Τι (δεν) άλλαξε στη διαιτησία, παρά την αλλαγή προσώπων.
Όσο καλό κι αν είναι ένα έργο, όταν το βλέπεις σε επανάληψη αρχίζει να κουράζει. Τι συμβαίνει όταν το έργο, όπως συμβαίνει στην ελληνική διαιτησία, είναι κακοπαιγμένο; Αρχίζεις και το σιχαίνεσαι. Είναι τόσο προβλέψιμο, τόσο ανιαρό και τόσο αναποτελεσματικό, που αναρωτιέσαι γιατί σοβαροί άνθρωποι μπαίνουν στον κόπο.
Είχα γράψει με αφορμή το θέμα των δύο διαιτητών στο Κόσσοβο (δείτε εδώ), ότι στη διαιτησία αποδείχθηκαν κατώτεροι του αναμενομένου. Ήρθε η αργοπορημένη ανακοίνωση της ΟΔΚΕ (δείτε εδώ) να με επιβεβαιώσει απόλυτα. Το κεφάλι στο χώμα, λες κι είναι στρουθοκάμηλοι κι όταν τους «προκαλείς» μπαίνουν στον κόπο να βγάλουν ανακοίνωση. Βεβαίως, η ανακοίνωση είναι η αποθέωση τού «τίποτα», βγήκε για να βγει, άλλωστε η ΟΔΚΕ ουδεμία ουσιαστική σχέση έχει με τη διαιτησία.
Ο φίλος μου ο Τόμι
Για την ΕΟΚ τα γράψαμε. Το «δόγμα Βασιλακόπουλου» («μην ασχολείστε, σε λίγο καιρό δεν θα το θυμούνται» υποστήριζε με πάθος ο «σωλήνας») πέρασε στους επίγονους, που συνεχίζουν να… αποφεύγουν τις κακοτοπιές. Έτσι η διαιτησία παραμένει στον πάτο, όποιες αλλαγές έχουν να κάνουν με πρόσωπα, όχι με ιδέες ή πρακτικές.
Κάπου εδώ έρχεται ο φίλος μου ο Τόμι Σχινάς. Όταν ανέλαβε με προέτρεψε να του κάνω σκληρή κριτική, αφού πρώτα δώσω χρόνο να δείξει το έργο του. Αυτό έκανα, αυτό κάνω. Η διαιτησία βιώνει μια από τις πιο δύσκολες μέρες της τα τελευταία 30 χρόνια, από τότε που πρωτοέβαλε τη σφυρίχτρα κι αντί να είναι μπροστάρης, περιορίστηκε να σχολιάζει την υπόθεση Κάρδαρη – Ζαχαρή στο… πηγαδάκι, στην κομματική εκδήλωση του Κικίλια.
Αλήθεια, αν δεν ήταν στην ΚΕΔ/ΕΟΚ, αν δεν ήταν στον ΣΕΔΚΑ, δίπλα στον Κάρδαρη, αν δεν ήταν τόσο… δυναμικός, τι λιγότερο θα έκανε; Κι αλήθεια, ρε Τόμι, αυτό είναι το δικό σου όραμα για τη διαιτησία;
Δεν περιμένω απαντήσεις, γιατί γνωρίζω ότι δεν υπάρχουν. Περιμένω κάποια στιγμή, να βρεθούν άνθρωποι, που δεν θα αντιμετωπίζουν τον χώρο με μικρολογιστική αντίληψη, με διαχειριστική νοοτροπία, διατεθειμένοι να… σπάσουν αυγά, να την… πουν (αν είναι ανάγκη) ακόμα και σε φίλους. Για να πάει μπροστά ο χώρος. Διαφορετικά σε λίγο καιρό θα τους χλευάζει όλος ο κόσμος.
