Είναι το τραγούδι του… φάιναλ φορ. Το σύνθημα, που θα κυριαρχήσει στις 19 Μαΐου στο Βελιγράδι. «Είσαι στο μυαλό κάτι μαγικό», στον τίτλο του κειμένου είναι γραμμένο στα σέρβικα. Άλλωστε, ο Ολυμπιακός θα πάει σε… φιλικό περιβάλλον, ενδεχομένως πιο καυτό κι από το ΣΕΦ.
Είναι πολλά που θέλω να γράψω, θα τα κωδικοποιήσω όσο γίνεται. Είμαι από τους τυχερούς, που έχουν καταγράψει δια ζώσης σχεδόν όλα τα φάιναλ φορ, στα οποία συμμετείχαν ελληνικές ομάδες. Μου «ξέφυγαν» η Μπολόνια, το Λονδίνο κι η Μόσχα. Σε όλα τα άλλα ήμουν μέσα. Τα τυχερά του επαγγέλματος.
Ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει προκρίσεις και προκρίσεις. Και με πιο δραματικούς τρόπους, όπως τότε (23 Απριλίου) με το τρίποντο του Πρίντεζη κόντρα στην Μπαρτσελόνα. Αυτό που έγινε χθες στο ΣΕΦ δεν έχει ξαναγίνει. Ποτέ πριν τόσος κόσμος δεν βρέθηκε σε κατάσταση έκστασης. Είναι εμφανές ότι η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα έχει «ψήσει» τους φίλους της.
Μπαρτζώκας είπα; Στα γαλλικά «chapeau». Δηλαδή, του βγάζω το καπέλο. Με τον δικό του τρόπο, με το πιο μικρό ροτέισον, ακόμα και με εμμονές, όχι μόνο είναι στο φάιναλ φορ, αλλά παίζει και μπασκετάρα. Και στις δύο πλευρές του παρκέ. Ακόμα και χθες, ο Ολυμπιακός έμεινε πιστός στο πλάνο, παρά τον βομβαρδισμό των Λι και Ουατάρα. Ήθελε να περιορίσει τον Τζέιμς και τον Μπέικον. Την ώρα που τα… δεύτερα χέρια των Γάλλων ήταν καυτά, ο κόουτς Μπαρτζώκας ήταν ατάραχος.
Απίστευτο δίδυμο
Ο Ολυμπιακός είναι στο φάιναλ φορ, γιατί ο Ουόκαπ έκανε τα πάντα. Επειδή ο ΜακΚίσικ έμοιαζε για ένα ημίχρονο να έχει κάτι από τη λάμψη του Ντουράντ. Αυτό το απίστευτο δίδυμο, έδωσε το κάτι παραπάνω στους «ερυθρόλευκους». Ο ένας με αυταπάρνηση στην άμυνα, αλλά κι εμπιστοσύνη στον εαυτό του στην επίθεση. Ο άλλος ήταν μια ταχύτητα πιο γρήγορος από κάθε αντίπαλό του.
Βεβαίως, ο μεγάλος πρωταγωνιστής ήταν ο Σλούκας, που από το μηδέν του ημιχρόνου, έκανε one man show στο τέταρτο δεκάλεπτο. Ο Έλληνας διεθνής πόιντ γκαρντ είναι ο μεγάλος ηγέτης, μιας μεγάλης ομάδας. Ο Φαλ ήταν εξαιρετικός στην άμυνα, ο Βεζένκοφ με τον Ντόρσεϊ βοήθησαν σε πολλούς τομείς. Ακόμα κι ο Μάρτιν έδειξε αυταπάρνηση κι έβαλε ό,τι έφαγε. Όλα καλά.
Μια ομάδα, μια γροθιά. Απόλυτη δικαίωση για τους αδερφούς Αγγελόπουλους. Όχι για το «μέχρι τέλους». Είναι άσχετα μεταξύ τους γεγονότα. Δικαίωση γιατί εμπιστεύονται τον αρχιτέκτονά τους. Είτε ήταν ο Ίβκοβιτς, είτε ο Σφαιρόπουλος, είτε ο Μπλατ, είτε τώρα ο Μπαρτζώκας. Αυτή η εμπιστοσύνη παράγει ηρεμία, οριοθετεί ρόλους και κανόνες.
Ο Ολυμπιακός έχει καταφέρει κάτι, που κανείς στο ξεκίνημα της σεζόν δεν περίμενε. Όχι μόνο πήγε στο φάιναλ φορ, αλλά έπαιξε σπουδαίο μπάσκετ. Κι ενδεχομένως τα καλύτερα είναι αυτά που θα ζήσουμε…
