Η διοίκηση στην ΕΟΚ άλλαξε. Αλήθεια, άλλαξε;
Είναι το λιγότερο απογοητευτικό να βλέπεις τη νέα διοίκηση της ΕΟΚ να κάνει τις ίδιες ακριβώς ενέργειες με την προηγούμενη. Και θα ήταν ανακόλουθο εκ μέρους μου, αν για όσα στηλίτευα (με τον πιο αιχμηρό τρόπο) τον Βασιλακόπουλο, τα δεχόμουν από τον Λιόλιο. Κι επειδή οι πράξεις έχουν σημασία, πάμε να δούμε δύο παραδείγματα, που δείχνουν πως τίποτα δεν άλλαξε.
Ξεκινάμε από το ΝΒΑ, που βρέθηκε εκ νέου στο Παρίσι. Όχι πως περίμενε κανείς να έρθει στην Αθήνα, αλλά πάμε παρακάτω. Η ΕΟΚ εκπροσωπήθηκε με έναν παράγοντα, τον Νίκο Νικολόπουλο και ΟΧΙ τον Ντίνο Σβερκούνο, όπως αρχικά εκ παραδρομής γράψαμε, από λανθασμένη πληροφόρηση. Δηλαδή, ποια η διαφορά από τότε που την Ομοσπονδία εκπροσωπούσε ο Τάκης Τσαγκρώνης;
Δεν είναι θέμα προσώπων. Είναι και θέμα προσώπων. Αλήθεια, δεν είναι στο Δ.Σ. ο Ευθύμης Ρεντζιάς, ο οποίος «από το 2016 κατέχει την τιμητική θέση του πρεσβευτή του ΝΒΑ στην Ευρώπη και ταυτόχρονα είναι υπεύθυνος για όλα τα προγράμματα ανάπτυξης του NBA στην Ελλάδα» (Wikipedia); Αλήθεια, δεν είναι στο Δ.Σ. ο Παναγιώτης Φασούλας, που είναι επίσης πρεσβευτής του ΝΒΑ; Αλλά, εκεί προέχει η «ενότητα» του μπάσκετ. Αλήθεια δεν είναι μέρος της ΕΟΚ ο Κώστας Τσαρτσαρής κι ο Δημήτρης Διαμαντίδης;
Ποιους να δουν και τι να πουν;
Από το ΝΒΑ ήρθαν στην Ευρώπη 17 εκπρόσωποι με ειδίκευση το μάρκετινγκ, ήρθαν άνθρωποι που για να τους συναντήσεις πληρώνεις. Το καλύτερο, που μπορούσε να έχει το ελληνικό μπάσκετ, ήταν ο Γ.Γ. της ΕΟΚ; Μπορεί να είναι εξαιρετικός στα καθήκοντά του, όμως αν δεν πάει στο Παρίσι ο Ρεντζιάς, για ποιον λόγο είναι στην Ομοσπονδία;
Δηλαδή, πήγε στον εκπρόσωπο των Σικάγο Μπουλς ο Νίκος και του είπε «Hallo bro, my name is Nikos Nikolopoulos»; Αλήθεια τώρα; Θα πείτε, καλύτερα από τον Τσαγκρώνη, που δεν μιλούσε αγγλικά. Ενδεχομένως, αλλά καλά δεν το λες. Κι όχι τίποτ’ άλλο, αλλά ο Λιόλιος βαυκαλίζεται ότι θα φέρει το ΝΒΑ στην Ελλάδα. Ο Νικολόπουλος θα το φέρει;
Τιμωρία για τα μάτια του κόσμου
Αυτό, όμως, ήταν το λιγότερο. Πάμε στα πιο σοβαρά. Στις 30 Μαρτίου του 2022 είχα ψέξει την ΕΟΚ και την ΟΔΚΕ (δείτε εδώ) επειδή είχαν κλείσει τα μάτια, σε ρατσιστική συμπεριφορά διαιτητή, απέναντι σε παίκτη με καταγωγή από την Αλβανία. Ασθμαίνοντας, η μία μετά την άλλη Ομοσπονδία, έσπευσαν (μετά το άρθρο) να βγάλουν ανακοίνωση, με την οποία κατήγγειλαν την πράξη.
Μάλιστα, ο διαιτητής τιμωρήθηκε με αποκλεισμό ενός χρόνου. Προφανώς, ΕΟΚ και ΟΔΚΕ έχουν τη δική τους μέτρηση, σε ό,τι αφορά τον χρόνο. Ο διαιτητής σφύριξε κανονικά. Και μάλιστα σε αγώνα U21. Και για να είμαστε βέβαιοι ότι ο χρόνος (δεν) είναι χρόνος, έπαιξε και στο τοπικό.
Αλήθεια κ. Λιόλιο γνωρίζετε τι συμβαίνει; Κύριε Ελευθεριάδη, έχετε άποψη, ή από τη στιγμή που άλλαξε ο πρόεδρος στην ΟΔΚΕ, άλλαξαν και τα κόζια; Τόσο η ΕΟΚ, όσο κι η ΟΔΚΕ, οφείλουν είτε να αποσύρουν (ως απαράδεκτες) τις ανακοινώσεις και να ζητήσουν συγνώμη από τον διαιτητή, υιοθετώντας τη ρατσιστική συμπεριφορά του, είτε να αναζητήσουν εκείνον που προχώρησε στον ορισμό και να τον στείλουν σπίτι του.
Αφενός γιατί παραβιάζει εντολές των δύο διοικήσεων, αφετέρου γιατί ενισχύει την όποια παραβατική συμπεριφορά. Αν δεν το πράξουν, είναι έκθετοι προς τον κόσμο του μπάσκετ, που σύσσωμος καταδίκασε τότε το γεγονός.
Για να επιστρέψω στην αρχή του κειμένου, έτσι λειτουργούσε κι η προηγούμενη Βασιλακοπούλεια διοίκηση της ΕΟΚ. Αν υπήρχε υπερβολικός θόρυβος (το λες και κράξιμο) έβγαζε μια ανακοίνωση για τα μάτια του κόσμου, τσιμπούσε το μαγουλάκι, έλεγε «μην κάνεις τέτοια, θα μπλέξουμε» και λίγο καιρό μετά ξεχνούσε τα πάντα. Φαίνεται πως το να «ξεχνάς» περνά στο DNA της ΕΟΚ. Από τον Βασιλακόπουλο στον Λιόλιο.
