Ο Ολυμπιακός απειλείται ΜΟΝΟ από τις υπερβολές.
Πλέον το συνηθίσαμε. Αν κάποιος αποφάσιζε σήμερα να ασχοληθεί για πρώτη φορά με την Ευρωλίγκα και διάβαζε τα σχόλια στα social media, θα πίστευε ότι ο Ολυμπιακός είναι στον βυθό της βαθμολογίας. Διάφοροι ανεβάζουν περισπούδαστους προβληματισμούς, αναλύοντας ως άλλοι Μπόμπι Νάιτ το τι δεν γίνεται σωστά, σε μια ομάδα με 4/5 νίκες εκτός έδρας, που βρίσκεται στη δεύτερη θέση κι έχει περάσει από έδρες, που παλιότερα θα έχανε μετ’ επαίνων.
Αίφνης οι προπονητές της εξέδρας είναι ανικανοποίητοι. Οι ίδιοι, που «στήριζαν» τον Χασάν Μάρτιν (μαγεύει και φέτος) κι αποθέωναν τον Έισι, ανησυχούν που δεν… το έχουν βρει τα τέσσερα νέα αποκτήματα. Οι ίδιοι, που έστελναν μεσούσης της προηγούμενης περιόδου μηνύματα, ζητώντας να διακόψει ο Ολυμπιακός το συμβόλαιο του αδιάφορου Ντόρσεϊ, απαιτούν την άμεση επιστροφή του.
Υπομονή κι εντύπωση
Είναι δεδομένο ότι η «υπομονή» είναι άγνωστη λέξη και πως από την πρώτη μέρα βγάζουν συμπεράσματα. Αν μια στα χίλια, με τον νόμο των πιθανοτήτων δικαιωθούν, μπαίνουν στην κατηγορία των «σταλεγάκηδων», διαφορετικά χάνονται. Κάποιοι λίγοι παραδέχονται την αστοχία τους, αλλά μυαλό δεν βάζουν. Οι περισσότεροι το γυρίζουν εύκολα.
Αλλά πολύ ασχοληθήκαμε, με ορισμένους (δεν είναι όλοι, αλίμονο), που περισσότερο επιζητούν να κάνουν εντύπωση. Ας μπούμε στην ουσία: Πρέπει να ανησυχεί ο Ολυμπιακός για τις φετινές του επιλογές: Ξεκάθαρα ΟΧΙ.
Το μπάσκετ Μπαρτζώκα θέλει χρόνο εκμάθησης
Πέρυσι τέτοιο καιρό ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης ήταν αδιάφορος, φέτος είναι διαγαλαξιακός. Προδήλως κάποιο πνεύμα μπήκε μέσα του, ένας εξωγήινος ξενιστής τον μεταμόρφωσε. Ή απλά, πήρε τον χρόνο του για να αντιληφθεί τι ζητά από αυτόν ο προπονητής του, ποιος είναι ο ρόλος του, γιατί ο Ολυμπιακός τον έχει στο ρόστερ του.
Επειδή δεν μ’ αρέσουν οι υπεκφυγές, ας δούμε τα πεπραγμένα, πέρα από αριθμούς:
Ο Μπολομπόι ήταν επιδραστικός σε τουλάχιστον δύο εκτός έδρας νίκες κι ο Ολυμπιακός έχει φέτος κάτι που δεν είχε πέρυσι: Παίκτη/ες να μπαίνουν στα παπούτσια του Φαλ. Ο Γάλλος, μετά το εντυπωσιακό ντεμπούτο στη σεζόν (στο Super Cup, κόντρα στον Παναθηναϊκό), ήταν κακός. Χθες ήταν εκ των κορυφαίων.
Ο Μπλακ είναι στη θεωρία… τρίτος σέντερ. Ο Ολυμπιακός πέρυσι έπαιζε με έναν κι αν ο Φαλ έβηχε, ανέβαζε πυρετό όλο το λιμάνι. Τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά. ΝΑΙ, ακόμα δεν έχει δείξει ούτε ο Μπολομπόι, ούτε ο Μπλακ τα στοιχεία που συνάδουν με το βιογραφικό τους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι κομμάτια ενός παζλ.
Ο Κάνααν δεν είναι Ντόρσεϊ
Για τον Πίτερς τα πράγματα είναι πολύ απλά: Όσο ο Βεζένκοφ παίζει σε αυτό το επίπεδο (χθες ήταν άστοχος έως κακός και τέλειωσε το ματς με «νταμπλ νταμπλ») δεν θα βρίσκει χώρο και χρόνο. Όσο είναι στο παρκέ, πάντως, είναι κίνδυνος για κάθε άμυνα, με το εξαιρετικό σουτ του.
Όσο για τον Κάνααν, που γίνεται πολύς λόγος, ΔΕΝ είναι Ντόρσεϊ. Και γιατί να είναι; Είναι πιστός στο πλάνο, ακολουθεί τις εντολές του Μπαρτζώκα, παλεύει στην άμυνα και σιγά σιγά θα δείξει και το καλό του στοιχείο, που είναι η επίθεση. Χθες έπαιξε με αφέλεια, ακριβώς την ώρα που ανέβαινε. Ίσως γιατί προσπαθεί περισσότερο απ’ όσο μπορεί στην άμυνα, ίσως γιατί ακόμα δεν έχει αφομοιώσει όσα του ζητά το προπονητικό τιμ.
Όπως και να ‘χει, ο Ολυμπιακός κρίνεται συνολικά και μια ομάδα με το ξεκίνημα των «ερυθρολεύκων» δεν μπορεί και δεν πρέπει να εμπνέει ανησυχία. Το αντίθετο, θέλει χρόνο να «δέσει», κρατώντας τα πολύ καλά αποτελέσματα, αλλά και συνεργασίες που δείχνουν τι μπορεί να κάνει στο μέλλον.
Αντί επιλόγου: Μήπως θυμόσαστε τι έλεγαν οι περφεξιονίστες για τον Ουόκαπ, μετά το χαμένο ματς με τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ;
