«Η ελευθερία για μας είναι μια ωραία γυναίκα, έχει υπογάστριο και υπεργάστριο» έλεγε ένα τραγούδι, σε στίχους Βολφ Μπίρμαν, μουσική του Θάνου Μικρούτσικου, που ερμήνευσε με μοναδικό τρόπο η Μαρία Δημητριάδη. Περί… υπογραστρίου ο λόγος, ή αν προτιμάτε περί «επανάστασης» της… φακής, σαν αυτή που (πίστεψαν πως) έκαναν στον ΕΣΑΚΕ. Στον ήχο μιας… εξάτμισης από «παπάκι» οι μισοί χώθηκαν στα καταφύγια, οι άλλοι μισοί βγήκαν με ψηλά τα χέρια κι άρχισαν να δείχνουν που είναι όσοι κρύβονταν. Μιλάμε για… αποφασιστικότητα.
Ο Άρης κάνει μεταγραφές και τα ΒΑΝ πάνε καλά τους. Η Λάρισα έκανε ένα… στιγμιαίο λάθος (μεγάλε Πασχάλη), που διήρκεσε κάτι μήνες. Οι αποφάσεις για αυστηρή τήρηση των νόμων, που οι ίδιοι έθεσαν (δίχως απειλή όπλου, από μόνοι τους), ώστε να αναβαθμιστεί το προϊόν, πήγαν περίπατο. Ο Ζομπανάκης, που θα σχεδίαζε τον επόμενο ΕΣΑΚΕ, μετά την παραίτησή του από τη θέση που εσχάτως κατέλαβε κι αφού νωρίτερα είχε εξαφανίσει από τον χάρτη το Ρέθυμνο, ετοιμάζεται για πρόεδρος. Αλίμονο, με τέτοιες επιτυχίες, κάθε τι άλλο θα ήταν κατώτερο των ικανοτήτων και των επιτυχιών του, μιλώντας για το φετινό (ιδιαίτερο) καλοκαίρι.
Θυμάμαι σαν τώρα, τη στιγμή που ο Ολυμπιακός αποφάσισε να αποχωρήσει από το «Νίκος Γκάλης». Συζητώντας με φίλους, συναδέλφους, απλούς φιλάθλους (διαδικτυακούς φίλους) όλων των αποχρώσεων, ελάχιστοι πίστευαν ότι αυτό που ξεκίνησε θα πάει #mexritelous. Διαψεύστηκαν. Οι «ερυθρόλευκοι» όχι μόνο το πήγαν ως το τέρμα, αλλά δεν μάσησαν να βρεθούν στην Α2 κατηγορία και να παραμείνουν εκεί, ενώ μπορούσαν εύκολα να βρεθούν στην Basket League.
Αν έχουν δίκιο ή άδικο (έχω άποψη, την έχω καταθέσει) θα κρίνει ο ιστορικός του μέλλοντος. Το είπαν, όμως, και το έκαναν. Το 13-1 δεν τους πτόησε, τους πείσμωσε. Το αποτέλεσμα; Οι 12 (δεν συμπεριλαμβάνω για ευνόητους λόγους τον Παναθηναϊκό, καθώς ήταν δεδομένο, λογικό κι εν πολλοίς τίμιο ότι θα πάει απέναντι) δεν έχουν καταφέρει να συμφωνήσουν για τρία πράγματα και να τα κάνουν.
Γνωρίζουν πως δίχως τον Ολυμπιακό το προϊόν είναι ελλιπές (ειδικά μετά την απομάκρυνση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου) κι ως «μαθητευόμενοι μάγοι» έχουν βαλθεί να το διαλύσουν. Πρωτοποριακή σκέψη ο μη υποβιβασμός, οργανώνουν «σούπερ καπ» δίχως φιλάθλους και δίχως την πρόβλεψη να συμμετέχει ο κάτοχος του Κυπέλλου, κρατούν τη Λάρισα ενώ για το ίδιο παράπτωμα συμφώνησαν ότι πρέπει να υποβιβαστεί ο Ιωνικός, δεν τηρούν τα ΒΑΝ, δεν έχουν βάλει την παραμικρή δικλείδα ασφαλείας, δεν έχουν χορηγό, δεν έχουν τηλεοπτικό συμβόλαιο, δεν έχουν όραμα, δεν έχουν ιδέες, δεν έχουν αρχή, μέση και τέλος.
Μια και ξεκίνησα με τον παράξενο τύπο, τον Μπίρμαν, ας κλείσω με δικούς του στίχους: «Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος, κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος, που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά, αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά κι επαναστάσεις στ’ όνειρά του αναζητεί, τον έχω βαρεθεί».
