκόσμιο πρωτάθλημα μπάσκετ της Ισπανίας το ερχόμενο καλοκαίρι.
Μετά τις συντονισμένες προσπάθειες της ελληνικής ομοσπονδίας καλαθοσφαίρισης και ιδιαίτερα του προέδρου της Γιώργου Βασιλακόπουλου, η χώρα μας κέρδισε πανάξια αυτό που της ανήκε, καθώς με την πανθομολογούμενη σπουδαία συνεισφορά της στο άθλημα σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο, “υποχρέωσε” την Κεντρική Επιτροπή της FIBA που συνεδρίασε στη Βαρκελώνη, να συμπεριλάβει την ΕΟΚ, στις ομοσπονδίες που δικαιούνται να στείλουν τις Εθνικές ομάδες τους, στην παγκόσμια γιορτή του μπάσκετ.
Η “γαλανόλευκη” θα είναι παρούσα σε ένα ακόμη μεγάλο ραντεβού. Σε μία ακόμη μεγάλη γιορτή του μπάσκετ“.
“Πλάκα μας κάνουν“, είπαμε φωναχτά…
Καταρχήν -επειδή δεν είναι υποχρεωμένος κάποιος να διαβάζει όλα όσα γράφουμε στα Μέσα που εργαζόμαστε- υπενθυμίζουμε, ότι καταγράψαμε χθες το γεγονός της wild card από τη FIBA ως “νίκη Βασιλακόπουλου“. Τούτο δεν σημαίνει ότι… βγήκαμε στους δρόμους.
Εμείς δεν διαπιστώσαμε κάποια “μεγάλη εθνική επιτυχία” και δεν είμαστε βέβαιοι αν κερδίσαμε ως χώρα αυτό που “πανάξια μας ανήκε“. Και γιατί μας… ανήκε, Μανώλη, Γιάννη, Πάνο, Νίκο, Δημήτρη, Νίκο, Αντώνη η “πρόκριση” στο Παγκόσμιο; Προκρίθηκε η Εθνική στο Παγκόσμιο μέσα στα γήπεδα και δεν το θυμόμαστε; Αδικήθηκε από τη διαιτησία στον βαθμό, που διαμορφώθηκε ο αποκλεισμός της και πάλι δεν το θυμόμαστε;
Η Ελλάδα, και εν προκειμένω ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, διεκδίκησε νομίμως, εφόσον της επιτρέπεται από τον κανονισμό, μια θέση ελευθέρας. Αν και ήταν σχεδόν βέβαιο, ότι αυτή τη μάχη ο πρόεδρος της ΕΟΚ, ή καλύτερα ο “πρόεδρος της Εθνικής” δεν θα την έχανε, του πιστώσαμε τη νίκη.
Θεωρούμε δε, ότι ο καθένας την ίδια γνώμη έχει, ανεξάρτητα αν σχολιογράφησε υπέρ ή κατά του οικονομικού αντιτίμου, το οποίο βεβαίως μόνο ευκαταφρόνητο δεν είναι.
Από τη στιγμή δε, που δεν βγαίνει από τη τσέπη μας, διότι εμείς μακροοικονομία δεν ξέρουμε, ούτε υπεισερχόμαστε σε θεωρίες συνωμοσίας, καλά έκανε και συνέβη. Άλλο αυτό κι άλλο ακόμη ένα “λιβάνισμα” για τον πρόεδρο!
Διαβάζαμε και ξαναδιαβάζαμε το κείμενο της ανακοίνωσης, προσπαθώντας να ανακαλύψουμε έστω μια φράση, που να δικαιώνει το εγκώμιο στον κορυφαίο (σ.σ. δεν είναι ειρωνικό) Έλληνα παράγοντα, αλλά δεν βρίσκαμε.
Αναζητήσαμε στη σκέψη μας λόγους για να μη γράψουμε το παρόν σχόλιο, αναγνωρίζοντας ότι όλα τα παιδιά, που συνθέτουν το Δ.Σ. του ΠΣΑΚ, έχουν αποδείξει με την συμπεριφορά τους εντός και εκτός παρκέ ότι έχουν νου και συγκροτημένο λόγο. Ορισμένοι, μάλιστα, είναι και φίλοι μας. Και δεν είναι καλοί, επειδή είναι φίλοι μας, αλλά επειδή αυτή είναι η πραγματικότητα.
Παρά τα “ελαφρυντικά” ενδώσαμε στον πειρασμό να γράψουμε. Η διοίκηση του ΠΣΑΚ ενδεχομένως αναζητούσε μια αφορμή για να αποδώσει εύσημα στον Γ.Β. και την βρήκε. Αυτό αντιλαμβάνεται ο κοινός νους. Και κοινό νου διαθέτουμε. Δεν έχουμε καμία γονιδιακή σχέση με τον Αϊνστάιν… Αλλά δεν χρειάζεται να έχει κανείς σχέση όποιας μορφής με τον Αϊνστάιν ή τους απογόνους του για τα αυτονόητα.
Η Εθνική ομάδα μπάσκετ έχει κάνει πολλάκις υπερήφανη την Ελλάδα. Προφανέστατα, και αποτελεί το καμάρι του ελληνικού αθλητισμού και τούτο δεν επισκιάστηκε ούτε με το χρυσό, το σπουδαίο ευρωπαϊκό του 2004 στο ποδόσφαιρο, ούτε με όλα τα μετάλλια των υπολοίπων αθλημάτων μαζί. Η Εθνική ομάδα μπάσκετ θα ξανακάνει υπερήφανη την Ελλάδα. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς… προφήτης ή μέντιουμ, για να το προβλέψει με ασφάλεια.
Η διοίκηση του ΠΣΑΚ όφειλε να γνωρίζει, και γνωρίζει δηλαδή, ότι η ΕΟΚ και ο πρόεδρός της έχουν ευθύνη. Έχουν ευθύνη πέρα από τις διπλωματικές μάχες στα διεθνή φόρα να βρουν λύσεις στα του οίκου τους. Στο εσωτερικό δηλαδή.
Έχουν ευθύνη να αναβαθμίσουν και ανανεώσουν (σε ιδέες και σε ηλικίες) την λειτουργικότητα της Ομοσπονδίας, που έχει ξεχάσει ότι “διαφεντεύει” τυπικά δεκάδες διοργανώσεις, δεκάδων κατηγοριών, δεκάδων παραγόντων και… χιλιάδων αθλητών. Που κινούνται ή παίζουν με αυτόματο πιλότο.
Έχουν ευθύνη να κατοχυρώσουν δικαιώματα αθλητών, που δεν διασφαλίστηκαν, απλώς αποσιωπήθηκαν μπρος στον γενικό χαμό που επικρατεί σε μια χώρα, που καταρρέει από τα Μνημόνια και το κεφάλι μας το ξερό…
Η διοίκηση του ΠΣΑΚ έχει κι αυτή τεράστιες ευθύνες. Μπορεί να βελτιώσει ή να πιέσει για να βελτιωθούν πράγματα στο ελληνικό μπάσκετ, που δεν είναι όλα καλώς καμωμένα. Είναι τέτοια η δυναμική τους στο φίλαθλο κοινό, που ούτε οι ίδιοι το έχουν αντιληφθεί.
Έχουν μπροστά τους ακόμα πολλές δράσεις προς όφελος του χώρου που υποστηρίζουν (και το κάνουν όλοι εξαιρετικά μέσα στο παρκέ), αντί να αναλώνονται σε αχρείαστες ανακοινώσεις.
