Η ΑΕΚ πήρε την πρόκριση στον τελικό, παρότι αυθυποβλήθηκε σε μια αγχωτική διαδικασία κι έβαλε τη Μούρθια ξανά στο παιχνίδι. Πριν γράψουμε για όλα τα άλλα, να πάρουμε θέση για την τελευταία φάση. Δεν υπάρχει κανένα φάουλ κι ας φωνάζουν οι Ισπανοί. Από εκεί και πέρα, πάμε να δούμε όλα τα άλλα.
Αγωνιστικά η «Ένωση» είχε τρεις κολόνες (Πάντερ -εκτός των στιγμών που πήγαινε στις βολές-, Σάκοτα και Χάρις), ο Ντράγκαν Σάκοτα κάπου μπερδεύτηκε στη διαχείριση, ο Μαυροειδής ήταν ο καλύτερος από τους ψηλούς, τη στιγμή που η Μούρθια απειλούσε στην αρχή με τον Χάνα, μετά αφυπνίστηκε ο Σοκό (βοήθησε κι ο Όλεσον) και σ’ όλη την τέταρτη περίοδο ο Μπενίτε (πέτυχε 12 πόντους σερί) ήταν μια ομάδα μόνος του. Όταν του πήρε την μπάλα από τα χέρια ο Χάνα έγινε μια μικρή καταστροφή για τους Ισπανούς, αλλά τα λάθη των παικτών της ΑΕΚ τους έβαλαν ξανά στο κόλπο. Τέλος καλό, όλα καλά.
Η απόλυτη εκδίκηση
Όποιος σκέφτηκε να δώσει το όνομα «Τσάμπιονς Λιγκ» σ’ αυτή τη διοργάνωση είναι σαφέστατα πολέμιος του ποδοσφαίρου! Υποκλίνομαι στο σατανικό του σχέδιο, γιατί αν αυτό είναι Τσάμπιονς Λιγκ, η ελληνική Α2 είναι… ΝΒΑ (τώρα πρόεδρε, ποιος θα παίξει τον ρόλο του Γκασόλ, δεν γνωρίζω).
Το μπασκετικό επίπεδο του φάιναλ φορ δεν είναι χαμηλό. Είναι τραγικό. Ομολογώ ότι δεν είχα παρακολουθήσει ιδιαίτερα τη διοργάνωση, αλλά αν αυτές είναι οι κατά τεκμήριο τέσσερις καλύτερες ομάδες, οι άλλες τι είναι;
«Κιτς υπερθέαμα»
Αν φύγουμε από το μπασκετικό κομμάτι, μπορεί και να ήμασταν μέρος σκηνών από το επόμενο «Γάμος αλά ελληνικά». Η μουσική ήταν αυτό που λέμε «για όλα τα γούστα». Το λες και αχταρμά. Από Κωνσταντίνο Αργυρό, στο «My Sharona» και μετά ένα συρτάκι για να δέσει το γλυκό.
Στο πνεύμα του DJ και οι τσιρλίντερς, που αρχικά χόρεψαν ένα συρτάκι, μετά την «ισπανική υποχώρηση» (ολέ ο ταύρος) κι έκλεισαν με έναν ύμνο στο survivor. Μια χαρά ήταν τα κορίτσια, απολαυστικά.
Ο εκφωνητής ήταν μια κατηγορία μόνος του. Θαρρώ ότι και μετά από πέντε ώρες θα ακούω τη φωνή του στ’ αυτιά μου. Πρέπει να εξήγησε πάνω από 193 φορές ότι πρέπει να κρατήσουν τα εισιτήρια για να μπουν στον τελικό οι φίλαθλοι, μιλούσε 5-6 γλώσσες, χωρίς να πολυκαταλαβαίνουμε πότε πήγαινε από τη μία στην άλλη, ήταν ασταμάτητος. Αυτό το «Σακότα» γράφει ιστορία, όπως κι η αξάν, που παραπέμπει σε… γάμο αλά ελληνικά.
Φάκελος διαιτησία
Από μόνο του το γεγονός ότι είδαμε Ρουμάνο διαιτητή στον τελικό, είναι καινοτομία. Όπως οι πετσετούλες που πήγαιναν στα τάιμ άουτ, για να σκουπίζουν τον ιδρώτα τους. Μου πέρασε από το μυαλό ότι στο μέλλον, όποιος νιώθει ότι αδικείται δεν έχει παρά να ποτίζει με… vicks την πετσέτα και μετά… αφήστε τους να κλαίνε.
Άλλη μια καινοτομία ήταν ότι αντί για ενός λεπτού σιγή, ζητήθηκε (και τηρήθηκε) ενός λεπτού… χειροκρότημα για να τιμηθεί ο εκλιπών (διαιτητής). Ωραίο…
Το πιο καθαρό παρκέ
Ο φωτισμός είναι εντυπωσιακός και τηλεοπτικά πρέπει να ήταν ακόμα πιο όμορφο το θέαμα. Η αλήθεια είναι πως σε σχέση με τον φωτισμό των δύο γηπέδων, των εκπροσώπων μας στην Ευρωλίγκα, ήταν 100 φορές καλύτερος.
Αυτό, όμως, που δεν μπορούμε να παραλείψουμε είναι ότι το παρκέ του «Νίκος Γκάλης» είναι το πιο καθαρό παρκέ στον πλανήτη! Αφενός, χρησιμοποιήθηκαν τέσσερις σκούπες, με τους εθελοντές που τις χειρίζονταν να μοιάζουν με πρωταθλητές του κέρλινγκ. Αφετέρου, είναι απαλλαγμένο από διαφημίσεις. Δεν βρήκαν, δεν ήθελαν να χαλάσουν τις 50 αποχρώσεις του καφέ, θα σας γελάσω και δεν θέλω.
Και λίγο ξύλο
Το κερασάκι στην τούρτα είναι το επεισοδιακό φινάλε, με τον Χάνα (Μοντάνα;) να σπρώχνει έναν συμπαίκτη του πάνω στον διαιτητή, στην πορεία να απειλείται καβγάς ανάμεσα στους παίκτες των δύο ομάδων, να πηγαίνουν τον Ρουμάνο «καροτσάκι». Τα πνεύματα ηρέμησαν και παρότι οι φίλοι της Μούρθια φώναζαν (ώρα μετά το φινάλε) «ΑΕΚΑ», αποσπώντας το χειροκρότημα των γηπεδούχων, ένας (1) αρκετή ώρα μετά παρεξηγήθηκε και θέλησε να τους δείρει όλους. Τον (συ)μάζεψαν και όλα καλά.
Αντί επιλόγου: Έχω παρακολουθήσει δια ζώσης το 90% των τελικών ελληνικών ομάδων από το 1993 στο ΣΕΦ (με τον ΠΑΟΚ και τη Λιμόζ του Μάλκοβιτς), μέχρι σήμερα. Συλλέκτης μπασκετικών εμπειριών, αλλά σαν αυτή δεν είχα ζήσει.
