Αν η μαρτυρία του έχει κάποια αξία (συνυπολογίζοντας ότι πρόκειται για ένα από τα καλύτερα παιδιά του χώρου, αλλά και πως δεν έχει συμφέρον από αυτή την τοποθέτηση), η ατάκα του Άκη Καλλινικίδη («25 χρόνια στο επαγγελματικό μπάσκετ, οι μόνοι που δεν μου χρωστάνε ούτε ευρώ είναι ο κύριος Ζομπανάκης και η ΚΑΕ Ρεθύμνου»), δείχνει ποιος είναι ο Κωστής Ζομπανάκης. Κύριος με «Κ» κεφαλαίο κι η αποχώρησή του είναι πλήγμα για το ελληνικό μπάσκετ, όμως για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ο ίδιος έριξε… μπαλοθιά στα πόδια του.
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ευστροφία του Κωστή. Έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο προσέγγισης των πραγμάτων, κουλτούρα που κάποιες φορές απέχει από τα ελληνικά δεδομένα, αλλά είναι τετραπέρατος. Όμως, είναι κανόνας ότι κι οι καλύτεροι κάνουν… χοντρά λάθη κι ένα από αυτά πληρώνει ο ίδιος και το ελληνικό μπάσκετ συνολικά: την επιλογή να υπάρξει αλλαγή στην ηγεσία του ΕΣΑΚΕ, που είχε ως αποτέλεσμα να φύγει ο Γιώργος Χαλβατζάκης.
Δεν ήταν ο καλύτερος πρόεδρος που πέρασε από τη λίγκα, όμως ήταν ο τελευταίος (επί του παρόντος) πραγματικός πρόεδρος. Με τα καλά και τα στραβά του, ο εκ Θεσσαλονίκης προερχόμενος δικηγόρος, κατάφερνε να ισορροπεί ανάμεσα στους «αιώνιους», να διατηρεί μια εύθραυστη ειρήνη, δίχως η βάρκα να γέρνει από τη μια ή την άλλη πλευρά. Γι’ αυτό τον κατηγορούσαν αμφότεροι…
Ο Ζομπανάκης πρωτοστάτησε στο… κίνημα ανατροπής του, επειδή είχαν διαφορετική αντίληψη σε ζητήματα μάρκετινγκ, επειδή θεωρούσε ότι δεν έφερνε τα προσδοκώμενα έσοδα. Αυτός έσυρε τον χορό και στο τέλος της ημέρας εμφανίστηκε ως κομήτης ο Μιχάλης Μελής, ο οποίος γρήγορα κατάλαβε πού έμπλεξε κι έφυγε πριν καταλάβουμε ότι ήταν πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ.
Ακολούθησε ο συμπαθέστατος, πλην ανεπαρκής, Βαγγέλης Γαλατσόπουλος κι η λίγκα έγινε παραμάγαζο της ΕΟΚ. Περί εσόδων ας μην μιλήσουμε, άλλωστε μιλάνε οι… αποχωρήσεις. Ο ΕΣΑΚΕ έχασε την υπόστασή του κι ο Κωστής έπαψε να έχει ενδιαφέρον. Ενδεχομένως να αντιλήφθηκε και το ποσοστό ευθύνης που του αναλογεί, καθώς η επιλογή του ήταν αναποτελεσματική. Κι επειδή η ζωή έχει… πλάκα, ήταν ο πρώτος που πλήρωσε το τίμημα, αποχωρώντας από το μπάσκετ.
Θεωρώ ότι οι προθέσεις του ήταν αγαθές, ήθελε το καλύτερο για την Basket League, όμως έριξε μπαλοθιά στα πόδια του. Αυτοτραυματίστηκε και τραυμάτισε το σπορ που αγαπούσε, δημιουργώντας ανεπανόρθωτη ζημιά. Ένα Δ.Σ. πριν στείλει το χαρτί της προσωπικής του αποχώρησης, επιχείρησε να καταθέσει πρόταση μομφής, όμως εκείνοι με τους οποίους συμμάχησε για να ρίξει τον Χαλβατζάκη τον εγκατέλειψαν. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και τον έκανε να εγκαταλείψει; Ίσως να μην το πει ποτέ δημόσια.
