Ο Ολυμπιακός παίζει το καλύτερο μπάσκετ στην Ευρωλίγκα.
Είπαμε «είναι νωρίς», «κανείς δεν βγαίνει πρωταθλητής τον Οκτώβριο» (που δεν έχει και «μ»), αλλά μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια και να πούμε ότι δεν βλέπουμε, αυτό που βλέπουμε; Μπορούμε να προσπεράσουμε το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός παίζει αυτή τη στιγμή το καλύτερο μπάσκετ στην Ευρώπη, ότι αποτελεί φόβο και τρόμο για κάθε αντίπαλο; Ε, όχι, δεν μπορούμε. Κι αν θέλετε, δεν πρέπει κιόλας.
Το 4/4 λέει πολλά, αλλά μάλλον δεν λέει τίποτα. Από την άλλη το ότι αυτό το 4/4 καταγράφεται με τρεις νίκες στην Ισπανία και μία κεκλεισμένων των θυρών, αλλάζει τον συντελεστή δυσκολίας και δείχνει πράματα. Ο Ολυμπιακός δεν είναι στην κορυφή, επειδή τον ευνόησε το πρόγραμμα, αλλά γιατί έχει κερδίσει πόντο πόντο την άνοδό του.
Ο Ολυμπιακός κι οι «άσοι» του
Όχι βάσει ονομάτων, αλλά βάσει προσφοράς, το δίδυμο Σλούκας – Ουόκαπ, ίσως να είναι το καλύτερο (αυτή τη στιγμή) στην Ευρωλίγκα. Ο Έλληνας διεθνής πόιντ γκαρντ έχει κάνει τρία απίστευτα ματς, το ένα καλύτερο από το άλλο. Βγάζει ποιότητα κι ήδη πιστώνεται την πρώτη φετινή νίκη, με δικό του… buzzer.
Ο Αμερικανός από την άλλη είναι το απόλυτο συμπλήρωμα, είναι παίκτης ομάδας, παίζει σεμιναριακού επιπέδου άμυνα κι είναι εκεί και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Οι δυο μαζί αποτελούν τον καταλύτη της ομάδας του Γιώργου Μπαρτζώκα. Αλήθεια, ποιος προπονητής δεν θα ήθελε δύο τέτοιους χειριστές; Ο κόουτς Μπαρτζώκας, όμως, ήταν αυτός που κινήθηκε και τους απέκτησε.
Ο Βεζένκοφ στη ζώνη του λυκόφωτος
Αν στο ΝΒΑ είδαν το χθεσινό τρίτο δεκάλεπτο του Βεζένκοφ, μάλλον πρέπει να απολύσουν εκείνον/ους, που δεν εισηγήθηκαν την «εδώ και τώρα» μετάβασή του στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Από το ξεκίνημα ο Σάσα… βγάζει μάτια, είναι το απόλυτο όπλο στα χέρια του προπονητή του, όμως αυτό που έκανε χθες ήταν συγκλονιστικός. Ήταν όλος ο Ολυμπιακός, τη στιγμή που όλα πήγαιναν στραβά.
Πιστέψαμε ότι πέρυσι έκανε τη… σεζόν της ζωής του, αλλά αυτά που κάνει φέτος είναι ακόμα καλύτερα. Λέγαμε ότι έπιασε το ταβάνι, αλλά ο τρόπος που παίζει σε κάνει να σκέφτεσαι αν έχει μπει στο ασανσέρ, ή είναι ακόμα στο ισόγειο.
Ο Γάλλος «τραμπούκος»
Το μπούλινγκ είναι κατακριτέο, εκτός αν γίνεται εντός των τεσσάρων γραμμών κι ο Φαλ είναι «μπασκετικός τραμπούκος». Και το κάνει με την ίδια άνεση και στις δύο πλευρές του παρκέ. Ακόμα και σε βραδιές που οι άλλοι δυο (Μπολομπόι και Μπλέικ) δεν είναι τόσο καλοί, ο Γάλλος φτάνει και περισσεύει.
Συνολικά η φετινή φροντ λάιν των «ερυθρόλευκων» είναι γεμάτη κι ο Ολυμπιακός μπορεί να ποντάρει σε αυτή, κάτι που πέρυσι με τον κατά συνθήκη σέντερ (Μάρτιν), ο οποίος φέτος… μαγεύει στον Ερυθρό Αστέρα, δεν μπορούσες να το πεις. Ο Μπαρτζώκας, που χθες δεν ήταν σε καλή βραδιά, αλλά όλοι έχουν αυτό δικαίωμα, είδε το κενό και το γέμισε.
Οι χρήσιμοι και… κρίσιμοι
Ακόμα ο Πίτερς δεν έχει πάρει μπροστά, ο Κάνααν δεν… σαρώνει, αλλά ο Ολυμπιακός έχει παίκτες χρήσιμους (συμπεριλαμβανομένων αυτών των δύο), που παίρνουν κρίσιμες αποφάσεις. Στη Μαδρίτη (όχι πως δεν πήγε καλά και στη Βιτόρια) ήταν ο Λαρεντζάκης, χθες ήταν ο ΜακΚίσικ, που βγήκε μπροστά.
Φέτος, σε αντίθεση με την περσινή σεζόν, ο Ολυμπιακός έχει βάθος, έχει μεγάλο ρόστερ κι αυτό βγαίνει στο παρκέ.
Αντί επιλόγου: Σκεφτείτε ότι έχει πετύχει όσα πέτυχε ως τώρα ο Ολυμπιακός, εν τη απουσία του Κώστα Παπανικολάου, από τα 3/4 των αγώνων. Από μόνο του αυτό λέει πολλά, αν δεν τα λέει όλα.
