Έχεις απέναντί σου την ομάδα, που βρίσκεται στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα, έχοντας μόλις δύο ήττες (από τη Ζαλγκίρις στην Αγία Πετρούπολη και τη Βιλερμπάν στο Αστρομπάλ), με γεμάτο ρόστερ, δίχως ιδιαίτερα ψεγάδια. Πηγαίνεις στη Βαρκελώνη, ύστερα από κακή εμφάνιση στη Μόσχα, έχοντας τον Πρίντεζη και τον Χάρισον «έτσι κι έτσι». Μόνο ο… Άη Βασίλης, αν έχεις στείλει γράμμα, μπορεί να βάλει το χέρι του.
Αυτό είναι το… υπερόπλο του Ολυμπιακού. Όχι ο Άη Βασίλης, βέβαια, αλλά το γεγονός ότι σ’ αυτό το ματς η πρώτη σκέψη είναι «γράψε ένα». Και μεταξύ μας, οι πιθανότητες για διαφορετικό αποτέλεσμα είναι λίγες. Ως εκ τούτου, οι «ερυθρόλευκοι» δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Τι να του κάνει ο κρύος του παγωμένου; Ενδεχόμενη νίκη μοιάζει με… ρούμπο, δίνει ψυχολογία, ανατρέπει δεδομένα. Η ήττα, ανεξαρτήτως εικόνας και διαφοράς, είναι ανέξοδη.
Εντάξει, είναι άλλο να χάσεις με καλή εμφάνιση, άλλο να διασυρθείς, είναι άλλο να φέρεις τον αντίπαλο στα όρια κι άλλο να τον υποβοηθήσεις για μια προπόνηση, όμως στο τέλος της ημέρας οι βαθμοί μετρούν, όλα τα άλλα είναι… ερμηνεία. Ο Ολυμπιακός προσπαθεί να συνέλθει, μετά την αναποδιά με τον κορωνοϊό κι η Μπαρτσελόνα -όσο κι αν ακούγεται παρανοϊκό- προσφέρεται.
Η ομάδα του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους δεν είναι στην καλύτερη στιγμή της, στη Γαλλία έχασε με κάτω τα χέρια, στη Λιθουανία ζορίστηκε αρκετά. Είναι ομάδα, που μπορεί με ένα… χάδι στο γκάζι να χαθεί από τον καθρέπτη σου, όμως ακόμα κι οι καλύτεροι έχουν τα φεγγάρια τους κι οι «μπλαουγκράνα» δεν είναι στο καλύτερο.
Αν η παρέα του Γιώργου Μπαρτζώκα φύγει νικήτρια από την πρωτεύουσα της Καταλονίας, θα έχει κάνει την απόλυτη υπέρβαση. Ο εγωισμός κι ο χαρακτήρας των παικτών του Ολυμπιακού (αναφέρομαι κυρίως στους πολύπειρους Έλληνες) είναι τέτοιος, που δεν τους επιτρέπει να βλέπουν με δέος τους αντιπάλους τους. Είναι πραγματιστές, ξέρουν μέχρι πού φτάνει το πάπλωμα, αλλά… το έχουν ξανακάνει.
Αν δει κανείς τη συνολική εικόνα της ομάδας του μεγάλου λιμανιού ως τώρα, δεν είναι κακή. Το αντίθετο. Μια μεγάλη νίκη είναι ζητούμενο. Μπορεί;
