Το διηγούμαστε εδώ και χρόνια στις σχολές δημοσιογραφίας, όχι απαραίτητα ως “παράδειγμα προς αποφυγήν”. Η λέξη “πραξικόπημα” και μάλιστα εντός εισαγωγικών σε δικό μας (αποκλειστικό) ρεπορτάζ, στο ξεκίνημα της καριέρας μας, για θέμα, που αφορούσε στην ΑΕΚ, τον Παναθηναϊκό, και την τότε “ΕΣΑΚ”, μας κόστισε… 5 μήνες τιμωρία από το δικαστήριο!
Το “αδίκημα”, ο Θεός να το κάνει, παραγράφηκε μετά από κάποια χρόνια, αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Ο εισαγγελέας (αν θυμόμαστε καλά) δεν μας καταδίκασε επί της ουσίας, αλλά επειδή χρησιμοποιήσαμε την λέξη “πραξικόπημα”, που παραπέμπει σε μαύρες στιγμές της ιστορίας της Ελλάδας. Η υπερβολική ευαισθησία του εισαγγελέως μας έβαλε σε σκέψεις. Τόσες σκέψεις, που δεν χρησιμοποιήσαμε ξανά τη λέξη σε κείμενό μας. Τέτοια φοβία δηλαδή…
Ο Ολυμπιακός, περί ου ο λόγος, χρησιμοποίησε τη λέξη πραξικόπημα (πραξικοπηματική πιο συγκεκριμένα) για να θίξει τα “κακώς κείμενα” της επιλογής διαιτητών του ημιτελικού Κυπέλλου.
Επειδή όμως σε ό,τι μας αφορά δεν μας ενδιαφέρουν οι λέξεις, αλλά η ουσία, θεωρούμε ότι ο Ολυμπιακός ακόμη κι αν “αυθαίρετα” (σ.σ. και αυτό σημαίνει το λήμμα “πραξικοπηματικά” με βάση το λεξικό Μπαμπινιώτη, που μάλλον δεν είχε τότε στην διάθεσή του ο εισαγγελέας, που ήθελε το κεφάλι μας επί πίνακι) έκανε λάθος.
Ο Ολυμπιακός, που έχει ξεχάσει τι σημαίνει ήττα εντός παρκέ, διότι είναι η καλύτερη ομάδα και το αποδεικνύει σε Ελλάδα και Ευρώπη, επιδίδεται σε πρακτικές παρελθόντος, αντί να ακολουθήσει πρακτικές του παρόντος, όπερ σημαίνει να δείξει ανωτερότητα και να συμβάλλει στην ομαλότητα. Και δεν είναι μόνο αυτό το γεγονός, που προκάλεσε την δράση-αντίδραση του Ολυμπιακού.
Είχε προηγηθεί μια ιστορία με τον υπάλληλο, που έσπευσε στα Γραφεία της ΕΟΚ για τις προσκλήσεις του αγώνα, και για ένα θέμα ήσσονος σημασίας κόντεψε πάλι να ξεσπάσει “παγκόσμιος πόλεμος” μεταξύ των “ερυθρολεύκων” και της διοίκησης της Ομοσπονδίας, που αλήθεια είναι, δεν κάνει και τίποτε σωστό συνήθως.
Βάρος είναι. Τροχοπέδη για την ανάπτυξη του αθλήματος, που αντέχει. Έστω με αυτόματο πιλότο. Και με το “σκριν” επιχειρηματιών-επενδυτών, όπως βεβαίως είναι και οι αδελφοί Αγγελόπουλοι.
Η αντιπαλότητα στα όρια του “αμερικανισμού”, ήτοι στα πρότυπα του ΝΒΑ, όπου η λεκτική αντιπαράθεση δημιουργεί ίντριγκα, αλλά με καθαρά εμπορικά κριτήρια, ίσως είναι και αναγκαία. Η “λεκτική” ή “διαδικτυακή” αντιπαράθεση μεταξύ των “αιωνίων” δεν έχει εμπορικά κριτήρια.
Εκτός κι αν η διοίκηση του Ολυμπιακού σε ρεσιτάλ αβρότητας αυτοϋπονομεύεται και θέλει γεμάτο το ΟΑΚΑ του… αντιπάλου του. Διότι γεμάτο θα είναι μ’ αυτά και μ’ αυτά!
Ο Ολυμπιακός αναφέρεται με επιχειρήματα, που κάποια ίσως να μην απέχουν από την πραγματικότητά στην ανακοίνωσή του, αλλά προφανές είναι ότι επιδιώκει με τον τρόπο του να “προειδοποιήσει” τους διαιτητές, που θα διευθύνουν τον πρόωρο τελικό.
Και βεβαίως σιγά μην δεν απαντούσε ο Παναθηναϊκός. Η “πράσινη” ΚΑΕ (που έχει δίκιο στην παρούσα φάση επί της ουσίας) με ανακοίνωσή της μίλησε για “στοχοποίηση ανθρώπων”, αφού στο “ξέσπασμά” του ο Ολυμπιακός πέραν των διαιτητών κάνει αναφορά και στον Γιαννακόπουλο.
Ο Ολυμπιακός κατά κύριο λόγο, ο Παναθηναϊκός κατά δεύτερο φαίνεται να μην έχουν λάβει τα μηνύματα των καιρών. Δεν έχουν διδαχτεί από τα δικά τους παθήματα του παρελθόντος. Το παιχνίδι των εντυπώσεων αποτελεί για τους ελαφρόμυαλους οπαδούς το άλλοθι των πράξεών τους στο γήπεδο. Εκεί όπου δεν βλέπουν το μπάσκετ, τακτικές και φάσεις, αλλά χρώματα φανέλας, που δεν διαφέρουν στην δική τους αισθητική με τους… ταύρους, που κυνηγά ο ταυρομάχος στην αρένα.
Αν ανατρέξει κανείς στο πρόσφατο παρελθόν θα διαπιστώσει, ότι σχόλιά μας με το ίδιο περιεχόμενο έχουν ξαναγραφτεί. Και όχι μία φορά, αλλά δύο και τρεις και… δεκατρείς φορές. Τρέλα. Θέατρο παραλόγου, που δεν λέει να τελειώσει αυτό, που συμβαίνει και έχει την αφετηρία του σε… ποδοσφαιρικά σύνδρομα.
Ο πολύς κόσμος (διότι στα γήπεδα δεν πάει η πλειοψηφία) έχει βαρεθεί. Έχει αποστασιοποιηθεί. Έχει κορεστεί. Έχει σιχαθεί… τα ίδια και τα ίδια. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
