Σαν χθες στις 23 Αυγούστου γεννήθηκε ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια της καλαθοσφαίρισης, ο Κόμπι Μπράιαντ οποίος θα γινόταν 44 χρονών
Ηταν 26 Γενάρη το 2020, ο Κόμπι ανέβηκε στο ελικόπτερο με την Τζίαννα για να πάνε στην Καλιφόρνια.
Στη διαδρομή είχε πυκνή ομίχλη και ο καιρός δεν έδωσαν καθαρό το οπτικό πεδίο στον πιλότο ο οποίος έχει κάνει τη διαδρομή πολλές φορές και ήξερε πώς να πάει αλλά η ορατότητα ήταν αρκετά περιορισμένη και η μοίρα έκοψε τις δύο ζωές τόσο του παλαίμαχου καλαθοσφαιριστή όσο και της νεαρής κόρης του και όσο άλλων ήταν στο ελικόπτερο.
Συγκρούστηκαν πάνω σε ένα λόφο και αμέσως ακολούθησε εκκωφαντική έκρηξη και επιτόπου ήταν νεκροί όλοι επιβάτες, δεν υπήρχε κανένας επιζών. Μόλις βγήκαν τα νέα για την απώλεια του Κόμπι Μπράιαντ όλος ο κόσμος είτε αθλητικός είτε όχι στεναχωρήθηκε για την απώλεια ενός αστέρα οποίος οδήγησε στους Λεϊκερς στο πάνθεον. Μάλιστα πολλοί σταρ από το χώρο της καλαθοσφαίρισης θρήνησαν με λυγμούς ενώ τα social media είχαν πλημμυρίσει.
Ο Λεμπρόν Τζέιμς μόλις έμαθε την απώλεια του αγαπημένου του φίλου και συμπαίκτη Κόμπι Μπράιαντ είχε γράψει σε ανάρτηση του: «Δεν ήμουν έτοιμος. Φίλε κάθομαι εδώ και προσπαθώ να γράψω κάτι σε αυτή την ανάρτηση, αλλά κάθε φορά που προσπαθώ, αρχίζω να κλαίω αφού σκέφτομαι εσένα».
Πέντε χρόνια πριν φύγει από τη ζωή ο Κόμπι Μπράιαντ με την κόρη του, είχε γράψει μία επιστολή αποχαιρετώντας το άθλημα το οποίο αγάπησε και αγαπήθηκε, την καλαθοσφαίρισης.
«Αγαπημένο μου μπάσκετ, Από τη στιγμή που φόρεσα τις κάλτσες του πατέρα μου και ξεκίνησα νοητά να εκτελώ νικητήρια σουτ στο θρυλικό Western Forum, ήξερα πως ένα πράγμα ήταν αληθινό. Σε ερωτεύθηκα. Σε αγάπησα τόσο, που σου έδωσα τα πάντα. Το μυαλό και το κορμί μου, το πνεύμα και την ψυχή μου. Ήμουν ένα εξάχρονο παιδί που σε αγάπησε έντονα.
Δεν είδα ποτέ το τέλος του τούνελ. Είδα μόνο τον εαυτό μου να βγαίνει τρέχοντας από αυτό. Έτρεξα πάνω κάτω σε κάθε παρκέ για να κυνηγήσω κάθε μπαλιά. Μου ζήτησες να παλέψω και σου έδωσα την καρδιά μου γιατί μου προσέφερες πολλά περισσότερα. Έπαιξα με ιδρώτα και με πόνο, όχι μόνο επειδή η πρόκληση με καλούσε, αλλά κι επειδή ΕΣΥ με φώναζες. Έκανα τα πάντα για ΕΣΕΝΑ, γιατί έτσι πρέπει να κάνεις όταν κάποιος σε κάνει να αισθάνεσαι τόσο ζωντανός, όσο εσύ με άφησες να νιώσω. Έδωσες σε ένα εξάχρονο παιδί το Laker Dream και για πάντα θα σε αγαπώ.
Όμως, δεν μπορώ να σε αγαπώ τόσο αρρωστημένα για πολύ ακόμα. Αυτή τη χρονιά, είναι ό,τι μου έχει απομείνει για να σου δώσω. Η καρδιά μου μπορεί να αντέξει το σφυροκόπημα, το μυαλό μου θα το διαχειριστεί, όμως το σώμα μου ξέρει πως ήρθε η στιγμή να πω αντίο. Και είμαι εντάξει. Είμαι έτοιμος να σε αφήσω να φύγεις. Θέλω να το γνωρίζεις τώρα, ώστε και οι δυο να αδράξουμε κάθε στιγμή που μας απόμεινε. Τα καλά και τα άσχημα. Δώσαμε ο ένας στον άλλο όσα είχαμε.
Γνωρίζουμε και οι δυο, πως ό,τι κι αν κάνω μετά, θα είμαι πάντα αυτό το παιδί με τις γυρισμένες κάλτσες, τον κάδο με τα σκουπίδια στη γωνία και τα πέντε δευτερόλεπτα. Η μπάλα είναι στα χέρια μου. 5… 4… 3… 2… 1
Πάντα θα σε αγαπώ, Κόμπι».
Με μια συγκινητικη επιστολή, αποχαιρετώντας το μπάσκετ, το συγκινητικό «αντίο» στο μπάσκετ. «Ήμουν ένα εξάχρονο παιδί που σε αγάπησε έντονα».
