Ο Σλούκας πυροδότησε τη… βόμβα υπερβολής, που μας διακρίνει.
Τι έγινε χθες; Ο Σλούκας υπέγραψε τριετές συμβόλαιο στον Παναθηναϊκό. Οι οπαδοί της ομάδας (έως έναν μικρό βαθμό δικαιολογημένα) πανηγύρισαν σαν να σάρωσαν όλους τους τίτλους εντός κι εκτός συνόρων. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού (έως έναν μικρό βαθμό δικαιολογημένα) ανέβηκαν στα κάγκελα. Μέχρι και στην Αυστρία, στον φιλικό ποδοσφαιρικό αγώνα, το όνομά του έγινε (υβριστικό) σύνθημα. Ηρεμήστε…
Τι προσφέρει ο Σλούκας στον Παναθηναϊκό; Είναι ένας παίκτης, που όλοι γνωρίζουμε. Ίσως ο καλύτερος στην Ευρώπη, στο να πάρει τη σωστή απόφαση, ειδικά όταν η μπάλα «καίει». Ένας εξαιρετικός πασέρ, βλέπει γήπεδο, έχει εξαιρετικά τελειώματα και με σουτ, και με ντράιβ και μπορεί να ηρεμεί όσο λίγοι το παιχνίδι της ομάδας, αλλάζοντας τον ρυθμό. Ταυτόχρονα είναι σταθερός στόχος κάθε αντίπαλης επίθεσης, στερείται (πλέον) αθλητικότητας κι έκρηξης.
Μεταγραφή… δήλωση
Η μεταγραφή του είναι μια… δήλωση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Δήλωση ότι είναι αποφασισμένος να φτιάξει ομάδα με σωστές βάσεις, όχι μαζεύοντας ό,τι κυκλοφορεί ελεύθερο και… λάμπει. Ταυτόχρονα είναι μια δήλωση ευθύνης του οργανισμού για την περσινή και προπέρσινη αποτυχία, καθώς το ελληνικό στοιχείο ήταν απολύτως ανεπαρκές, για να διεκδικήσει τίτλους.
Αυτό έχει μεγάλη σημασία, γιατί τόσο καιρό διαβάζαμε για διαιτησίες κτλ. Η πραγματικότητα ήταν ότι ο Παναθηναϊκός δεν είχε παίκτες αυτού του επιπέδου για να είναι ισχυρός διεκδικητής.
Ακόμα έχει δρόμο
Ο Σλούκας είναι εξαιρετική προσθήκη. Ο Γιαννακόπουλος πλήρωσε (το γνωρίζει) υπεραξία και στο συμβόλαιο, και στη διάρκειά του. Αν, όμως, θέλεις να επιστρέψεις είσαι υποχρεωμένος να… πληρώσεις για τα λάθη σου. Κι αν θέλεις να πάρεις παίκτες, που μπορεί να κάνουν τη διαφορά, υπάρχει κόστος. Ενίοτε δυσβάσταχτο.
Ο Σλούκας δεν φτάνει. Όπως δεν φτάνει (για την ώρα) το δίδυμο Λεσόρτ – Αντετοκούμπο. Έχει δρόμο ο Παναθηναϊκός, έχει δύο θέσεις («2» και «3») άδειες, χρειάζεται ένα 4άρι κι ένα 5άρι, οπότε ας δούμε το ρόστερ και να κρίνουμε. Για την ώρα, γίνονται καλές κινήσεις, όχι για να πάρει την Ευρωλίγκα, αλλά για να μην είναι… σάκος του μποξ.
«Μαύρο πρόβατο» ο Σλούκας
Στο λιμάνι υπήρξε οργή. Αντιληπτό, έως έναν βαθμό, υπερβολική στο έπακρο. Όσο δεν έχει λόγο η πλευρά τού Παναθηναϊκού να πανηγυρίζει, πως τάχα μου πήρε παίκτη του Ολυμπιακού, έτσι δεν έχουν λόγο οι απέναντι να φωνάζουν.
Ο Σλούκας ήταν (προσέξτε: ΗΤΑΝ) παίκτης τού Ολυμπιακού. Πριν και μετά την τετράωρη συνάντηση είναι βέβαιο ότι έγιναν συζητήσεις με τον μάνατζερ του παίκτη, που τυγχάνει κι ατζέντης του Γιώργου Μπαρτζώκα. Δεν κατέληξαν πουθενά. Αν ο Ολυμπιακός ήθελε να τον κρατήσει πάση θυσία, θα μπορούσε.
Οι αδερφοί Αγγελόπουλοι (σωστά κατά τη γνώμη μου) δεν τον έκαναν να νιώσει ξεχωριστός κι εκείνος πήγε εκεί, που του πρόσφεραν γη και ύδωρ. Χρήματα, ρόλο, αποθέωση. Πού είναι το λάθος; Οι μεν (καλώς) πιστεύουν στο σύνολο και δεν το χαλάνε για κανέναν παίκτη, ο Σλούκας ήθελε να ξεχωρίσει και πήγε εκεί που τον έκαναν να νιώσει ξεχωριστός.
Τα άλλα είναι παρωχημένες αντιλήψεις, άλλων εποχών. Η «φανέλα» έχει επάνω χορηγό, οι παίκτες είναι επαγγελματίες, οι μετακινήσεις είναι φυσιολογικές. «Του είπαμε, μας είπε», άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Υπάρχει πρόβλημα στον Ολυμπιακό;
Οποιαδήποτε ομάδα έχανε τους δύο κορυφαίους εκτελεστές και δημιουργούς, παίκτες που κάνουν πράγματα, τα οποία δεν καταγράφει η στατιστική και περιλαμβάνονται στο γενικόλογο «ηγέτης», θα είχε σοβαρό πρόβλημα. Όχι ο Ολυμπιακός τού Μπαρτζώκα.
Ο κόουτς έχει φτιάξει (από επιλογή) μια ομάδα πάνω από πρόσωπα. Γι’ αυτό κι έπαιξε σπουδαίο μπάσκετ. Λογική η στάση απέναντι στον Σλούκα, παράλογο το άγχος των οπαδών της ομάδας, η οποία μπορεί να έχασε δύο σπουδαίους παίκτες (κι απελευθέρωσε άλλους δύο), αλλά έχει -με τις δύο ευρωλιγκάτες προσθήκες- έτοιμο κορμό δέκα παικτών. Πόσοι έχουν κάτι αντίστοιχο;
Ο Σλούκας έφυγε, αλλά ο Ολυμπιακός δεν έχει πρόβλημα. Με δύο σωστές κινήσεις είναι… τούμπανο κι ο Μπαρτζώκας έχει προϊστορία καλών επιλογών. Επίσης, μην υποτιμάτε καθόλου το γεγονός ότι Κάνααν και Πίτερς θα είναι δεύτερο χρόνο στο λιμάνι, άρα δεν απαιτείται προσαρμογή.
Αντί επιλόγου: Τα παιχνίδια της τύχης. Δύο φορές ο Ολυμπιακός έφτασε να κατακτήσει την Ευρωλίγκα (δεν λέγονταν έτσι τότε) και την έχασε από… δικό του σουτ (έστω με πίεση χρόνου). Την πρώτη στο Τελ Αβίβ (Πάσπαλι), τη δεύτερη φέτος στο Κάουνας (Σλούκας). Και τις δύο, οι παίκτες που πήραν το τελευταία σουτ, μετακόμισαν στον «αιώνιο» αντίπαλο.
