Όταν μιλάει ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος, πάντα έχει να πει ωραία πράγματα! Με αφορμή την ολοκλήρωση της αγωνιστικής σεζόν στην Ιταλία, αλλά και τον αγώνα Σλοβενία – Ελλάδα, θελήσαμε να κάνουμε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.
Όχι ότι χρειάζεται συστάσεις, αλλά η κατάκτηση του Eurocup γυναικών με τον Αθηναϊκό το 2010, ήταν η απαρχή μιας μεγάλης διαδρομής στο μπάσκετ αλλά και το μπάσκετ γυναικών ειδικότερα, η οποία κρατά μέχρι και σήμερα, αφού καταφέρνει πάντα να προπονεί στο υψηλότερο επίπεδο.
Ο κόουτς Δικαιουλάκος με τις ομάδες του, έχει κατακτήσει τίτλους σε κορυφαία πρωταθλήματα του εξωτερικού καθώς επίσης και έχει παρουσίες σε Final 4 της Euroleague γυναικών. Είναι σαφές ότι εδώ και χρόνια ανήκει στο υψηλότατο επίπεδο έχοντας «ξεφύγει» από τα ελληνικά δεδομένα.
Η συζήτηση ξεκίνησε από τη Σκίο. Οι «πορτοκαλί», υπό την καθοδήγηση των Δικαιουλάκου – Πρέκα, έφτασαν μια ανάσα από το Final 4 της Euroleague γυναικών, ενώ κατέκτησαν τόσο το πρωτάθλημα, όσο και το Κύπελλο Ιταλίας. Έτσι ο Έλληνας τεχνικός τοποθετήθηκε τόσο για τη σεζόν της Σκίο, όσο και για τις εξελίξεις στο ιταλικό μπάσκετ γενικότερα.
Όσο για το τελευταίο… ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος έχει την καλύτερη άποψη, βλέποντας την εξέλιξη των Ιταλών τα τελευταία χρόνια.
«Η Ιταλία θα εδραιωθεί και πάλι στις μεγάλες δυνάμεις του μπάσκετ»
Μια σεζόν με τη Σκίο που ήταν άκρως επιτυχημένη με νταμπλ, αλλά και αξιόλογη ευρωπαϊκή πορεία. Ποιο πιστεύετε ότι ήταν το κλειδί αυτής της επιτυχίας;
«Αναμφισβήτητα το πολύ καλό κλίμα και η μεγάλη θέληση των παικτριών για σκληρή δουλειά. Ήμασταν από τις περιπτώσεις όπου η δύναμη της ομάδας ερχόταν μέσα από την ίδια την ομάδα και όχι από κάποιες σούπερ σταρ».
Φτάσατε κυριολεκτικά μια ανάσα από το Final 4. Μετά από αυτό πως γυρίζει το κουμπί της «απογοήτευσης» (αν υπάρχει) και προχωράτε για τις εγχώριες διοργανώσεις; Ένα προπονητικό επιτελείο τι λέει στις παίκτριες προκειμένου να πάνε παρακάτω;
«Αν και όλος ο κόσμος μας έδινε συγχαρητήρια για την πορεία μας, εμείς σίγουρα θέλαμε το κάτι παραπάνω το οποίο πιθανόν και το αξίζαμε αλλά η απειρία ίσως έπαιξε καταλυτικό ρόλο. Το μπάσκετ είναι ένα κατεξοχήν άθλημα διαχείρισης συναισθημάτων, δεν μπορείς ούτε να χαίρεσαι υπερβολικά στις νίκες ούτε το αντίθετο στις ήττες.
Αυτό που κάναμε, ήταν πως μπήκαμε σε μια διαδικασία συγχώρεσης του εαυτού μας με μεγάλη ψυχοπνευματική προσέγγιση διαχείρισης της λύπης και εκτροπής σε απόκτηση επιπλέων κινήτρων για τους επόμενους στόχους και για περισσότερη δουλειά στο γήπεδο».
Θα ήθελα ένα σχόλιο για το πρωτάθλημα της Ιταλίας γενικά. Είναι υψηλό το επίπεδο;
«Παλαιότερα η Ιταλία ήταν σε άντρες και γυναίκες υπερδύναμη αλλά κυριολεκτικά κατρακύλησαν, έκαναν μεγάλη βουτιά προς τα κάτω. Τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει πολύ καλές κινήσεις και τα αποτελέσματά τους τόσο με τις εθνικές ομάδες όσο και σε συλλογικό επίπεδο δείχνουν ότι επανέρχονται δυναμικά. Χτίζονται σοβαρές ομάδες με μεγάλα budgets και είμαι σίγουρος πως θα ξανά εδραιωθούν ως μεγάλη δύναμη».
«Η πρόταση του Αθηναϊκού με πέτυχε σε μια εποχή αναζήτησης του διαφορετικού»
Ως προς τα κάπως πιο «θεωρητικά» του μπάσκετ, ο κόουτς Δικαιουλάκος κλήθηκε να απαντήσει σε αρκετά θέματα. Μερικά από αυτά είναι μια σύγκριση μεταξύ Eurocup και Euroleague γυναικών, η διαφορά μεταξύ μπάσκετ γυναικών και ανδρών, για το τί τον ώθησε στο μπάσκετ γυναικών, αλλά και για την επιστήμη του scouting.
Ποιες είναι οι κύριες διαφορές που εντοπίζετε ανάμεσα στο Eurocup και τη Euroleague γυναικών;
«Οι διαφορές είναι πάρα πολύ μεγάλες! Τόσο στην ποιότητα των ομάδων όσο και στα budget τους. Συνήθως το πολύ δυο ομάδες του Eurocup μπορούν μόνο να απειλήσουν τις τελευταίες ομάδες της Ευρωλίγκα.
Μέχρι να αναλάβετε βοηθός στην Εθνική Γυναικών, αλλά και ως πρώτος προπονητής τον Αθηναϊκό, ήσασταν προπονητής στο μπάσκετ ανδρών. Τί ήταν εκείνο που σας ώθησε να ασχοληθείτε προπονητικά με το μπάσκετ γυναικών;
«Νομίζω πως ήμουν πολύ τυχερός διότι καθαρά από τύχη βρέθηκα τόσο στο πλάι του Κώστα Μίσσα στην Εθνική Γυναικών αφού τον ακολουθούσα σε όποια ομάδα και αν πήγαινε, αλλά και στον Αθηναϊκό! Καθώς μέχρι τότε δεν είχα σκεφτεί να καθίσω στον πάγκο κάποιας γυναικείας ομάδας.
Οι συνθήκες όμως τότε στην Α1 Ανδρών δεν ήταν και οι καλύτερες οπότε η πρόταση του κυρίου Χαρδαλιά, τότε προέδρου του Αθηναϊκού, με πέτυχε σε μια εποχή αναζήτησης κάτι διαφορετικού. Οι συγκυρίες τελικά παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στην ζωή μας».
Ποιες είναι οι κυριότερες διαφορές μεταξύ μπάσκετ ανδρών και μπάσκετ γυναικών;
«Υπάρχουν πολλές αλλά όχι τεράστιες. Η πιο ορατή βέβαια είναι πως οι άντρες παίζουν πάνω από το στεφάνι ενώ οι γυναίκες όχι. Οι άντρες είναι πιο έμπειροι αλλά οι γυναίκες πιο έξυπνες, παρότι πιο έξυπνες όμως μπορεί να χαλάσει το μυαλό τους πιο εύκολα καθώς είναι πολύ πιο άμεσα συνδεδεμένο με τον ψυχικό τους κόσμο.
Κατά τα άλλα δεν διαφέρει σε τίποτα το να κοουτσάρεις άντρες ή γυναίκες. Προσωπικά όπως συμπεριφερόμουν στους μεν συμπεριφέρομαι και στις δε. Το μυστικό είναι πάντα να διαβάζεις τον παίκτη/τρια, να μιλάς στην ψυχή του και όχι στα αυτιά του, να του/της δίνεις αυτοπεποίθηση, να τον/την επιπλήττεις αλλά ταυτόχρονα να τον/την στηρίζεις».
«Άλλοι θέλουν τον προπονητή τους ως τον άνθρωπο που θα τους οδηγεί στον αγώνα αλλά σε κάποιους πρέπει να έχεις το πρόσωπο του αυστηρού coach, σε άλλους το πρόσωπο του πατέρα και σε άλλους το πρόσωπο του φίλου, το ίδιο και τα κορίτσια. Η μαγεία της δουλειάς μας είναι να βρεις τι πρέπει να κάνεις και πότε».
Έχετε προπονήσει μερικές από τις πιο επιτυχημένες αθλήτριες στην Ευρώπη και τον κόσμο. Είναι δύσκολο μια ομάδα να έχει «αστέρια» και αν ναι πως το διαχειρίζεται ένας προπονητής;
«Συνήθως είναι πολύ πιο εύκολο να συνεργάζεσαι με αστέρια παρά με παίκτες που ακόμα ψάχνουν την καταξίωση. Οι μεγάλοι παίκτες έχουν γίνει μεγάλοι και έχουν φτάσει σε αυτό το επίπεδο διότι έχουν ωριμάσει πνευματικά κι έχουν πειθαρχία οπότε όλα είναι πιο εύκολα. Βέβαια πάντα ο προπονητής είναι έτοιμος να μην αφήσει κανέναν να διαπεράσει την λεπτή γραμμή».
Έχετε γράψει βιβλίο για την τέχνη του Scouting και μάλιστα ήταν το δεύτερο σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο με τεχνολογία NFC. Η μελέτη του αντιπάλου πιστεύετε ότι και με την πρόοδο της τεχνολογίας έχει γίνει πλέον πιο επιστημονική; Πιστεύετε ότι οι σπουδές σας στη Γιουγκοσλαβία σας βοήθησαν σε αυτό το κομμάτι της δουλειάς σας;
«Η αλήθεια είναι πως την περίοδο των σπουδών μου το scouting των αντιπάλων μόλις είχε αρχίσει να εμφανίζεται στην Ευρώπη. Αλλά η αλήθεια επίσης είναι πως και η παραμικρή μπασκετική πρόταση που συγκράτησα από τότε με βοήθησε γενικότερα στην καριέρα μου. Γενικά είμαι ένας άνθρωπος που αναζητά με μανία την γνώση σε όλα τα επίπεδα ακόμα και σήμερα».
Ανάμεσα στη διδασκαλία σε ένα πανεπιστήμιο και την προπονητική υπάρχει κάτι που σας αρέσει περισσότερο;
«Το ότι έχω επισκεφτεί κι έχω μιλήσει σε κάποια εκπαιδευτικά ιδρύματα δεν με κάνει καθηγητή φυσικά αλλά η αλήθεια είναι πως ζηλεύω τα επαγγέλματα που καθοδηγούν τους νέους και τους προετοιμάζουν για την ζωή και για το επάγγελμα που θα ακολουθήσουν.
Φυσικά έχω και άλλα πολλά ενδιαφέροντα όπως βιβλία, καταδύσεις και ότι δραστηριότητα έχει να κάνει με την θάλασσα, δημοτικοί χοροί επίσης, αλλά δεν θα έλεγα πως δεν υπάρχει κάτι που μου αρέσει περισσότερο από την προπονητική, ακόμα και όταν βρίσκομαι σε διακοπές και δω παιδιά να παίζουν μπάσκετ σε κάποιο ανοιχτό, πολλές φορές έχω μπει μέσα για να τους δείξω πως να διορθώσουν το σουτ, πως να κάνουν ντρίπλα κλπ».
Με την ομάδα του Αθηναϊκού μείνατε επί δυο σεζόν αήττητοι. Ξέχωρα από το triple crown, τι δουλεία έγινε προκειμένου να υπάρχει τόσο μεγάλο κίνητρο επί δυο συναπτές σεζόν; Τί ήταν εκείνο που ξεχώρισε τον Αθηναϊκό σε όλη την Ευρώπη τότε;
«Μια ομάδα για να φτάσει σε αυτό το επίπεδο χρειάζεται να κάνει σχεδόν τα πάντα στο υψηλότερο επίπεδο, άρα δεν μπορώ να το προσδιορίσω μόνο σε δυο τρεις προτάσεις. Τα πάντα λειτουργούσαν στην εντέλεια από όλους τους ανθρώπους που αποτελούσαν αυτόν τον σύλλογο.
Θα επέστρεφε ποτέ ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος στην Ελλάδα;
Στο τελευταίο κομμάτι της συνέντευξης, ο κόουτς Δικαιουλάκος, σχολίασε τις διαφορές μεταξύ της καθοδήγησης ενός συλλόγου και μιας εθνικής ομάδας, αλλά και για το ενδεχόμενο να επιστρέψει στην Ελλάδα.
Τί είναι αυτό που σας αρέσει όντας προπονητής σε έναν σύλλογο και προπονητής σε μια εθνική ομάδα; Υπάρχει κάτι από τα δυο που είναι πιο δύσκολο σαν δουλειά;
«Μου αρέσει οτιδήποτε έχει να κάνει με το να προπονώ ομάδες. Φυσικά δεν μπορώ να περιγράψω την συγκίνηση που νιώθει οποιοσδήποτε δουλεύει στην εθνική και ακούει τον ύμνο της χώρας του.
Ακόμα και αν είσαι ξένος προπονητής όπως εγώ στην Λετονία και τώρα στην Σλοβενία, νιώθεις ιδιαίτερη τιμή να σε εμπιστεύονται για να τους οδηγήσεις σε υψηλές θέσεις, ο κόσμος δεν εμπιστεύεται έτσι εύκολα τους ξένους.
Αναμφισβήτητα το να προπονείς μια εθνική ομάδα είναι πολύ πιο δύσκολο. Δεν μπορείς να διαλέξεις τους παίκτες που θέλεις αλλά πρέπει να προσαρμοστείς στους παίκτες που ήδη υπάρχουν ως οι καλύτεροι της χώρας, επίσης δεν μπορείς να κάνεις καμία αλλαγή. Και ακόμα χειρότερα δεν έχεις την πολυτέλεια του χρόνου καθώς τα πάντα γίνονται σε μια προετοιμασία και σε αγώνες 10-15 ημερών όπου μια ήττα μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική. Σίγουρα μια δουλειά με εθνική ομάδα έχει διαφορετική διαδικασία και προσέγγιση».
Ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος θα επέστρεφε ποτέ στην Ελλάδα και την Α1; Αν ναι υπό ποιες προϋποθέσεις;
«Η αλήθεια είναι πως είχα προτάσεις από Α1 ανδρών στην Ελλάδα αλλά για κάποιους λόγους ακόμα δεν έχω επιστρέψει. Ίσως αυτή η επιστροφή δεν αργήσει να έρθει καθώς πιστεύω πως τα πράγματα στην Ελλάδα έχουν αρχίσει και φτιάχνουν αργά αλλά σταθερά».
