Την ώρα που σχεδόν όλοι οι άλλοι ζούσαν σε… συννεφάκι, εμείς επιμέναμε ότι ο Ολυμπιακός έχει πολλά ζητήματα να επιλύσει. Εμείς γράφαμε ότι δεν έχουμε καταλάβει ακόμα τον ρόλο του Μπρεντ Πέτγουεϊ, πως δεν είναι εύκολο να κρύψει ο Γιώργος Μπαρτζώκας στην άμυνα και τον Βασίλη Σπανούλη και τον Ματ Λοτζέσκι, ότι ο Σέντρικ Σίμονς δεν μας έχει πείσει με την παρουσία του, πως ο Μίρζα Μπέγκιτς δύσκολα θα ακολουθήσει στον ρυθμό των υπολοίπων.
Εμείς δεν περιμέναμε την ήττα για να πέσουμε να… φάμε τον Μπαρτζώκα, αλλά δεν μας είχε θαμπώσει ένα ανώφελο και ανούσιο 23-0, που εξιτάρισε τους αριθμολάγνους, αλλά εντέλει μόνο κακό έκανε στον Ολυμπιακό. Τον Ολυμπιακό που καλείται να παίξει τα ρέστα του σε έναν μήνα, τον “καυτό” Ιανουάριο!
Όχι, με μια ήττα δεν ήρθε η καταστροφή, κανείς δεν μπορεί να διαγράψει την ως τώρα πορεία των “ερυθρολεύκων“, αλλά η πραγματικότητα είναι πως μέσα στον Γενάρη η ομάδα του μεγάλου λιμανιού θα κληθεί να επαναπροσδιορίσει τη θέση της στον χώρο. Κι εξηγούμαι:
Όπως κάθε χρόνο, ο Ολυμπιακός διεκδικούσε φέτος και τους τρεις τίτλους. Καταδικασμένος να το πράττει και βεβαίως γι’ αυτό είναι Ολυμπιακός… Ήδη χάθηκε ο ένας (Κύπελλο), που θεωρητικά είναι ο μικρότερος, αλλά που πάντα έχει την αξία του, ειδικά όταν χάνεται (η δυνατότητα διεκδίκησης, ή κι ο ίδιος ο τίτλος) από τον “αιώνιο” αντίπαλο.
Το πρωτάθλημα θα κριθεί -έτσι κι αλλιώς- τον Μάη, αλλά το πλεονέκτημα της έδρας περνά από το ΟΑΚΑ, όπου στις 20 Ιανουαρίου (και πάλι στις 19:30), οι δύο “μεγάλοι” του ελληνικού μπάσκετ θα διασταυρώσουν ξανά τα ξίφη τους. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας θα έχει ευκαιρία για ρεβάνς, σε αγώνα που θα… πονάει, αφού ο νικητής θα αποκτήσει οριστικά και αμετάκλητα το πλεονέκτημα έδρας στους τελικούς των πλέι οφ.
Βεβαίως, θα κληθεί να παίξει και πάλι σε αφιλόξενο περιβάλλον, με τις εξέδρες γεμάτες οπαδούς του Παναθηναϊκού και τη… χοάνη του ΟΑΚΑ (όπως πολύ σωστά περιέγραψε ο Νίκος Ζέρβας) να απειλεί να τον… καταπιεί.
Νωρίτερα θα κληθεί να δώσει εξετάσεις στην Ευρωλίγκα, μόνο που αυτή τη φορά δεν είναι απλά… τεστ, αλλά δύσκολα θέματα. Αρχής γενομένης από τις 3 Ιανουαρίου, οπότε και υποδέχεται τη Φενερμπαχτσέ, του Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
Λένε πως οι ηλίθιοι μαθαίνουν από τα λάθη τους και οι έξυπνοι από τα λάθη των άλλων. Ο “Ζοτς” ηλίθιος (και ως άνθρωπος, και ως προπονητής) δεν είναι, το αντίθετο είναι πανέξυπνος και ήδη έχει μελετήσει τον τρόπο με τον οποίο ο Αργύρης Πεδουλάκης “γκρέμισε” το αήττητο του Ολυμπιακού.
Δεν ξέρω αν θα κάνει το ίδιο, αν μπορεί να πατήσει πάνω στα χνάρια του συναδέλφου του, γνωρίζω όμως (όπως και όλοι σας) ότι ενδεχόμενη ήττα από ομάδα του Ομπράντοβιτς πονά διπλά τον Ολυμπιακό (όπως και το αντίθετο, ενδεχόμενη νίκη φέρνει ακόμα πιο έντονα συναισθήματα χαράς).
Αν και το πρόγραμμα το φτιάχνουν οι ομάδες, με τα αποτελέσματά τους, δεν είναι καλή η κλήρωση για τον Ολυμπιακό, που μετά το υψηλό (όπως αναμένεται να είναι) εμπόδιο της τουρκικής ομάδας, ταξιδεύει στο Μιλάνο (στις 9 του μήνα), για να συναντήσει την ενισχυμένη με τον Χάκετ (με ό,τι αυτό συνεπάγεται) Αρμάνι, πριν υποδεχθεί την Μπαρτσελόνα (άλλο ένα δύσκολο εντός έδρας ματς) στις 16/01 και ταξιδέψει στην Ισπανία για να παίξει με τη Λαμποράλ Κούτσα (στις 24/01, τέσσερις μέρες μετά το ντέρμπι των “αιωνίων“).
Το 23-0 ίσως να φαντάζει πολύ μακρινό αν ο Ολυμπιακός δεν κατορθώσει να το υπερασπιστεί. Παίζει με τον Παναθηναϊκό (και πάλι εκτός έδρας), έχει τα “θηρία” στο σπίτι του και τους πιο βατούς αντιπάλους εκτός. Δεν είναι αυτό που θα έλεγε κανείς “ιδανικές συνθήκες“. Και κάθε ενδεχόμενη απώλεια, κάθε πιθανή ήττα θα μετριέται αθροιστικά στον αποκλεισμό από το κύπελλο, αντί να αφαιρείται από το αρχικό σερί των 23 νικών.
Αν (υπόθεση εργασίας) ο Ολυμπιακός χάσει στο ΟΑΚΑ, ακόμα κι αν δεν κάνει άλλη ήττα στο πρωτάθλημα, είναι… τσάμπα κόπος, αφού το -2 με το οποίο ξεκίνησε τη χρονιά δίνει στον “αιώνιο” αντίπαλο το αβαντάζ.
Αν (υπόθεση εργασίας) δεν ξεκινήσει εξίσου εντυπωσιακά τη δεύτερη φάση της Ευρωλίγκας, ουδείς θα θυμάται το 10-0, το οποίο δεν πρόσφερε την παραμικρή προίκα τους “ερυθρόλευκους“. Πάντως, κανείς δεν περιμένει (αν και το ευχόμαστε) ότι ο Ολυμπιακός θα συνεχίσει αήττητος μέχρι το φάιναλ φορ. Μακάρι, αλλά στη γη να πατάμε…
Κάθε ήττα θα φέρνει στην επιφάνεια θέματα όπως αυτά που αναφέραμε στο ξεκίνημα του κειμένου μας. Αν παίκτες όπως ο Λοτζέσκι, ο Σίμονς, ο Πέτγουεϊ και ο Μπέγκιτς μπορούν να σηκώσουν το βάρος της φανέλας του δις (αναφέρομαι στις συνεχόμενες κατακτήσεις) πρωταθλητή Ευρώπης, αν μπορούν να οδηγήσουν την ομάδα τους στην καταξίωση.
Η πρώτη αποτυχία (κύπελλο) κάτι δείχνει, αλλά δεν φέρνει και την καταστροφή. Όση απόσταση έχει το να σημάνει κανείς… συναγερμό, άλλη τόση απόσταση έχει η ευδαιμονία του 23-0, που αποτέλεσε το καλύτερο υπνωτικό γι’ αυτούς που αναλύουν τη νίκη, το αποτέλεσμα και όχι τη διαδικασία. Και θυμίζω πως ανάλογες ανησυχίες, στον βαθμό που επιβάλλει ο ρόλος και η θέση μας, εκφράζαμε μετά από νίκες (θυμηθείτε τί έγραφα μετά τη νίκη του Ολυμπιακού επί του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ), μετά από ευρωπαϊκές επιτυχίες…
