Ο Μπαρτζώκας κι η πραγματική προσφορά του στο ελληνικό μπάσκετ.
Θυμάμαι σαν τώρα, «ειδικούς» των social media, ίδιοι που σήμερα πίνουν νερό στο όνομα του Κάνααν, να με κατακεραυνώνουν, επειδή… τόλμησα να υποστηρίξω ότι ο Ολυμπιακός δεν χρειάζονταν αλλαγές και πως ο Γιώργος Μπαρτζώκας είχε ένα σχέδιο, βάσει του οποίου προχωρούσε.
Κάποιοι, που μάλλον ήταν πιο… ψαγμένοι, έφεραν κι ως παράδειγμα της θεωρίας «όλοι οι καλοί χωράνε» την Εφές. «Τι να μας πεις ρε σαχλαμάρα, ορίστε ο Αταμάν χώρεσε όλους τους καλούς παίκτες σε μία ομάδα» ήταν το μήνυμα. Το αποτέλεσμα ήρθε ως απάντηση. Αλλά μακριά από εμένα η εξ αποτελέσματος θεώρηση των πραγμάτων.
Ο τίτλος κι ο τροπαιούχος
Αύριο ο Ολυμπιακός παίζει στον τελικό, κόντρα στη σπουδαία Ρεάλ. Προδήλως, εδώ που είμαστε ο τίτλος μετράει κι οι «ερυθρόλευκοι» θέλουν την 4η Ευρωλίγκα. Στη χώρα, στην οποία από το ημίχρονο μέχρι το τρίτο δεκάλεπτο ο Μπαρτζώκας πέρασε από το master chef στην προπονητική ευφυία, χρειάζεται να λέμε τα αυτονόητα.
Ο… μάγειρας έγινε «σκακιστής». Με την ίδια ευκολία, αν αύριο ηττηθεί, θα ενδυθεί εκ νέου την ποδιά κι η κριτική των απανταχού προπονητών της εξέδρας θα είναι αμείλικτη. Στα δικά μου μάτια ο Μπαρτζώκας είναι τροπαιούχος, ανεξαρτήτως αν ο Ολυμπιακός κατακτήσει τον τίτλο. Αυτό θα είναι η πιστοποίηση, το κερασάκι στην τούρτα, όχι όμως το πιο ουσιώδες.
Οι ομάδες χτίζονται
Ο κόουτς Μπαρτζώκας δεν πήρε τους 12 ακριβότερους παίκτες, δεν ψώνισε από το πάνω ράφι, δεν τίναξε την μπάνκα στον αέρα.
Ο κόουτς Μπαρτζώκας πήρε έναν… αντι-τουριστικό ψηλό, που βάζει βολές με αίτηση, που το τελευταίο διάστημα αρχίζει να σκοράρει και με άλλους τρόπους πλην του καρφώματος και τον έκανε έναν εκ των κορυφαίων σέντερ τής Ευρωλίγκας. Ο Φαλ δεν είναι Ταβάρες, αλλά ποιος τον θέλει απέναντί του;
Ο κόουτς Μπαρτζώκας πήρε έναν γυρολόγο περιφερειακό, άσουτο κι αδιάφορο για τα μεγάλα κλαμπ και τον ανέδειξε σε σούπερ σταρ. Ο Ουόκαπ αποθεώνεται, πλέον, δίχως να πετύχει πόντο. Αυτός, που μετά 2-3 άστοχα σουτ και την ήττα από τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ είχε τη δημοφιλία του Πήλιου Γούση. Πού πας με τον Ουόκαπ ρεεεεε;
Ο κόουτς Μπαρτζώκας πήρε έναν παίκτη από τα αζήτητα της Μπαρτσελόνα, που έμοιαζε να τον ξεπερνά το μπάσκετ. Καλός σουτέρ, αλλά αργός. Μόνο σουτάρει, δεν έχει κάτι άλλο. Είναι ο πρώτος σκόρερ, ο MVP, ο «Παναγιά μου, κάνε να μην τον δουν οι Αμερικανοί και τον πάρουν» Σάσα Βεζένκοφ. Ποιος πίστευε ότι θα… γέμιζε τα παπούτσια του Παπαπέτρου τότε;
Εδώ και χρόνια ο Παπανικολάου ήταν ο μπασκετικός Βύντρα, ή προς το πιο «ερυθρόλευκο» ο Ρέαμπτσουκ. Έπαιζε με μέσο, δεν άξιζε τα λεφτά που δίνονταν γι’ αυτόν. Πλέον όλοι αντιλαμβάνονται ότι είναι κομβικός για το παιχνίδι τού Ολυμπιακού. Δεν τον έκανε παίκτη ο Μπαρτζώκας, όπως δεν έκανε τον Σλούκα ή τον ΜακΚίσικ…
Έτσι έδεσε το γλυκό
Ο κόουτς Μπαρτζώκας έχτισε μια ομάδα με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο. Βλέποντας κομμάτια ενός παζλ κι όχι αστέρες. Ταιριάζοντας τον έναν με τον άλλον. Αναγνώρισε τις αδυναμίες καθενός και τις συμπλήρωσε με άλλον παίκτη. Χωρίς κανείς να είναι… Τζέιμς, ή Ουιλμπέκιν κτλ., χωρίς κανείς να είναι ξεχωριστός, όλοι μαζί δημιούργησαν απολαυστικό σύνολο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Κάνααν, που λέγαμε, για τον οποίο έβγαζαν αφρούς οι γνώστες του διαδικτύου. Οι ίδιοι, που τώρα λένε «κοιτάξτε μην φύγει του χρόνου». Τώρα, ο άχρηστος έγινε «τσιμέντο», έγινε ίνδαλμα. Επιθετικά έχει κάνει 2-3 εξαιρετικά παιχνίδια, αλλά αμυντικά είναι σκύλος. Κι αυτό ανέδειξε και συνάμα εκτίμησε ο Μπαρτζώκας. Τον έπεισε να αφοσιωθεί στην ομάδα.
Η μαγκιά τού κόουτς είναι πως έπεισε όλους αυτούς να μην διαβάζουν τα στατιστικά τους, να μην κοιτάζουν τη μεταπολιτική τους αξία, αλλά να ζήσουν το τώρα, ως γρανάζια μηχανής και να ανταμειφθούν από την πορεία της ομάδας. Δύσκολο στις μέρες μας.
Ο κόουτς Μπαρτζώκας έδειξε ότι οι ομάδες χτίζονται, δεν αγοράζονται. Σε μια εποχή, που ξεχάσαμε τα βασικά του ομαδικού αθλητισμού και μετράμε μπάτζετ και χρηματιστηριακή αξία. Αδιέξοδες σκέψεις, γιατί πάντα θα υπάρχει κάποιος πλουσιότερος, αλλά κυρίως επειδή η ομορφιά τού αθλητισμού δεν βρίσκεται στις νίκες του Γολιάθ, αλλά στις μέρες που ο Δαυίδ πανηγυρίζει.
Να μάθουν οι παράγοντες
Αλίμονο, οι προπονητές τού πληκτρολογίου τα ίδια θα γράφουν, ακόμα και μετά την (ενδεχόμενη) κατάκτηση της Ευρωλίγκας. Αρκεί ένα κακό ματς κόντρα στον ΠΑΟΚ, για να υποστεί αυστηρή κριτική ο Μπαρτζώκας. Η μοίρα του προπονητή, η κατάρα των social media. Γιατί παλιά ντρεπόσουν να τα πεις αυτά στο καφενείο, κινδύνευες με γιούχα και φάπες. Τώρα είναι ανέξοδο το ξεκατίνιασμα.
Αν οι απανταχού -ανεξαρτήτως κατηγορίας- παράγοντες αντιληφθούν ότι μαγκιά δεν είναι να πληρώνεις, πως χρειάζεται υπομονή και πίστη στο πλάνο, να προσπαθήσεις με μεθοδολογία και σχέδιο, το μπάσκετ δεν θα γίνει καλύτερο. Θα γίνει βιώσιμο.
Εξ ου κι η φωτογραφία, στην οποία «μετέχει» ένας εκ των δύο διοικητικών ηγετών του Ολυμπιακού. Γιατί αν πιστώνουμε (ορθώς) στον κόουτς όλα αυτά, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι η διοίκηση έδειξε απόλυτη εμπιστοσύνη, δεν του επέβαλλε μεταγραφές, δεν έκανε παρεμβάσεις. Δικαιώθηκε (ανεξαρτήτως τελικού) ο Μπαρτζώκας, δικαιώθηκαν κι οι αδερφοί Αγγελόπουλοι.
