Ο Ολυμπιακός που έχει αφήσει άφωνη την Ευρώπη.
Χρόνια μετά, οι τωρινοί πιτσιρικάδες θα μιλάνε με τα παιδιά τους και θα τους εξιστορούν για μια ονειρική ομάδα, που έκανε όλο τον κόσμο να παραμιλά. Γιατί, μπορεί να μην το έχουμε αντιληφθεί, αλλά αυτό είναι ο φετινός Ολυμπιακός. Μια ομάδα όνειρο. Μια Ομάδα, με το «Ο» κεφαλαίο, μια ομάδα από αυτές που σπάνια συναντάς στο παρκέ.
Αδιαφορώ για τη βαθμολογική της θέση, αδιαφορώ για τη στατιστική ανάλυση, αδιαφορώ ακόμα κι αν θα… προκριθεί στα πλέι οφ, αν φτάσει στο φάιναλ φορ, ή αν κατακτήσει το τρόπαιο. Αυτά τα αφήνω στους οπαδούς της νίκης κι ασχολούμαι με την εικόνα. Ο Ολυμπιακός παίζει μπάσκετ, που σε γεμίζει, γι’ αυτό γεμίζει και το ΣΕΦ.
Ο Ολυμπιακός έκανε την άμυνα… θέαμα
Λέγαμε για χρόνια ότι η άμυνα δίνει νίκες κι η επίθεση κόβει εισιτήρια. Τι πιο λογικό; Ακόμα κι αυτό το κατέρριψε η ομάδα του Μπαρτζώκα. Χθες το ΣΕΦ σηκώθηκε στον αέρα όχι σε ένα από τα τρίποντα του Λούντζη, αλλά στο κλέψιμο της μπάλας. Πλέον ο κόσμος αντιλαμβάνεται την προσπάθεια στην άμυνα και την επιβραβεύει.
Πολλά μπορείς να πιστώσεις στον κόουτς Μπαρτζώκα, αλλά το σημαντικότερο είναι πως δεν υπάρχει παίκτης, που δεν είναι έτοιμος να βουτήξει στο παρκέ, λες και πρόκειται για την τελευταία μπάλα της… καριέρας του. Ο Ολυμπιακός παίζει με τρομερή ενέργεια στο παρκέ κι αυτό μεταδίδεται στην εξέδρα, περνά μέσα από τις τηλεοπτικές οθόνες.
Έργο Μπαρτζώκα
Όλο αυτό που έχει πετύχει δεν έγινε με δεκάδες εκατομμυρίων, αλλά μ’ ένα αξιοπρεπές και ρεαλιστικό μπάτζετ, γεγονός που κάνει ακόμα καλύτερο το σκηνικό. Προδήλως ο Ολυμπιακός είναι έργο Μπαρτζώκα. Όπου «Μπαρτζώκας» βάλτε όλο το σταφ, το οποίο επίσης είναι επιλογή του Έλληνα κόουτς.
Το ότι έρχεται από το… πουθενά ο Λούντζης και γίνεται παράγοντας του παιχνιδιού, το ότι οι όποιες απουσίες δεν κόστισαν, το ότι ο Ολυμπιακός έχει τρεις σέντερ, που αντί να τρώνε τα μουστάκια τους συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον, το ότι προτιμούν την ασίστ από το καλάθι, το ότι ο ΜακΚίσικ έχει μετατραπεί από παίκτης ελευθέρας βοσκής σε σκεπτόμενο μπασκετμπολίστα πρώτης γραμμής, είναι η επίδραση του κόουτς στα πράγματα.
Ο Μπαρτζώκας καταρρίπτει το «αυτή η στάνη, αυτό το γάλα βγάνει». Αλλάζει παίκτης, διαφοροποιεί αγωνιστικές αντιλήψεις, μπαίνει στο μυαλό των παικτών του, ευθυγραμμίζει τον τρόπο προσέγγισης της νίκης. Όλοι μαζί κερδίζουν, όλοι μαζί χάνουν, όλοι έχουν ρόλο στην ομάδα.
Προσωπικά, στα πολλά χρόνια που παρακολουθώ μπάσκετ έχω δει κάποιες σπουδαίες ομάδες. Καμία δεν είχε 12 παίκτες με επίδραση στο παιχνίδι. Καμία δεν είχε και τους 12 να γίνονται σε διαφορετικές βραδιές ήρωες, ή έστω σημαντικοί στη νίκη. Αυτό είναι που κάνει το σύνολο ξεχωριστό, αυτό είναι που φέρνει ο Ολυμπιακός στο τραπέζι. Την αίσθηση πως και τον… φροντιστή να βάλεις, θα παίξει άμυνα, θα πετύχει καλάθι, θα πασάρει.
