Πέφτει και κάνει κρότο. Το οικοδόμημα Βασιλακόπουλου ταρακουνιέται, η πάλαι ποτέ πανίσχυρη ηγετική ομάδα έχει εξαφανιστεί, άλλος κατηγορούμενος για υπόθεση βιασμού, άλλος γιατί ο χρόνος είναι ανελέητος, άλλος γιατί καταλαβαίνει ότι ο πόλεμος χάθηκε. Κι όλα αυτά δεν είναι τίποτα, μπροστά στα συντροφικά μαχαιρώματα, που δίνουν και παίρνουν…
Η «κόλλα», που κρατούσε άρρηκτα δεμένους τους ανθρώπους του προέδρου έχει πάψει να είναι… πανίσχυρη, όχι μόνο δεν αρκεί μια σταγόνα, αλλά και να αδειάσεις ολόκληρο το σωληνάριο, δουλειά δεν γίνεται. Όλοι γνωρίζουν πως η επόμενη μέρα είναι δίχως τον Βασιλακόπουλο κι αυτό έχει δημιουργήσει από τη μια πανικό, από την άλλη την ανάγκη διαφοροποίησης (έστω και την τελευταία στιγμή), ώστε να το παίξουν κάποιοι… αντιστασιακοί.
Η ΚΕΔ/ΕΟΚ, το προπύργιο του Βασιλακόπουλου σπαράζεται από τον εμφύλιο. Από τη μια ο Κυριάκος Ταβουλαρέας, απομονωμένος νιώθει απώλεια στήριξης, αφού ένας – δυο, οι οποίοι συνέδεσαν μαζί του το όνομά τους, δεν μπορούν πλέον να τον βοηθήσουν (θα τον αδειάσουν κι αυτοί, υπομονή και θα τα δούμε όλα). Από την άλλη ο Κώστας Κορομηλάς με τον Νίκο Ζαβλανό, είναι στα χαρακώματα με τον Καλαματιανό, ενώ ο Στέλιος Συμεωνίδης έχει αυτονομηθεί, παίρνοντας σαφή θέση υπέρ των δύο και κατά Ταβουλαρέα.
Η ΟΔΚΕ, παραδοσιακά η Ομοσπονδία που αγαπούσε τον πρόεδρο (εξαιρείται η περίοδος διοίκησης του Ηλία Καφφέ), έβαλε στο στόχαστρο την ΚΕΔ/ΕΟΚ -τα εξώδικα είναι καθημερινή διαδικασία- μαζί με όποιον επιχειρεί να αμφισβητήσει τον κυρίαρχο ρόλο της στον χώρο της διαιτησίας.
Ουδέποτε διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά τώρα θέλουν να αλλάξουν προφίλ, έτσι ώστε η νέα εποχή να τους βρει «ισχυρούς», ή τάχα μου ισχυρούς, για να διεκδικήσουν από τη μια κομμάτι από την πίττα (βλέπε ουσιαστικό ρόλο στα δρώμενα), ή σε κάθε περίπτωση να διαχωρίσουν τη θέση τους από την Κεντρική Επιτροπή, στην οποία επιχειρείται να φορτωθούν όλα τα εγκλήματα, από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και μετά. Όχι πως είναι άμοιρη των ευθυνών.
Αυτού του είδους οι εμφύλιοι έχουν θύματα από τον άμαχο πληθυσμό, πόσο μάλλον από ανθρώπους, οι οποίοι με περίσσια αφέλεια και άκρατο βοναπαρτισμό θεώρησαν ότι είναι μέρος της ιστορίας. Δεν πήραν χαμπάρι οι δύσμοιροι (ο δύσμοιρος) πως έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι… ξοφλήσανε.
Ως κερασάκι στην τούρτα κρατήστε και το γεγονός ότι ο Άγγελος Παπανικολάου ΔΕΝ είναι μαριονέτα. Προφανώς και προέρχεται από την ίδια μπασκετική (παραγοντική) μήτρα, αλλά δεν σκοπεύει να ακολουθήσει τυφλοσούρτη τη διαδρομή, που άλλοι χάραξαν γι’ αυτόν. Ήδη ο Κυριάκος Ταβουλαρέας κατάλαβε ότι ακόμα κι αν ο εκλεκτός του Βασιλακόπουλου βγει νικητής των εκλογών, ΔΕΝ θα είναι Βασιλακόπουλος. Κόπηκαν τα πολλά πολλά κι άρχισαν χαρακτηρισμοί και υβριστικές εκφράσεις. Από πού και για ποιον, θα τα αποκαλύψουμε στην ώρα τους.
Υπάρχει κάποιος (εξαιρούνται οι τουρίστες από την Αγγλία, που ελαχίστως γνωρίζουν από το σπορ), που να μην είχε αντιληφθεί ότι η διαιτησία ήταν προπύργιο της ΕΟΚ, ότι άπαντες ήταν ευθυγραμμισμένοι με τα «θέλω» του Βασιλακόπουλου; Πλέον υπάρχει ένας οιωνός άριστος. Καθένας για την πάρτη του κι όποιος επιβιώσει…
