Δεν περιμένετε να σχολιάσουμε τον αγώνα του Παναθηναϊκού με τη Χίμκι, μια ομάδα εξ ορισμού μπερδεμένη και κακοστημένη, που έχει μάθει να κινείται γύρω από τον Σβεντ, που δεν παίζει άμυνα ούτε με απειλή εξορίας στη Σιβηρία, που δεν είχε καμία κατεύθυνση όσο ήταν στον πάγκο της ο Κουρτινάιτις. Έχω κάτι πολύ καλύτερο να… διαπραγματευτούμε: Τον Ντίνο Μήτογλου.
Ισχύει ότι «δεν είμαι τόσο καλός, όσο δείχνω στις καλές μου βραδιές, αλλά δεν είμαι και τόσο κακός, όσο στις… λευκές νύχτες», όμως κόντρα στη Χίμκι ήταν χάρμα οφθαλμών. Κι επειδή δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, από τη στιγμή που ο διεθνής Έλληνας παίκτης δεν υπέγραψε επέκταση συμβολαίου, το καλοκαίρι θα είναι το… μήλο της έριδος.
Από τη… νέα φουρνιά παικτών, αυτών που βρίσκονται στον προθάλαμο των «αστέρων», ο Μήτογλου είναι ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει το ελληνικό μπάσκετ. Θέλει να ωριμάσει για να γίνει ο παίκτης, που θα είναι σημείο αναφοράς για κάθε ομάδα. Κι επειδή (είπαμε) δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, μπορεί να διαγράψει καριέρα αντίστοιχη μ’ εκείνη του Γιώργου Πρίντεζη, αν δεν τον πείσουν στο «τριφύλλι» να γίνει ο… νέος Τσαρτσαρής (σ.σ. οι συγκρίσεις λόγω θέσης, όχι εξαιτίας του τρόπου παιχνιδιού).
Για τον Ολυμπιακό θα ήταν τεράστια επιτυχία, με όποιους όρους θέλετε (αγωνιστικούς, επικοινωνιακούς, κτλ.), να εντάξει στο δυναμικό του τον Μήτογλου. Σκεφτείτε, δηλαδή, του χρόνου να έχει στο «4» Μήτογλου, Βεζένκοφ και τον Πρίντεζη (για όσα χρόνια θέλει ο ίδιος να παίζει). Αλλά ούτε στο λιμάνι γίνεται αυτή τη στιγμή συζήτηση, ούτε και θα είναι εύκολο να μπουν σε διαδικασία πλειστηριασμού, από τη στιγμή που πολλά μεγάλα κλαμπ θα σπεύσουν να τον αποκτήσουν.
Δεν είμαι βέβαιος κι αν ο Μήτογλου θελήσει να περάσει από τη μια όχθη στην άλλη, οπότε δεν εμπεριέχει στοιχεία… προχωρημένου ρεπορτάζ το άρθρο. Μου αρέσει αυτό που βλέπω, είναι ένας παίκτης που έχει όλα εκείνα τα στοιχεία (όταν δεν αποκτά εμμονή ο προπονητής να του αλλάξει θέση, ή να τον περιορίσει σε έναν άχαρο ρόλο), ώστε να γίνει ηγέτης μιας ομάδας. Ή αν όχι πρώτο βιολί, να είναι ο καλύτερος δεύτερος (Έλληνας) παίκτης.
Σημείωσα, για να μην κοροϊδευόμαστε, ότι δεν υπάρχουν στοιχεία ρεπορτάζ. Δεν λέω ότι στον Ολυμπιακό συζητούν για τον Μήτογλου, όμως δεν θα διαφωνήσει κανείς ότι αν θελήσουν να δημιουργήσουν μια ομάδα, που να ζητά το κάτι παραπάνω, χρειάζονται παίκτες σαν τον Μήτογλου. Ειδικά τώρα, που υπάρχει έτοιμος κορμός και κάθε τέτοιου επιπέδου προσθήκη βαραίνει σημαντικά.
Αντί επιλόγου: Παράγοντες όπως ο Μάνος Παπαδόπουλος, ή ο Χρήστος Σταυρόπουλος, προπονητές όπως ο Τσάβι Πασκουάλ, ή ο Αντρέα Τρινκιέρι, είναι πρόδηλο ότι δεν χρειάζεται να σημειώσουν το όνομά του, για να μην ξεχάσουν να του χτυπήσουν την πόρτα. Κρατήστε αυτό και πως οι καλές μεταγραφές γίνονται τον Φεβρουάριο (βαριά τον Μάρτη) κι ανακοινώνονται όταν έρθει η ώρα…
