Έχουμε βαρεθεί να μιζεριάζουμε… Έχουμε βαρεθεί να γκρινιάζουμε… Έχουμε βαρεθεί να εξοργιζόμαστε… Έχουμε βαρεθεί να υποψιαζόμαστε… Έχουμε βαρεθεί να…Φαρμακωνόμαστε.
Και υποψιαζόμαστε ότι κάτι συνέβη εκεί στο Φαρμακονήσι. Όνομα και πράγμα. Όχι, πως φταίει το νησί των ακριτών μας. Αλλά πώς να μην σοκαριστούμε πάλι απ’ όλα όσα συνέβησαν χθες με τους λαθρομετανάστες, πολλοί εκ των οποίων πνίγηκαν. Πολλοί εκ των οποίων παιδιά. Πόσο σοκαριστικό πια; Ο κανόνας που δεν είναι πια εξαίρεση.
Πόσο πιο σοκαριστικό πια και ανατριχιαστικό μαζί όταν διαβάσαμε τα ρεπορτάζ, που αναφέρουν ότι ενδέχεται να πνίγηκαν από αμέλεια “δικών” μας, ή κι από κάτι χειρότερο.
Δεν πρόκειται να λαϊκίσουμε όμως, ούτε να κανιβαλίσουμε για να ικανοποιήσουμε τους αιμοδιψείς. Περιμένουμε την όποια έρευνα γίνει για να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα. Μένουμε στο προφανές. Και το προφανές είναι, ότι μια ανθρώπινη τραγωδία διαρκείας δεν έχει τελειωμό.
Πριν από δύο μήνες είχαμε γράψει πάλι απ’ αυτό τον χώρο για την τραγωδία στις ακτές της Αιτωλοκαρνανίας με τίτλο “Όσο υπάρχουν παλιάνθρωποι“. Κιλά μελάνι, δηλαδή, για το ίδιο και το ίδιο θέμα και όλα πήγαν στον βρόντο.
Αντί να στοιχηθούμε όλοι εμείς, οι Έλληνες, που δεχόμαστε το μεγαλύτερο κύμα μεταναστών (λαθραίων ή όχι, δεν έχει σημασία) στην Ευρώπη και να βρούμε λύσεις για ακόμη ένα ναυάγιο με δεκάδες ερωτηματικά, ασχολούμαστε με την σαχλαμάρα στη χειρότερη, ή στην καλύτερη με τα αδιαμφισβήτητα προβλήματά μας.
Όμως, δεν είναι αυτό το θέμα μας. Δεν προσθέτει κάτι στην ζωή μας η λίγο υπαρκτή ή ανύπαρκτη πένα μας. Μας ανέβηκε η πίεση με όσα σχόλια διαβάσαμε κάτω από τα ρεπορτάζ ιστοσελίδων, που αναφέρονται στις δραματικές εξελίξεις στα νερά του αιματοβαμμένου Αιγαίου μας…
“Μια βόλτα στη Γερμανία, θα τους πείσει, όταν θα φάνε μια κλωτσιά και θα γυρίσουν από εκεί που ήρθαν“, γράφει κάποιος. “Ρε δε χωράμε άλλους ΕΛΕΟΣ! Τα φανάρια φούλαραν ακόμα και 10 βάρδιες τη μέρα“, γράφει ένας άλλος. “Δεν φτάνει που τους σώσαμε θα βρούμε και τον μπελά μας στο τέλος“, γράφει ένας άλλος. “Δηλαδή αν κουβαληθούμε όλοι οι Έλληνες στην Σκανδιναβία θα πρέπει οι ντόπιοι να μας περιθάλψουν;“, γράφει ένας άλλος.
Aπορία έχουμε: Μας έκαναν έτσι απάνθρωπους, ή ήμασταν ανέκαθεν; Μας κάνουνε λοβοτομή από τη στιγμή που γεννιόμαστε, ή το… χάνουμε στην πορεία;
Γράψαμε και παραπάνω. Δεν πρόκειται να “πουλήσουμε μυαλό” απόψε. Δεν έχουμε καμία τέτοια πρόθεση. Όρεξη να γράψουμε για αθλητικά δεν είχαμε από τη στιγμή που συνειδητοποιήσουμε την ατέρμονη βλακεία μας, που πάντως έτσι εξηγεί και πολλές από τις δημοσκοπήσεις εν όψει Εκλογών.
Διότι μέχρι εκεί φτάνει το μυαλό του Έλληνα πλέον. Δεν είμαστε αναφανδόν υπέρ όλων όσοι υποστηρίζουν τα ανοικτά σύνορα. Δεν είμαστε όμως και με εκείνους, που νοσταλγούν… Καιάδες και Νταχάου!
Ανθρώπινοι νόμοι υπαγορεύουν να περιθάλψουμε όλους όσοι έχουν την ανάγκη μας, είτε έρχονται από το Αφγανιστάν, είτε από τη Συρία, είτε από οπουδήποτε.
Και επειδή κάποιος μπορεί να βγει και να μας κατηγορήσει τώρα, ότι “είμαστε μεν εξαιρετικοί δημοσιογράφοι, αλλά λιγάκι… αριστεροί“, κατά το πρόσφατο “λιγάκι δεξιοί” που μας είπαν σε ραδιοφωνική εκπομπή, για να τον προλάβουμε (τον κάποιον), δηλώνουμε “άνθρωποι“. Λιγάκι, ή πολύ… άνθρωποι, θα το κρίνει ο Θεός. Ο (δικός μας) μόνος κριτής, απάνθρωποι…
