Αν υπάρχουν τρία παιχνίδια, που δεν απαιτούν ιδιαίτερη ανάλυση, να συμπεριλάβετε κι αυτό του Κάουνας. Ο Ολυμπιακός νίκησε γιατί ήταν πιστός στο πλάνο του. Η συνταγή είναι δοκιμασμένη. Όποτε οι «κόκκινοι» παίξουν άμυνα, έχουν τύχη. Όποτε ανοίξουν τα… γάντια, ζαλίζονται από τα χτυπήματα.
Ας ξεκινήσουμε από το… κακό μέρος του γηπέδου, το μπροστά. Ο Ολυμπιακός ήταν άστοχος, αλλά είχε πολύ καλή κίνηση στην μπάλα. Οι παίκτες του, με καθοδηγητή τον Σλούκα, έψαξαν τις καλύτερες των συνθηκών. Έβαλαν το «εμείς» πάνω από το «εγώ» και πέρασαν ένα εξόχως υψηλό εμπόδιο. Το κυριότερο: Δίχως να στηριχθούν σε εξωπραγματικά ποσοστά ευστοχίας.
Υπάρχει κι άλλη ανάγνωση. Όταν ο Παπανικολάου έχει 18 πόντους (οικονομικότατους), ο Μάρτιν 13 όσους κι ο άστοχος Ντόρσεϊ, ο Βεζένκοφ 16 κι ο ΣΛούκας 10 και 6 ασίστ, ΔΕΝ χάνεις. Ακόμα κι αν τα έχεις… σπάσει από την περίμετρο.
Αυτή η στάνη, αυτό το γάλα βγάνει
Η νίκη ήρθε με συνταγή Μπαρτζώκα. Ο Ολυμπιακός, κόντρα στη Ζαλγκίρις, ήταν πάρα πολύ καλός στην άμυνα. Οι «ερυθρόλευκοι» έβγαζαν μπροστά τα κορμιά τους, δείχνοντας τον απαιτούμενο ζήλο. Κρατήστε το αυτό, γιατί έχει σημασία…
Όταν οι «κοντοί» παίζουν άμυνα άρνησης, επιτρέποντας στους ψηλούς να «σκεπάζουν» τους αντίπαλους περιφερειακούς, όλα γίνονται εύκολα. Η επίθεση των Λιθουανών απέτυχε και μετά ο δρόμος για τη νίκη ήταν ανοιχτός. Η συνταγή της επιτυχίας, που λέγαμε.
Αν κι άστοχοι οι «ερυθρόλευκοι» ήταν προσηλωμένοι. Δεν χρειάζεται δίπλωμα ψυχολογίας, για να αντιληφθεί κανείς ότι ανέβηκε το κίνητρο. Η επικείμενη αποχώρηση των τριών ρωσικών ομάδων, ανοίγει τον δρόμο για τον Ολυμπιακό. Όλοι το γνωρίζουν, όλοι το αντιλαμβάνονται, πλέον τα πράγματα έχουν απλοποιηθεί.
Μία – δύο νίκες και κλείδωσε η τετράδα. Λίγη τύχη και το φάιναλ φορ είναι πιο κοντά από ποτέ. Και σε μια μεταφυσική προσέγγιση της ιστορίας, ακόμα κι η αλλαγή έδρας (από Βερολίνο σε Βελιγράδι) επιτρέπει το «… ρε συ, λες;». Σίγουρα το λένε και μεταξύ τους.
Αντί επιλόγου: Η φάση που κάνει λάθος παίκτης της Ζαλγκίρις, στέλνοντας την μπάλα στον «ερυθρόλευκο» πάγκο κι ο Έισι σουτάρει δίχως μπάλα ένα… τρίποντο, που «ονειρεύτηκε», είναι η εικόνα του ματς. Θεούλης ο τύπος. Δεν θυμάμαι άλλον, να μην παίζει και να είναι τόσο μέσα στην ομάδα.
