Πριν λίγες μέρες γράψαμε για τη… γνωστή συνταγή της επιτυχίας. Μια κλασική προσέγγιση ευέλικτης αντίληψης θέλει αν δεν έχεις αυτό που αγαπάς, να αγαπήσεις αυτό που έχεις. Εν προκειμένω, τον Ολυμπιακό τον σηκώνουν τα δεύτερα χέρια, οι παίκτες που δεν ήταν στην κορυφή των επιλογών.
Όταν ο Ιωάννης Παπαπέτρου αποφάσισε να εγκαταλείψει το λιμάνι, για να βρεθεί στον «αιώνιο» αντίπαλο, οι «πράσινοι» πανηγυρισμοί ήταν απολύτως δικαιολογημένοι. Παίκτης πρώτης γραμμής ήταν και είναι, ο διεθνής φόργουορντ. Ο Ολυμπιακός πήρε τον Σάσα Βεζένκοφ, για να καλύψει το κενό του. Κανείς δεν σκέφτηκε να… πάει στο αεροδρόμιο για να τον υποδεχθεί. Καμία σύγκριση τότε. Καμία σύγκριση τώρα.
Ο Βεζένκοφ μετατράπηκε από λύση ανάγκης σε πολυεργαλείο. Οι φίλοι της ομάδας πίνουν νερό στ’ όνομά του, βγήκε MVP του μήνα, ανήκει πλέον στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Αλλά δεν είναι τα μοναδικά δεύτερα χέρια, που πήραν… φωτιά.
Ο Ολυμπιακός κατέθεσε επίσημη πρόταση στον Τζοκ Λαντέιλ για διετές συμβόλαιο. Ο Αυστραλός σέντερ είχε μονοδρομήσει τη σκέψη του. Ήθελε να βρεθεί στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας, για να μην βρεθεί με άδεια χέρια, ενεργοποίησε την εναλλακτική λύση. Ο Μουσταφά Φαλ ήταν άλλη μια περίπτωση, που δεν ενθουσίασε πολλούς.
Γαλλικό κλειδί επιτυχίας
Βαρύς, αντιτουριστικός, στο σουλούπι είναι σέντερ παλιάς κοπής. Αν πρέπει να αναζητήσουμε σε έναν παίκτη την αλλαγή της εικόνας, ο Γάλλος είναι με απόσταση ο πιο επιδραστικός στο παιχνίδι τού Ολυμπιακού. Αν έτσι είναι τα… δεύτερα χέρια, τι να τα κάνεις τα πρώτα. Ο Φαλ ήταν χθες η αρχή και το τέλος της σαρωτικής κόκκινης επικράτησης.
Ο Ολυμπιακός πατάει και με τα δύο πόδια στην τετράδα, παίζει πολύ καλό μπάσκετ, είναι ικανός για τα πάντα. Εκτός όλων των άλλων, είναι η επιτομή της αντίληψης «μην κρίνεις αν δεν δεις». Είναι η έμπρακτη απόδειξη ότι παίκτες μπορεί να «κολλήσουν» καλύτερα σε μια ομάδα από μια άλλη. Ότι καθένας μπορεί να βελτιωθεί, αν το θέλει και δουλέψει. Ότι όλα είναι στο μυαλό. Αλλά και πως ό,τι είναι χρυσός, στο τέλος θα λάμψει.
Μια και αναφερθήκαμε στα δεύτερα χέρια, πόσα δεν έγραψαν οι φίλοι του Ολυμπιακού για τον Ζαν Σαρλ στα κοινωνικά δίκτυα. Όχι μόνο τους τελευταίους μήνες, που σέρνονταν, αλλά κι όταν αποφάσισε ο Μπαρτζώκας να τον κρατήσει. Χθες ήταν καθοριστικός, για να αφαιρεθεί κάθε ελπίδα ανταγωνιστικής προσέγγισης της συνάντησης, από τον «αιώνιο» αντίπαλο.
Αντί επιλόγου: Ο Παπανικολάου κι ο ΜακΚίσικ αμφισβητήθηκαν έντονα. Για τον πρώτο είναι ιεροσυλία να συμπεριληφθεί στα… δεύτερα χέρια. Για τον δεύτερο, όποιος ξέρει μπάσκετ αντιλαμβάνεται τι έχει κάνει φέτος.
