Η είδηση ΔΕΝ είναι είδηση. Για να ακριβολογούμε δεν καταγράφηκε ως είδηση από την πλευρά των ανθρώπων του Ηλυσιακού. Η “μεταγραφή” πέρασε στα ψιλά. Όχι από αβλεψία, αλλά για να αποφευχθούν οι αντιδράσεις. Κι είναι σημαντικό να δούμε και τις δύο πλευρές του νομίσματος. Γιατί αντιδράσεις ΠΡΕΠΕΙ να προκληθούν…
Η είδηση: Ο Ηλυσιακός απέκτησε τον Νίκο Μπέλλο. Έναν 34χρονο (πάνω – κάτω) πρώην παίκτη και πρόεδρο της Αθλητικής Ένωσης Έξω Παναγίτσας της Χαλκίδας. Γιατί;
Αν κρίνουμε από αυτά που ακούγονταν όταν ο Ίκαρος αποφάσισε να μετακομίσει στη Χαλκίδα, ο κ. Μπέλλος, άνθρωπος που έχει οικονομική επιφάνεια, ήταν αποφασισμένος να δαπανήσει ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό, προκειμένου να κάνει ένα… παιδικό του όνειρο πραγματικότητα: Να παίξει στην Α1!
Στον Ίκαρο, αν κι έχουν ανάγκη από οικονομική βοήθεια, θεώρησαν ότι κάτι τέτοιο θα έβλαπτε το κύρος της ομάδας -και της προσπάθειας- και αρνήθηκαν. Ο Νίκος Μπέλλος, στον οποίο είχε μπει για τα καλά το… “μικρόβιο“, βρήκε την άκρη του, αφού ο Ηλυσιακός φαίνεται πως είχε μεγαλύτερη οικονομική ανάγκη.
Το πάθος
Πάμε στα θετικά της ιστορίας: Ο κ. Μπέλλος είναι ένας άνθρωπος με πάθος για το μπάσκετ. Εν προκειμένω έχει και λεφτά, που του επιτρέπουν να κάνει το όνειρο πραγματικότητα. Είναι η ιστορία με τον καλό Σαμαρείτη, τον οποίο όλοι μνημονεύουμε ακριβώς επειδή είχε χρήματα, διαφορετικά δεν θα είχε απασχολήσει τη… μυθιστορία.
Μακάρι να χωρούσαν στο μπάσκετ όσοι είχαν πάθος, μακάρι για όλους να δίνονταν η ευκαιρία να πατήσουν στο παρκέ της Α1, μακάρι να αποκτούσαν τα 15 λεπτά δημοσιότητας που τους… “αναλογούν“.
Ως εκ τούτου και παρότι έχουμε έντονες ενστάσεις για τη μεθοδολογία, κανείς δεν μπορεί να ψέξει έναν άνθρωπο που κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και δη… πληρώνοντας αδρά!
Το λάθος
Πάμε όμως στο αρνητικό, που είναι και το ουσιαστικό. Και το γράφω, όπως ακριβώς το νιώθω: Αν μια φορά ο κ. Μπέλλος δεν ανήκει στην Α1, ο Ηλυσιακός δεν ανήκει δέκα.
Η ανικανότητα των διοικούντων να εξασφαλίσουν πόρους, η ανυπαρξία του τμήματος (του ποιου;) μάρκετινγκ, η ταυτόχρονη ανάγκη για να γεμίσει το άδειο ταμείο, τους οδηγούν σε απονενοημένες πράξεις, που πλήττουν βάναυσα το κύρος και την ιστορία του συλλόγου.
Δεν έχουν παρά να αξιοποιήσουν μέρος των χρημάτων που θα συνεισφέρει ο Χαλκιδαίος παίκτης – παράγοντας – χορηγός, ώστε να διαφημίσουν τη νέα τους καμπάνια: “Θέλεις να γίνεις παίκτης; Θεωρείς ότι άξιζες να αγωνιστείς στην Α1 και το σύστημα δεν σε άφησε; Έλα στα Ιλίσια. Έναντι λογικού τιμήματος σου δίνουμε τη δυνατότητα να διαλέξεις τον αντίπαλο της αρεσκείας σου“.
Ενδεχομένως να υπάρξει και… χρονοχρέωση. Να τιμολογήσουν το λεπτό συμμετοχής και να δώσουν τη δυνατότητα σε όποιον έχει… γεμάτο πορτοφόλι να παίξει όσο κρατούν οι δυνάμεις του.
Μεταξύ μας κι εγώ, με τις πενιχρές οικονομίες μου, θα αγόραζα 1-2 λεπτά συμμετοχής, για να με δουν οι κόρες μου να παίζω σε επίπεδο Α1. Άσε που θα διάλεγα και παιχνίδι με κανέναν φίλο παίκτη, τον οποίο θα παρακαλούσα να με αφήσει να σκοράρω, να γραφτώ και στην ιστορία του σπορ.
Υ.Γ.: Αν το ρεπορτάζ είναι σωστό, εντέλει του κόστισε πολύ λιγότερα του ανθρώπου η συμμετοχή. Αυτό αφήνει ένα ανοιχτό παράθυρο για όλους μας…
Υ.Γ.1: Δεν θα ήθελα για κανέναν λόγο να είμαι στη θέση του Δημήτρη Λιόγα.
Υ.Γ.2: Αν το ρεπορτάζ μας είναι σωστό, ο κ. Νίκος Μπέλλος είναι συγγενής της αείμνηστης Σωτηρίας Μπέλλου. Του αφιερώνω το τραγούδι για το οποίο προσωπικά τη λάτρεψα.
Υ.Γ.3: Ο αρχικός τίτλος του κειμένου ήταν “Το πάθος και το λάθος“, αλλά μετά από προτροπή φίλου αντικαταστάθηκε με αυτόν που υπάρχει…
