Του πήρε κάποιες ημέρες. Προφανώς το σκέφτηκε και το ξανασκέφτηκε και επανέλαβε τον… εαυτό του. Πώς; Για τον Γιώργο Βασιλακόπουλο ο λόγος. Πριν από ένα χρόνο, και πριν “τελειώσει” (τυπικά) τον Ηλία Ζούρο από τον πάγκο της Εθνικής για το κάζο στο προολυμπιακό τουρνουά έλεγε:
“Αποτύχαμε, αλλά δεν ήρθε η καταστροφή. Πρόκειται για μεγάλη αποτυχία και δεν κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Όμως, θα επανέλθουμε δυνατοί και θα είμαστε και πάλι παρόντες“.
Τί είπε σήμερα στα “Νέα”; “Αποτύχαμε παταγωδώς και το γεγονός ότι το επίπεδο του μπάσκετ που παίχτηκε στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Σλοβενίας ήταν το χαμηλότερο της τελευταίας εικοσαετίας, μας αφήνει ακόμα μεγαλύτερη πίκρα”.
Ποια είναι η διαφοροποίηση; Ανέλαβε την βασική ευθύνη ο πρόεδρος της ΕΟΚ. Είπε -και εμμέσως “άδειασε” τον Αντρέα Τρινκιέρι– τα παρακάτω:
“Είναι μεγάλη αποτυχία και χρεώνεται σε όλους, αλλά πρωτίστως σε μένα και στην Ομοσπονδία, στη συνέχεια στον προπονητή και τους παίκτες. Είναι κρίμα γιατί είχαμε εξαιρετικό υλικό.
… Πριν από τον Φεβρουάριο, όταν ληφθεί η απόφαση για το ποιες χώρες θα πάρουν τις προσκλήσεις για το Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ισπανίας, δεν μπορούμε να συζητάμε για θέμα προπονητή.
… Γιατί, έχει ενδιαφερθεί ο ίδιος να επικοινωνήσει μαζί μας και δεν το ξέρω; Νομίζω πως ασχολείται με το ρωσικό πρωτάθλημα και την ομάδα του. Άρα, μάλλον μπορεί να περιμένει…”.
Ποια ερωτήματα προκύπτουν από τις παραπάνω δηλώσεις, δίχως να χρειάζεται να έχει κανείς ιδιαίτερη εμβάθυνση ή υψηλό “IQ“;
1. Η ανάληψη της ευθύνης και μάλιστα για δύο σερί “αποτυχίες” του βεληνεκούς της Εθνικής, αρκεί για να εξιλεωθεί ο πρόεδρος της ΕΟΚ; Διότι το “δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού“…
2. Ο Τρινκιέρι τον οποίο “άδειασε” σε άκρως ειρωνικό ύφος, αν αποδίδονται σωστά οι δηλώσεις, υπάρχει ενδεχόμενο να παραμείνει στον πάγκο; Κι αν τελικώς φύγει, θα πάει στράφι η συμφωνία των δύο ετών; Ούτε οκτώ μήνες “δεν κάθεται” (τρόπος του λέγειν το “κάθεται“) στον πάγκο της Εθνικής. Και σε κάθε περίπτωση, τί άλλαξε από τον περασμένο Ιανουάριο και οι δύο άνδρες έφτασαν (κατά ομολογία Βασιλακόπουλου) να μην μιλούν μεταξύ τους;
3. Ο Βασιλακόπουλος ανέλαβε την ευθύνη, αλλά για τί ακριβώς; Για την επιλογή Τρινκιέρι; Για πιθανές παρεμβάσεις από μέρους του πριν από το ταξίδι της Εθνικής στη Σλοβενία και τις οποίες εμμέσως πλην σαφώς “αποκάλυψε” άθελά του ο Μπουρούσης; Για το λάθος μοντέλο διαχείρισης της Εθνικής ή και των Εθνικών ομάδων; Για άλλο λόγο; Για να αναλάβεις την ευθύνη σημαίνει κάτι σοβαρό έκανες…
Η “ανάληψη ευθύνης” δεν αποτελεί απαραίτητα εξιλέωση και δεν σε τοποθετεί στην “κολυμβήθρα του Σιλωάμ“. Η “ανάληψη ευθύνης” συνοδεύεται συνήθως με την… παραίτηση , ή με παράλληλες δράσεις που θα ενδυναμώσουν τον θεσμό της Εθνικής, θα αποδυναμώσουν τις “δημόσιες σχέσεις” και “εξοστρακίσουν” τις “παρεούλες” εντός των τειχών.
Και κάτι άλλο: Η Ομοσπονδία δεν… διοικεί μόνο την Εθνική Ομάδα. Διοικεί γενικότερα το ελληνικό μπάσκετ, ιδιαίτερα στις παραγωγικές κατηγορίες και μόνο τυφλοί δεν βλέπουν ότι τίποτε δεν πάει καλά.
Ήταν εύκολο να γράψουμε -σε μία προσπάθεια να συμψηφίσουμε καταστάσεις και απαλύνουμε τα γραφόμενά μας- ότι ο Βασιλακόπουλος έχει προσφέρει στο άθλημα. Μονότονο. Κουραστικό. Ενοχλητικό πια.
Ο κ. Βασιλακόπουλος ο ίδιος έχει δηλώσει ότι η Εθνική είναι υπεράνω προσώπων. Θα προσθέταμε δε εμείς, ότι το ελληνικό μπάσκετ, στη μεταβατική φάση που βρίσκεται εν μέσω εθνικής κρίσης, είναι υπεράνω προσώπων.
Το πρόβλημα δεν είναι, λοιπόν, ο “καταλληλότερος” Τρινκέρι (σ.σ. “θα μας δικαιώσει” έλεγε ο πρόεδρος), που σιγά-σιγά φαίνεται να αποδομείται από το “σύστημα“. Το πρόβλημα ήταν και παραμένει η “καθεστωτική” νοοτροπία, που επικρατεί στην ΕΟΚ. Το πρόβλημα ήταν και παραμένει οι… ακαταλληλότεροι που τη διοικούν ή νομίζουν, ότι τη διοικούν.
