Υπάρχει ένα αξίωμα, το οποίο είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθούμε: Καμία μεταγραφή δεν έχει… τελειώσει, αν δεν ανακοινωθεί, αν δεν υπογραφούν τα συμβόλαια. Ακόμα κι οι ομάδες το έχουν μάθει, από τον καιρό που ο Παναθηναϊκός ανακοίνωσε τον Φούτσκα, ο οποίος ποτέ δεν ήρθε στην Ελλάδα (δίχως, βεβαίως, αυτό να αποτελεί μομφή για τους «πράσινους»), γι’ αυτό και περιμένουν το υπογεγραμμένο συμβόλαιο για να προβούν σε ανακοινώσεις.
Με αυτό το δεδομένο, οι υποθέσεις του Ζέλικο Ομπράντοβιτς και του Ντίνου Μήτογλου είναι ανοιχτές, μέχρι τη στιγμή που κάποια ομάδα θα τους ανακοινώσει. Όποια κι αν είναι αυτή… Ας πάρουμε, λοιπόν, ως υπόθεση εργασίας ότι αμφότεροι δεν θα είναι του χρόνου στο «τριφύλλι». Προσέξτε: Υπόθεση εργασίας κι όχι δεδομένο, για να μην παρεξηγηθούμε.
Σε αυτή την περίπτωση η… ήττα για τους «πράσινους» δεν είναι η «απώλεια» του Μήτογλου. Αν ο διεθνής παίκτης, ο οποίος ξεκίνησε τις απαιτήσεις του από το 1.500.000 ευρώ για έναν χρόνο, βρει περισσότερα χρήματα, από ομάδα όπως η Αρμάνι, που διεκδικεί με αξιώσεις την παρουσία της στο φάιναλ φορ κι όχι μόνο, ο Παναθηναϊκός δεν έχει χάσει κάτι.
Ναι, αγωνιστικά ο Μήτογλου είναι σημαντικός για τον ΠΑΟ, αλλά όταν ένας παίκτης επιλέγει έναν σύλλογο με… υψηλότερους στόχους, λαμβάνοντας μεγαλύτερες αποδοχές, είναι το απολύτως φυσιολογικό. Και κανείς δεν μπορεί να ψέξει οποιονδήποτε παράγοντα ελληνικής ομάδας, γιατί δεν εκτίναξε το μπάτζετ.
Ξέρετε, επειδή ενδεχομένως πολλοί από εσάς δεν έχετε ασχοληθεί δευτερόλεπτο με το πώς χτίζονται οι ομάδες, δεν μπορεί να πηγαίνει ένας παράγοντας σε κάποιον παίκτη, να του λέει «είναι ζορισμένα τα πράγματα» και μετά να δίνει σε άλλον ένα εκατομμύριο. Αυτό θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για κάθε κίνηση στη συνέχεια, άρα δεν είναι μόνο τα χρήματα που πρέπει να πάρει ο Μήτογλου (και κάθε Μήτογλου), αλλά πόσο θα εκτιναχθεί το μπάτζετ.
Αντιθέτως, αν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς συμφωνήσει με την Παρτιζάν, έχουμε τη μεγαλύτερη ήττα του Παναθηναϊκού, από το 2012 και μετά. Είναι εμφανές ότι ο Ζοτς δεν κυνηγά άλλο ένα δαχτυλίδι, δεν ψάχνει ομάδα που να έχει πολύ υψηλούς στόχους, αλλά θέλει εκείνες τις συνθήκες, που θα τον κάνουν να νιώσει καλά, που θα του επιτρέψουν να δουλέψει δίχως να είναι στα… κόκκινα.
Αυτό ΕΠΡΕΠΕ να μπορεί να πείσει ο Παναθηναϊκός τον Ομπράντοβιτς ότι μπορεί να του το προσφέρει. Αν δεν τα καταφέρει, μιλάμε για αποτυχία. Ο Σέρβος προπονητής πηγαίνει στην ομάδα της καρδιάς του, αλλά δεν είναι κι ο Παναθηναϊκός ομάδα της καρδιάς του; Προτιμά να είναι κομμάτι ενός κλαμπ, που δεν αγωνίζεται στην Ευρωλίγκα, ως εκ τούτου δεν ψάχνει κάτι που να μην μπορεί να το δώσει η ελληνική ομάδα.
Εδώ έχουμε ήττα για τον Παναθηναϊκό (αν κι εφόσον). Αν δεν επιλέξει να επιστρέψει στους πάγκους, αν πάει στην ΤΣΣΚΑ (δεν τίθεται θέμα, γι’ αυτό το αναφέρουμε), τότε δεν υπάρχει καμία αποτυχία, αλλά αν πάει στην Παρτιζάν τότε οι «πράσινοι» δεν κατάφεραν να του δώσουν το κίνητρο που ήθελε…
