Οι αριθμοί στην Ευρωλίγκα δείχνουν το χάλι της διαιτησίας.
Ο τελευταίος, που φταίει για τα χάλια της ελληνικής διαιτησίας, είναι ο Βαγγέλης Λιόλιος. Αν κάτι μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει είναι πως δεν έχει κάνει κάτι για να αναστρέψει την κατάσταση, αλλά το πρόβλημα ξεκινά από τα χρόνια του Βασιλακόπουλου. Καμία αναπτυξιακή προοπτική, ρουσφέτια και χάρες, που συνεχίζονται, όπως κι η κατρακύλα.
Ο Αριστείδης δεν γράφει πράγματα στην τύχη. Δείτε τους ορισμούς στην Ευρωλίγκα. Ο Λετονός Λάτισεβς κι ο Γερμανός Λοτερμόζερ μετρούν 11/11 κι ακολουθεί ο Ουκρανός Ρίζικ μετρά 10, ακολουθούν τέσσερις διαιτητές (Μπολτάουζερ, Ιερεθουέλο, Πουλκ, Ράντονιτς) με 8 και πάει λέγοντας. Πού είναι οι Έλληνες διαιτητές;
Πιάσαμε πάτο στην Ευρωλίγκα
Πρέπει να κατέβεις 29 σκαλιά, για να συναντήσεις τον Γιάννη Φούφη, ο οποίος μαζί με τον Ηλία Κορομηλά έχουν από τέσσερις συμμετοχές. Δεδομένου ότι ο Φούφης δεν ανήκει στο ενεργό κομμάτι της ελληνικής διαιτησίας (έχοντας υπερβεί τα 50 έτη, παροπλίστηκε), μένει ο Κορομηλάς κι ακολουθούν ο Βασίλης Πιτσίλκας με 2 συμμετοχές κι η Βάσω Τσαρούχα με 1.
Πιάσαμε πάτο, εμείς που κάποτε κυριαρχούσαμε (και διαιτητικά) στην Ευρωλίγκα. Αναιμική η παρουσία στο Ευρωμπάσκετ, αλλά μακάρι το πρόβλημα της διαιτησίας να εντοπίζονταν μόνο εκτός συνόρων. Εντός, είναι ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα.
Δεν αντέχει ο Λιόλιος
Είπαμε, η διαιτησία είναι καυτή πατάτα κι ο Βαγγέλης Λιόλιος δεν αντέχει να την κρατά στα χέρια. Θέλησε να την πασάρει σ’ έναν συνονόματό του. Του ζήτησε να πάρει τους ορισμούς, αλλά όχι τον έλεγχο. Γιατί θέλει να μην τον ενοχλούν, αλλά να διατηρήσει τον έλεγχο της διαιτησίας. Δεν πήγε καλά αυτό.
Ο Νίκος Πιτσίλκας είναι ικανότατος. Ανεξαρτήτως αν κάποιος τον συμπαθεί ή όχι, έχει όλα τα τυπικά κι ουσιαστικά προσόντα να διευθύνει τον χώρο. Εδώ κατόρθωσε να γίνεται πρωτάθλημα στη Ρωσία με Ρώσους διαιτητές, που κάποτε θα γελούσαμε, ακόμα και στην ιδέα, δεν μπορεί να τα καταφέρει στην Ελλάδα, όπου υπάρχει κι υπόβαθρο;
Χρειάζεται στήριξη, από τα κεντρικά της Ομοσπονδίας. Μόνο που, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, «ο βασιλιάς είναι γυμνός». Δίχως ομάδα εργασίας κι οργανωτική δομή, δίχως συνεργάτες με ρόλους και κυρίως ευθύνες (όχι μόνο στα της διαιτησίας) ο Λιόλιος είναι καταδικασμένος σε αποτυχία. Πολυεπίπεδη.
Μηδέν δημόσιες σχέσεις, εντός κι εκτός ΦΙΜΠΑ, για να προωθηθούν οι Έλληνες διαιτητές. Λειψανδρία για να γίνει διαχείριση των εντός συνόρων διοργανώσεων (και δεν μιλώ μόνο για το υψηλό επίπεδο) και κληρώσεις αντί για ορισμούς, που περισσότερα προβλήματα δημιουργούν, παρά λύνουν.
Πώς θα διορθωθεί όλο αυτό; Ο τελευταίος που θα κληθεί να απαντήσει (παρότι έχει άποψη) είναι ο
Αριστείδης ο Δίκαιος
