Στα αποκαΐδια των φωτιών, η Εθνική ξεκινά τον… Γολγοθά της.
H Εθνική μας μπαίνει σε μία μεγάλη διοργάνωση κι όλοι είμαστε μαζί της. Κάποιοι με την ψυχή μας, κάποιοι μετρώντας κέρδη και ζημιές. Όπως και να ‘χει, ευχόμαστε να προχωρήσει και να πάει όσο ψηλότερα γίνεται, γιατί -απλά- αντιπροσωπεύει το μπάσκετ της χώρας μας. Κι ίσως όχι μόνο…
Αυτές τις στιγμές, με τις φωτιές να καταπίνουν ανθρώπους (18 ζωές χάθηκαν), περιουσίες, ζώα και δάση, το μπάσκετ αποκτά την… πραγματική (περιττή) διάσταση. Είναι το καλύτερο (για κάποιους από εμάς) από τα περιττά πράγματα της ζωής μας. Ακόμα και για μας, που ζούμε -για κι από- το μπάσκετ, τελευταίο πράγμα που μας νοιάζει είναι η διαδρομή που θα κάνει η Εθνική στο Παγκόσμιο.
Εθνική: Πόσο άλλαξες…
Το αγωνιστικό αποτέλεσμα ενίοτε είναι το τελευταίο, που μας ενδιαφέρει. Ήδη, πριν φτάσουμε στη Μανίλα, πριν το τζάμπολ, έχουμε ηττηθεί. Όταν ο Ομοσπονδιακός προπονητής δηλώνει ότι ο αγώνας με την Ιορδανία «είναι ο πρώτος τελικός» δύο πράγματα συμβαίνουν:
Ή το λέει για να το πει και να έχει τους παίκτες του σ’ εγρήγορση, ή το πιστεύει. Ό,τι κι αν ισχύει η Εθνική έχει συρρικνωθεί ως μέγεθος. Ακόμα κι αν είναι… τσαλίμι του Ιτούδη, ακόμα κι αν κερδίσουμε με 30 πόντους διαφορά, το να χρησιμοποιούμε τη λέξη «τελικό» για την «επίσημη αγαπημένη», για το πρώτο ματς του τουρνουά, είναι η… δεύτερη ήττα.
Εθνική: Γιάννη μου την… παντόφλα σου
Η πρώτη μεγάλη ήττα ήταν ο χειρισμός τού Γιάννη Αντετοκούνμπο, πριν και στην προετοιμασία της Εθνικής. Παίκτης μιας ομάδας λογίζεται κάποιος όχι μόνο όταν παίζει, αλλά κι όταν είναι σε στάδιο αποθεραπείας και τρέχει να προλάβει μία διοργάνωση.
Τουρνουά «Ακρόπολις» και βράβευση του τεράστιου Νίκου Γκάλη θα είχαν άλλη αίγλη με την παρουσία του Γιάννη. Γενικά η παρουσία του στον πάγκο, να συμπαραστέκεται στους συμπαίκτες του, να τον βλέπουν οι χορηγοί και οι θεατές, θα έβαζε την Εθνική σε ψηλότερο ράφι. Αυτό είναι θέμα διοίκησης και όχι του αθλητή.
Όταν επισκέπτονταν τον Αντετοκούνμπο στο Μιλγουόκι, όταν ο πρόεδρος κάθονταν στις πρώτες θέσεις, όταν έβγαζαν φωτογραφία (κυριολεκτικά στο πόδι, με τον Γιάννη να φορά… παντόφλες), ήταν εμφανές ότι γράφονταν και λέγονταν όσα ήθελε (ο πρόεδρος) να ακούσει ο κόσμος.
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι λείπει ο Γιάννης, αλλά πως δημιουργούνται διαφορετικά δεδομένα για παίκτες υψηλής αξίας. Στην Εθνική είναι (και πρέπει να είναι) όλοι ίσοι. Μην νομίζει κανείς ότι οι υπόλοιποι δεν συζητούν διαρκώς μια σειρά ζητημάτων, που δεν είναι της παρούσης. Από το αν προπονείται σε διπλανό γήπεδο στο ΟΑΚΑ, αντί να είναι με τους συμπαίκτες του, μέχρι το φαγητό και άλλα πολλά. Όλα στην ώρα τους.
Εθνική αποτυχία
Όταν μισοκαίγεται η μονή του Οσίου Λουκά, μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της Ουνέσκο, όταν κινδυνεύει ο εθνικός μας δρυμός, όταν γίνεται στάχτη το βιός βιοπαλαιστών, όταν άνθρωποι που έψαχναν το δικαίωμα στη ζωή κάηκαν ζωντανοί μαζί με τα παιδιά τους, όταν χιλιάδες στρέμματα δάσους γίνονται παρανάλωμα, κάτι κάνουμε λάθος.
Το εύκολο είναι να μιλήσουμε για πολιτικές ευθύνες. Ο τελευταίος που θα είχε πρόβλημα να το κάνει. Γιατί περιμένουμε από τους κυβερνώντες να ενδιαφερθούν για το δάσος, δηλαδή για την ανάσα μας, όταν ένας απλός δικός μας περίπατος στο δάσος είναι αρχή μόλυνσης για την περιοχή.
Ο σεβασμός στη φύση είναι κάτι που ουδέποτε απασχόλησε πολλούς από εμάς. Κι η Εθνική αποτυχία έγκειται στο γεγονός ότι κάποιοι βγήκαν με εικόνες να νικήσουν τη φωτιά, άλλοι συνέλαβαν ως άτυποι Ράμπο παράνομους μετανάστες. Αλβανός ο δράστης, από κάτω μια καλή Χριστιανή, με τη φωτό της Παναγίας στη σελίδα της στο Facebook, η οποία πρότεινε να τους αφήσει να καούν όλοι. Η ίδια παντρεμένη με Αρμένη! Τι λάθος έχουμε κάνει ως κοινωνία; Και τι σταυρό κουβαλάμε όλοι οι υπόλοιποι; Ούτε που κατάλαβαν πώς έγιναν φασίστες…
Αντί επιλόγου: Επειδή κάποιοι νομίζουν ότι έχουν την αποκλειστικότητα στη αγάπη τους προς την Εθνική, θα πω μόνο τούτο: Δεν τη χαρίζουμε σε κανέναν. Ανήκει σε όλους μας. Ειδικά σε αυτούς, που τη θεωρούν «δική τους», μας ενοχλεί κι ότι πανηγυρίζουν, ή κάνουν πως λυπούνται δίπλα μας. Θα τα πούμε μαζί τους…
Καλή επιτυχία Δημήτρη, καλή επιτυχία Γιώργο, Λάρυ, Κώστα, Ντίνο, Θανάση, Τόμας, Δημήτρη, Λευτέρη, Μιχάλη, Νίκο, Ιωάννη, Μανώλη. Καλή επιτυχία στην Εθνική μας.
