Είναι ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στην προπονητική ιστορία του αθλήματος. Είναι ένας μύθος, ένας «θρύλος», ένας άνθρωπος με βαθιά γνώση του μπάσκετ, με κουλτούρα και φιλοσοφία. Πάνω και πρώτα απ’ όλα είναι ευγενικός, είναι τζέντλεμαν, είναι Κύριος με «Κ» κεφαλαίο. Παρότι είναι σε ηλικία (πραγματική και μπασκετική) που δεν χρειάζεται… συστατικές επιστολές, ο Ρικ Πιτίνο ενδέχεται να φύγει άδοξα από τη χώρα μας κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τον κορωνοϊό.
Ο Αμερικανός προπονητής επέστρεψε στην πατρίδα του, από τη στιγμή που οι αγωνιστικές εκδηλώσεις σ’ ολόκληρο τον πλανήτη έχουν σταματήσει. Αυτόματα ξεκίνησαν σενάρια -υπαρκτά- περί ενδιαφέροντος του πανεπιστημίου της Αϊόνα (υπάρχει εδώ και καιρό, αλλά δύσκολα θα πει το «ναι» ο κόουτς του «τριφυλλιού»), αλλά και μια γενικότερη συζήτηση για το αν θα τον ξαναδούμε στην άκρη του πάγκου του Παναθηναϊκού.
Όλα αυτά είναι αίολα, καθώς κανείς δεν γνωρίζει αν και πώς θα συνεχιστούν φέτος τα πρωταθλήματα. Στην Ελλάδα οι πιθανότητες για να διακοπεί οριστικά το πρωτάθλημα είναι περισσότερες από το να συνεχιστεί. Τα γράψαμε, άλλωστε, σε ανύποπτο χρόνο. Όχι πως έχει ιδιαίτερη σημασία, είτε για τον Παναθηναϊκό, είτε για τον Πιτίνο, είναι μια καθαρά τυπική διαδικασία.
Αν η Ευρωλίγκα συνεχιστεί προφανώς και θα έχει κίνητρο ο Ρικ να επιστρέψει. Κι αυτή τη στιγμή, δεν θα βγει κανείς στον δρόμο να πανηγυρίσει, όχι υπό τον φόβο του κορωνοϊού, αλλά γιατί η παρουσία του δεν εγγυάται το αποτέλεσμα. Ο Πιτίνο «κούρασε» με τις επαναλήψεις και την ταυτόχρονη αδυναμία να βρει λύσεις. Αν δεν κουβαλούσε τόσο βαρύ όνομα, είναι δεδομένο ότι θα είχε δει την πόρτα της εξόδου.
Βέβαιο είναι ότι δεν πρόκειται του χρόνου να βρίσκεται στον Παναθηναϊκό, ενώ όσον αφορά στην Εθνική, οι απαιτήσεις του είναι τέτοιες, που τον καθιστούν αν όχι ανεπιθύμητο, σε κάθε περίπτωση «ακριβή πολυτέλεια». Αφήστε που από την πρώτη στιγμή δεν ήταν παρά επικοινωνιακό τρικ η πρόσληψή του κι όσο περνά ο καιρός, τόσο αυτό φαίνεται πιο καθαρά.
Μπορεί κάποιος να πει ότι ως χώρα καταφέραμε να αποδομήσουμε έναν μύθο του μπάσκετ. Από την άλλη καθένας οφείλει -για την υστεροφημία του- να αντιλαμβάνεται πότε πρέπει να αποσυρθεί, πότε το άθλημα τον ξεπερνά. Και στην περίπτωση του τεράστιου Ρικ Πιτίνο, ο χρόνος είναι εξίσου αδυσώπητος όπως και σε όλους τους υπόλοιπους κοινούς θνητούς.
