Κανείς δεν αντέχει τον Λιόλιο. Ούτε ο τεράστιος Νίκος Πιτσίλκας…
Ήταν ο Χρήστος Χριστοδούλου η πρώτη επιλογή του Βαγγέλη Λιόλιου, άμα την ανάληψη των καθηκόντων του. Με τον εξαιρετικό Πατρινό πρώην διαιτητή, ο οποίος χαίρει της εκτίμησης όλων, προσπάθησε να προσεγγίσει την… καυτή πατάτα της διαιτησίας. Απέτυχε, χωρίς να εξηγήσει ποτέ κανείς, γιατί ο Χριστοδούλου δεν έβγαλε… εβδομάδα στο πλευρό τού προέδρου της ΕΟΚ. Ευτυχώς ήρθε ένα άλλο μεγάλο όνομα της ελληνικής διαιτησίας, ο Νίκος Πιτσίλκας.
Άντεξε έναν χρόνο. Σύμβουλος διαιτησίας του Λιόλιου, προσπάθησε να αλλάξει πράγματα. Δική του επιλογή ήταν ο Στέλιος Κουκουλεκίδης, ως πρόεδρος της ΚΕΔ/ΕΟΚ. Είχε λόγο στη στελέχωση της Κεντρικής Επιτροπής, δούλεψε σκληρά. Εδώ και λίγο καιρό έχει παραιτηθεί. Επίσης δεν ανακοινώθηκε τίποτα, καθώς η λογική του Λιόλιου είναι να μην βγαίνουν προς τα έξω πράγματα. Ας γίνονται, αρκεί να μην τα μαθαίνει ο κόσμος.
Γιατί, όμως, παραιτήθηκε ο Νίκος Πιτσίλκας; Δεν θα το μάθουμε ποτέ, όπως δεν μάθαμε τον λόγο παραίτησης του Χρήστου Χριστοδούλου. Οι δυο τους είναι τεράστια μεγέθη και πολύ σοβαροί για να μπουν σε αντιπαράθεση. Άλλωστε, κανείς δεν διαφωνεί ότι ήταν κόσμημα για την ελληνική διαιτησία, αλλά προφανώς άλλοι είναι οι εκλεκτοί. Εκείνοι που δεν γιορτάζουν την 28η Οκτωβρίου, εκείνοι που δεν έχουν μάθει τι σημαίνει «ΟΧΙ». Με αυτούς προσωπικά θα ασχοληθώ ενδελεχώς. Ξέρουν ποιοι είναι και δεν θα τους αρέσουν αυτά που θα συμβούν, είναι υπόσχεση…
Ακέφαλη η διαιτησία
Μετά τον Χριστοδούλου ο Πιτσίλκας. Μετά τον Πιτσίλκα ποιος; Η αλήθεια είναι πως αντίστοιχο μέγεθος δεν υπάρχει. Όχι, που να μπορεί να συνυπάρξει με τον Λιόλιο, όχι που να μπορεί να υπηρετήσει το πλάνο τού προέδρου. Ως εκ τούτου η ελληνική διαιτησία μένει… ακέφαλη.
Η πλάκα είναι πως έφυγε ο Πιτσίλκας και συνεχίζει ο Κουκουλεκίδης, τον οποίο ο Λαρισαίος έβαλε στο παιχνίδι. Μάλλον δεν θεώρησε υποχρέωσή του το αυτονόητο, να ακολουθήσει τον άνθρωπο, που εδώ και χρόνια εντός και (κυρίως) εκτός συνόρων, βγάζει στην επιφάνεια. Η αλήθεια είναι πως δεν μας απογοητεύει για πρώτη φορά ο Στέλιος.
Για χρόνια είχα (κι επιμένω) την πεποίθηση ότι ήταν -ως διαιτητής- καθαρός όσο ελάχιστοι. Συνεχίζω να το πιστεύω. Γι’ αυτό κι η διοίκηση Βασιλακόπουλου δεν τον επέλεξε ποτέ. Δεν ταίριαζε στο περιβάλλον, που ήταν νοσηρό. Θεώρησα ότι η επιλογή του να γίνει απεργοσπάστης στην Ισπανία ήταν μια κακή παρένθεση. Γι’ αυτό αρχίζω να αλλάζω γνώμη.
Όχι μόνο επειδή δεν έκανε το αυτονόητο, να ακολουθήσει τον «Διόσκουρό» του, τον άνθρωπο στον οποίο χρωστά πολλά. Αλλά κι επειδή αυτά που λέει κατ’ ιδίαν έρχονται σε πλήρη αντίθεση με όσα πράττει. Είναι προσωπικές οι συζητήσεις, γι’ αυτό και τις κρατώ για μένα. Είναι, όμως, απογοητευτική η μετάλλαξη του Στέλιου Κουκουλεκίδη.
Ο Πιτσίλκας δεν θα χαθεί, άλλωστε χαίρει της απόλυτης εκτίμησης των Ρώσων κι όχι μόνο. Όσο για την ελληνική διαιτησία, θα αναζητήσει νέους ανερχόμενους αστέρες, αφού οι πραγματικοί σταρ γύρισαν την πλάτη τους. Ενδεχομένως, μια και μιλάμε για μεγάλα διαιτητικά μεγέθη, να είναι λύση ο Παντελής Ελευθεριάδης. Από αυτούς που έμειναν είναι ο κορυφαίος, με απόσταση από τον δεύτερο. Κι από τους λίγους που μπορούν να συνεννοηθούν με τον Λιόλιο.
Αντί επιλόγου: Τόμι Σχινά, όλα καλά στην ΚΕΔ; Επειδή έχω καιρό να ακούσω νέα σου, συνεχίζεις με το ίδιο πάθος φίλε;
