Χοσέ Μανουέλ Πουέρτας: «Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι παγκόσμιο φαινόμενο»

Διαβάζοντας το βιβλίο, «Γιάννης Αντετοκούνμπο, γράφοντας ιστορία», συνειδητοποιεί κανείς ότι αυτά που γνωρίζουμε, οι πολλοί, οι μη ειδήμονες, για τη ζωή του μπασκετικού αυτού θαύματος, είναι κάτι σαν το κομμάτι του παγόβουνου πάνω από το νερό.

Όμως, ο Ισπανός συνάδελφος, αθλητικός συντάκτης, Χοσέ Μανουέλ Πουέρτας, με τον οποίο μίλησε το Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, αναδεικνύει το κομμάτι που είναι κάτω από το νερό, ανατρέχοντας στις «ρίζες» του παιδιού, που έχει γίνει παγκόσμιο ίνδαλμα σήμερα: Κυψέλη, Αμπελόκηποι, Σεπόλια, αλλά και κάθε άλλη γειτονιά της Αθήνας όπου τα αδέλφια Αντετοκούνμπο άπλωναν την πραμάτεια τους.
Μια ζωή «σαν μυθιστόρημα», όπως σημειώνει και ο εκδοτικός οίκος «Κάκτος» στο εξώφυλλο του βιβλίου, εξαιρετικά δύσκολη εξ αρχής, με θετικές εκπλήξεις από την άλλη, αλλά και με πισωγυρίσματα την ίδια στιγμή.

Αλλά ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είχε την τύχη να τον προσέξουν, να ενδιαφερθούν κάποιοι άνθρωποι για αυτόν, από προπονητές και αθλητικούς παράγοντες μέχρι τους ιδιοκτήτες ενός παραδοσιακού καφενείου. Αλλά και πολιτικούς, μεταξύ των οποίων ο σημερινός πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, για την απόκτηση του πολυπόθητου διαβατηρίου.

Σε μια εποχή που είχε σημειωτέον τις δικές της δυσκολίες: ένα παιδί από την Αφρική σε μια συγκυρία κατά την οποία η Χρυσή Αυγή είχε βάλει στο στόχαστρό της κάθε μετανάστη ή πρόσφυγα. Όμως, όπως θα πει ο συγγραφέας του βιβλίου στο ΑΠΕ- ΜΠΕ, «o Γιάννης είναι σίγουρα ένα είδωλο της σύγχρονης πολυπολιτισμικής Ελλάδας». Καθόλου τυχαίο, συνεπώς, και το μένος του ηγέτη της νεοναζιστικής οργάνωσης κατά του Γ. Αντετοκούνμπο.

Και στο ερώτημα πώς προέκυψε εν τέλει «αυτό» που ο κόσμος όλος θαυμάζει, ο Χοσέ Μανουέλ Πουέρτας – που θα βρίσκεται στην Αθήνα την ερχόμενη εβδομάδα για την παρουσίαση του βιβλίου του – απαντά πως η ιστορία του Γιάννη είναι ένας συνδυασμός αγάπης, τύχης, εμπιστοσύνης, επιμονής και πίστης στο στόχο, ένα τεράστιο μπασκετικό ταλέντο και, «εάν είστε πιστός, βεβαίως όλα έγιναν και με τη βοήθεια του Θεού».
«Αετός του Θεού» είναι, άλλωστε, το δεύτερο όνομα του Γιάννη Αντετοκούνμπο… Με τη ζωή του πριν πέσουν τα φώτα της παγκόσμιας δημοσιότητας πάνω του να είναι εξίσου συναρπαστική με εκείνην από τότε που έγινε γνωστός.

Η συνέντευξη:

Ερ.: Ποιο ήταν το έναυσμα για σας, κύριε Πουέρτας, να ασχοληθείτε με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο; Τι θα σας μείνει αξέχαστο στην έρευνα που κάνατε, και με προσωπικές συνεντεύξεις από τους ανθρώπους που έζησαν κοντά του, στα πρώτα του βήματα ως ανθρώπου και ως αθλητή;

Απ.: Η ιστορία του Γιάννη από μόνη της άξιζε να γίνει ένα υπέροχο βιβλίο! Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Τουλάχιστον εγώ αυτό σκεφτόμουν τρία χρόνια πριν, όταν ξεκίνησα τη διαδικασία συγγραφής του βιβλίου… Ο Γιάννης μεγάλωσε μέσα σε δύσκολες συνθήκες και κατάφερε να γίνει τόσο σπουδαίος και τόσο γρήγορα, μέσα σε 6-7 χρόνια. Το θεώρησα συναρπαστικό. Η ιστορία από μόνη της είναι σπουδαία. Το μόνο που ήθελα, είναι να την διηγηθώ σωστά στον κόσμο, γιατί εγώ ήμουν σίγουρος ότι η ιστορία του έπρεπε να γραφτεί.

Υπάρχουν πολλά πράγματα που σε εκπλήσσουν στην πορεία της ζωής του, αλλά ίσως το πιο συγκλονιστικό ήταν τα πρώτα του βήματα. Η ιστορία του, από τη στιγμή που πήγε στο NBA, είναι λίγο ή πολύ γνωστή. Γι’ αυτό άλλωστε το πιο εντυπωσιακό μέρος είναι η παιδική του ηλικία, τα πρώτα του βήματα στο μπάσκετ, η εξέλιξή του ως παίκτη και ως ανθρώπου. Το πιο αξιοσημείωτο ήταν να καταφέρω να συναντήσω τους ανθρώπους που τον περιέβαλαν και τον βοήθησαν με κάθε τρόπο. Μάλιστα, τώρα που θυμάμαι το σλόγκαν της Nike, «αυτοδημιούργητος», θα πρέπει να επισημάνω ότι δεν συμφωνώ απόλυτα.

Βεβαίως η αφοσίωση, το ταλέντο, η πίστη και η επαγγελματική ηθική του ίδιου του Γιάννη έπαιξαν το σημαντικότερο ρόλο στην πορεία του, αλλά μετά την ολοκλήρωση της έρευνάς μου είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι υπήρξαν πολλά άτομα, όπως ο Σπύρος Βελλινιάτης, ο Τάκης Ζήβας, ο Λουκάς Καρακούσης, οι μάνατζέρ του Πάνου και Δημητρόπουλος, το ζεύγος Τζήκα στο καφέ «Κιβωτός» και βεβαίως η οικογένειά του, ακόμα και ανώνυμοι άνθρωποι, οι οποίοι συνέβαλαν στο να πραγματοποιηθεί αυτό το «σύγχρονο αθλητικό θαύμα». Ελπίζω το βιβλίο να αποδίδει τα εύσημα σε όλους όσους συνέβαλαν στην απίστευτη εξέλιξη του Γιάννη.

Ερ.: Ας πάμε λοιπόν στον πρωταγωνιστή του βιβλίου σας. Ο πατέρας του υπεραγαπούσε το ποδόσφαιρο, το πρώτο αθλητικό πρότυπο του Γιάννη ήταν από τον χώρο του ποδοσφαίρου, και ο ίδιος, άλλωστε, σε ποδοσφαιρικούς αγώνες πήγαινε. Την ίδια ώρα, όπως γράφετε, «στον Γιάννη Αντετοκούνμπο δεν άρεσε το μπάσκετ». Μπασκετμπολίστας κατά λάθος ή από ανάγκη;

Απ.: Όποτε μου κάνουν αυτή την ερώτηση, η απάντησή μου είναι πάντα η ίδια. Όσο ο Γιάννης ανακάλυψε το μπάσκετ, άλλο τόσο και το μπάσκετ ανακάλυψε τον Γιάννη! Όποιος κοιτάζει σήμερα τον Γιάννη, δεν μπορεί καν να φανταστεί πώς θα γινόταν ένας καλός ποδοσφαιριστής, έτσι δεν είναι; Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος γνωστός ποδοσφαιριστής με αυτό το ύψος και αυτό το άνοιγμα χεριών, Ευτυχώς, ο Σπύρος Βελλινιάτης τον ανακάλυψε στο γήπεδο του Τρίτωνα. Διαφορετικά ποιος ξέρει τι θα γινόταν… Το πιο πιθανό, εγώ δεν θα σας έδινα τώρα συνέντευξη. Ίσως η πιο σωστή απάντηση στο ερώτημά σας να είναι «παίκτης από τύχη» (όχι «κατά λάθος») και τεράστια εξέλιξη από ζωτική ανάγκη, η οποία χτίστηκε πάνω σε υπερταλαντούχα θεμέλια.

Ερ.: Και τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας Αντετοκούνμπο έχουν, ως γνωστόν, από δύο ονόματα, ένα από την Ελλάδα και ένα από τη Νιγηρία. Ο λόγος, λοιπόν, για τον Γιάννη Σίνα-Ούγκο, όπου «Ούγκο» στη μητρική γλώσσα τους σημαίνει, όπως επισημαίνετε, «ο αετός του Θεού». Θα έλεγε κανείς πως είναι ένα όνομα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του μπασκετικού αυτού θαύματος…

Απ.: Σίγουρα η Βερόνικα και ο Τσαρλς έκαναν καταπληκτικές επιλογές με τα ονόματα των παιδιών τους. Κρατώντας τη νιγηριανή παράδοση και δίνοντας αυτά τα ονόματα, μας βοήθησαν να γίνει η ιστορία αυτή ακόμα πιο επική! Το «Αετός του Θεού» είναι ένας εξαίσιος ορισμός για τον Γιάννη, είναι το μείγμα της πίστης του και της μοναδικής του διάστασης!

Ερ.: Μια αμιγώς μπασκετική ερώτηση: ποια θέση ταιριάζει στον Γ. Αντετοκούνμπο;

Απ.: Όταν μιλάει κανείς για τον Γιάννη, είναι σχεδόν αδύνατο να τον περιγράψει σαν έναν τυπικό παίκτη, με στάνταρ θέση παίκτη 1-5. Νομίζω ότι ο καλύτερος ορισμός έχει δοθεί μερικά χρόνια πριν από τον Τζέισον Κιντ, όταν προπονούσε τους Μπακς: «Ο Γιάννης είναι μία θέση… όλες», είχε πει. Κι αυτή είναι η αλήθεια. Ακόμα κι αν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι ο Γιάννης είναι πάουερ φόργουορντ (θέση 4), αυτή η τεράστια ευελιξία του τον κάνει ικανότατο παίκτη σε κάθε θέση του γηπέδου. Βεβαίως, η περίοδος που έπαιζε αποκλειστικά ως γκαρντ αποτελεί πλέον μακρινό παρελθόν. Νομίζω μάλιστα ότι στο μπάσκετ με κανόνες FIBA δεν πρόκειται να δούμε ποτέ ξανά κάτι τέτοιο. Πάντως είναι σίγουρα ένας απόλυτα ολοκληρωμένος παίκτης που μπορεί να είναι τα πάντα στο γήπεδο. Εάν μάλιστα προσθέσουμε σε όλα τα παραπάνω την εκπληκτική φυσική του κατάσταση και την καταπληκτική επαγγελματική ηθική του, τότε έχουμε έναν από τους πιο ολοκληρωμένους μπασκετμπολίστες παγκοσμίως. Όμως δεν θα έλεγα ότι είναι πιο πολύ εξωτερικός παρά εσωτερικός. Είναι ολοκληρωμένος, είναι ευέλικτος, είναι παγκόσμιο φαινόμενο!

Ερ.: Η πορεία του πάντως προς την κορυφή δεν ήταν ευθύγραμμη: καταγράφετε και στιγμές που εξαφανίζεται από τα γήπεδα για κάποιους μήνες…

Απ.: Πράγματι, αυτό είναι αλήθεια. Όμως η αιτία δεν ήταν πάντοτε η ίδια. ‘Αλλες φορές τα οικογενειακά προβλήματα τον ανάγκασαν να εργαστεί, άλλες φορές ήταν επειδή η αγάπη του για το μπάσκετ δεν ήταν κεραυνοβόλος έρωτας εξ αρχής. Η υπομονή και η εμπιστοσύνη του Φιλαθλητικού στο πρόσωπό του σε όλη την πορεία του προς την κορυφή έπαιξε κρίσιμο ρόλο. Εάν οι παράγοντες του Φιλαθλητικού δεν ήταν τόσο επίμονοι, το πιο πιθανόν είναι ότι η ιστορία θα ήταν τελείως διαφορετική. Και θα πρέπει να επισημαίνουμε πάντα το πόσο καλή δουλειά έγινε από αυτούς τους ανθρώπους!

Ερ.: Το εξώφυλλο του βιβλίου σας στην ισπανική έκδοση είναι γεμάτο από Ελλάδα, γεμάτο από ελληνικά χρώματα. Παρά ταύτα, η οικογένεια Αντετοκούνμπο είχε να αντιμετωπίσει και μια σκληρή πολιτική συγκυρία: η Χρυσή Αυγή είχε, τότε, ισχυρή παρουσία στις γειτονιές της Αθήνας, ενώ έχει καταγραφεί και περιστατικό στο οποίο ο Γιάννης έπεσε θύμα ρατσιστικών σχολίων μέσα σε γήπεδο. Επιπλέον, ο, φυλακισμένος σήμερα, ηγέτης της Χρυσής Αυγής τον είχε προσωπικά στοχοποιήσει με δηλώσεις του. Τι πιστεύετε πως ήταν ο Γιάννης και βρέθηκε στο στόχαστρο του μένους τους;

Απ.: Ο Γιάννης είναι σίγουρα ένα είδωλο της σύγχρονης πολυπολιτισμικής Ελλάδας, πρόσωπο που η Χρυσή Αυγή απέρριψε. Είναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι Έλληνες είναι «γενετικά καθαροί», κάτι που σε άλλες μεσογειακές χώρες, όπως η Ισπανία, η Γαλλία ή η Ιταλία, δεν ισχύει. Γενικότερα σέβομαι τις διαφορετικές απόψεις, αλλά το 2021 είναι ξεκάθαρο πλέον ότι αυτή η γενετική καθαρότητα είναι μια ξεπερασμένη άποψη. Ο Γιάννης είναι ένα ελληνικό είδωλο, αλλά και ο πιο γνωστός πρέσβης της Ελλάδας παγκοσμίως αυτή τη στιγμή και είναι μαύρος. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, αυτό είναι υπέροχο!

Ερ.: Ποιοι Έλληνες πολιτικοί, αλήθεια, μεσολάβησαν για να πάρει το πολυπόθητο διαβατήριο, ποιοι τον στήριξαν στη διαδρομή του;

Απ.: Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση, καθώς είμαι σίγουρος ότι υπήρξαν άνθρωποι που τον βοήθησαν, χωρίς να είναι απαραίτητα υψηλόβαθμα στελέχη, και δυστυχώς είναι κρίμα για αυτούς να μην μνημονευτούν. Όμως δεν μπορώ να μην αναφέρω τρία ονόματα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαδικασία έκδοσης των νόμιμων χαρτιών του, όπως ο Δημήτρης Μπούκας, ο Ευριπίδης Στυλιανίδης και ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Ερ.: Διαβάζοντας το βιβλίο σας, ο αναγνώστης θα διαπιστώσει επαναλαμβανόμενα, δυσθεώρητα εμπόδια στη ζωή και την αθλητική πορεία του Γ. Αντετοκούνμπο: φτώχεια και μεροκάματο στον δρόμο (με ό,τι κινδύνους αυτό εγκυμονεί για ένα παιδί), ασιτία και προβλήματα υγείας ως απόρροια αυτής, προσωπικές απογοητεύσεις… Τι ήταν τελικά αυτό που έκανε τον Greek Freak να βγαίνει νικητής από όλες τις δοκιμασίες; Η επιμονή του, το πάθος του ή ο… «αετός του Θεού»;

Απ.: Η ιστορία από μόνη της είναι συγκλονιστική και θα ήταν αφελές να πιστέψει κανείς ότι μόνο ένας λόγος κρύβεται πίσω από την εποποιία αυτή. Η ιστορία του Γιάννη είναι μια πορεία αγάπης (από την οικογένειά του και τους ανθρώπους που τον βοήθησαν), τύχης (η τυχαία συνάντηση με τον Βελλινιάτη), εμπιστοσύνης (από τον Φιλαθλητικό), επιμονής και πίστης στον στόχο (ακόμα και εάν υπήρξαν στιγμές που και ο ίδιος ο Γιάννης αμφέβαλλε για τις ικανότητές του), ένα τεράστιο μπασκετικό ταλέντο (το οποίο καλλιεργήθηκε με τον σωστό τρόπο) και, εάν είστε πιστός, βεβαίως όλα έγιναν και με τη βοήθεια του Θεού. Δεν ξέρω εάν έτσι γίνονται τα θαύματα, αλλά μάλλον κάπως έτσι γίνονται τελικά…