Ο Μάνος Παπαδόπουλος έχει αποχωρήσει από τον Παναθηναϊκό κι είναι τζένεραλ μάνατζερ της Ζενίτ, ωστόσο θυμήθηκε τη μεγάλη του αγάπη, λόγω Σαρούνας Γιασικεβίτσιους αλλά και Τσάβι Πασκουάλ, οι οποίοι θα τεθούν αντιμέτωποι στα προημιτελικά της Euroleague.
Ο πρώην πρόεδρος του Παναθηναϊκού έδωσε συνέντευξη στην ιστοσελίδα «15min.lt» και στον Ντονάτας Ουρμπόνας, αποθεώνοντας αρχικά τον Γιασικεβίτσιους. «Ο Σάρας δεν είναι μόνο ένας καλός προπονητής κι ένας πρώην μπασκετμπολίστας. Είναι ένας εξαιρετικός φίλος. Ακόμα και τώρα, τα τελευταία χρόνια, έχω επαφή μαζί του ως φίλος», δήλωσε.
Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στην αποθεωτική υποδοχή του Λιθουανού στο αεροδρόμιο, μετά τη συμφωνία του με τον Παναθηναϊκό. «Ήταν πολύ χαρούμενος, αλλά είχε και μια ανησυχία γιατί τέτοια πράγματα δε συμβαίνουν συχνά σε παίκτες. Ξέρετε ο Σάρας είναι πολύ συναισθηματικός παίκτης και ο κόσμος τον αγαπούσε πριν έρθει στον Παναθηναϊκό. Ήταν όλη η ιστορία με τον Ολυμπιακό, οι φήμες… Ειχε ήδη αγαπήσει την Αθήνα, πριν καν ακουμπήσει τη μπάλα».
Όσο για τις επιτυχίες εκείνης της ομάδας; «Ο Σάρας έδωσε την προσωπικότητα του στο σύλλογο. Είχαμε ήδη εξαιρετικούς χαρακτήρες, αλλά ήρθε ένας ακόμα ηγέτης. Δεν ήταν εύκολο να ελέγξουμε αυτούς τους χαρακτήρες και είμαι χαρούμενος που ήταν προπονητής τους, ο Ζέλικο. Όταν τελικά, καταφέραμε να ελέγξουμε την κατάσταση, νομίζω ότι το 2009 είχαμε την καλύτερη ευρωπαϊκή ομάδα όλων των εποχών. Αν σου έγινα τώρα 100 εκατομμύρια ευρώ, δε θα μπορούσες να φτιάξεις μια τόσο καλή ομάδα».
Ο τωρινός GM της Ζενίτ, μίλησε και για το 2012, όταν είχε την ιδέα να αναλάβει ο Γιασικεβίτσιους τον Παναθηναϊκό, μετά τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, η οποία τελικά, δεν έγινε πραγματικότητα: «Η ιδέα είχε μπει πριν ένα χρόνο. Σε κάθε λεπτό, των τάιμ άουτ, έβλεπα πόσο καλά ξέρει το μπάσκετ ο Σάρας. Έβλεπε από πριν τις καταστάσεις στο παρκέ. Πάντα μιλούσε στα τάιμ άουτ με τους συμπαίκτες του. Τον παρακολουθούσα την τελευταία σεζόν και τον σκεφτόμουν από τη στιγμή που έφυγε ο Ζέλικο. Ήταν ακριβώς το ίδιο με τον Ζέλικο! Όταν έπαιζε στην Παρτιζάν, είχε μια πρόταση από νωρίς, για να αναλάβει προπονητής από καθηγητές, όπως ο Κιτσάνοβιτς και ο Ίβκοβιτς. Σκεφτόμουν κάτι ανάλογο και για τον Σάρας. Είχε σπουδαίο χαρακτήρα κι επίσης, όλοι στην Αθήνα τον αγαπούσαν πολύ. Μας ταίριαζε πολύ τότε η περίπτωση του».
Στη συνέχεια, μίλησε για τη συνεργασία του με τον Τσάβι Πασκουάλ. «Ως μάνατζερ κάνουμε κάποιες φορές αυτό το λάθος. Θέλουμε να χτίσουμε μια ομάδα, χωρίς τεράστιο προπονητή. Αυτό είναι αδύνατο, χωρίς έναν σπουδαίο προπονητή, δε μπορείς να κάνεις μια πολύ καλή ομάδα. Εκτιμώ τη δουλειά με τον Τσάβι Πασκουάλ, όχι μόνο επειδή είναι ένας εξαιρετικός προπονητής, αλλά και μια τεράστια προσωπικότητα».
Όσο για τα παιχνίδια της Ζενίτ με τη Μπαρτσελόνα; «Δεν είναι μια μονομαχία του Σάρας με τον Πασκουάλ. Είναι και οι δύο εξαιρετικοί προπονητές. Ο Τσάβι είναι πιο έμπειρος και ο Σάρας θα γίνει ένας από τους καλύτερους, ίσως ο καλύτερος προπονητής στην Ευρώπη. Και τα προηγούμενα χρόνια, είχε παίξει η Ζαλγκίρις με τη Φενέρμπαχτσε και δεν ήταν ο Σάρας εναντίον του Ομπράντοβιτς. Η Μπαρτσελόνα έχει το καλύτερο ρόστερ στην Ευρώπη και ίσως τον καλύτερο προπονητή. Ο Σάρας μαζί με τον Πασκουάλ και τον Ιτούδη είναι οι τρεις κορυφαίοι στην Ευρώπη. Δε θέλω βέβαια να υποβαθμίσω έναν σπουδαίο προπονητή, όπως ο Μεσίνα. Θα τα δώσουμε όλα, θα απολαύσουμε το παιχνίδι και θα προσπαθήσουμε. Οι ισορροπίες όμως των δύο ομάδων, δεν είναι ίδιες».
Τέλος, ο Μάνος Παπαδόπουλος δε θα μπορούσε να μη σταθεί στην κουλτούρα του μπασκετικού Παναθηναϊκού, μιλώντας για τους Παύλο και Θανάση Γιαννακοπουλο. «Όλα ξεκίνησαν με τον Παύλο και τον Θανάση Γιαννακόπουλο, που ήταν ερωτευμένοι με το μπάσκετ. Ήθελαν να κερδίσουν όλα τα παιχνίδια και όλους τους τίτλους. Ήταν απίστευτο γιατί κάθε χρόνο, διψούσαν για περισσότερα και μου το έμαθαν αυτό. Ακόμα κι αν κέρδιζαν τα πάντα μια σεζόν, την επόμενη ήθελαν να τα ξανακερδίσουν. Να παίξουν ακόμα καλύτερα. Και όταν ήταν μια χαμένη σεζόν, την επόμενη ήθελαν να βάλουν τα δίπλα λεφτά. Να κάνουν τη διπλάσια προσπάθεια. Θα περνούσαν ακόμα περισσότερες ώρες με την ομάδα, θα ωθούσαν παίκτες, προπονητές, όλους μας, να δουλέψουμε περισσότερο. Η όλη ιδέα ήταν ότι αυτό το περνούσαν στους παίκτες. Για αυτό ήταν και τόσο επιτυχημένοι».
