Δύο από τις ιστορικότερες ομάδες, που σηματοδότησαν την ανάπτυξη του μπάσκετ στην Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη, ο ΑΡΗΣ και ο ΠΑΟΚ κινδυνεύουν με υποβιβασμό κουβαλώντας, επιβαρυντικά για τη λειτουργία τους, δυσβάσταχτα οικονομικά χρέη. Εξέλιξη καθόλου ευχάριστη και συγχρόνως ανησυχητική, για κάποιους απαλλαγμένους από οπαδικές παρωπίδες.
Η κατάσταση του χώρου του μπάσκετ, από τη στιγμή που αποφασίστηκε η εξάρτηση των ομάδων από τον «λεφτά» ή ποιο εξευγενισμένα «επενδυτή», αποξενώνοντας τες από το λαϊκό στοιχείο του περιγύρου και την επιρροή του ονόματος του σωματείου, τόσο σε κυβερνητικά όσο και επιχειρηματικά περιβάλλοντα, τις μετέτρεψαν τόσο ισχυρές όσο η δύναμη του φερόμενου ως επενδυτή, με φυσικό επακόλουθο τη φθορά και εξαθλίωση, στα όρια της ιστορικά αρνητικής επίδοσης τους.
Αλήθεια δεν ήταν καλύτερη η εικόνα των ομάδων με Μιχαηλίδη και Βεζυρτζή; Δεν πιστεύω ότι θα υπάρχουν πολλοί που θα διαφωνήσουν.
Η σημερινή εικόνα του ΑΡΗ και του ΠΑΟΚ, λειτουργεί σωρευτικά, μαζί με την ΑΕΚ, τον Πανιώνιο, το Περιστέρι, το Μαρούσι, τον Ηρακλή αλλά και το ΣΠΟΡΤΙΓΚ και το Παγκράτι. Αν προστεθεί και η περίπτωση του Ολυμπιακού στην Α2, τότε μιλάμε για συντριπτικό κάταγμα στη ραχοκοκαλιά της εμμονικής σκέψης όσων νομοθέτησαν μέχρι σήμερα, εξαιρουμένου του κου Παπαναστασίου, όπου αποθέωναν την ιδιωτική πρωτοβουλία που απεδείχθη idiotiki, ανεπαρκής και καταστροφική.
Το μπάσκετ και το ποδόσφαιρο έχουν μπει σε επικίνδυνη περιδίνηση που οφείλεται στη στρεβλή αντίληψη και τις ιδεοληψίες αυτών που αποφάσισαν ότι ο αθλητισμός είναι υπόθεση ιδιωτών. Τι πρέπει να συμβεί πια ώστε να αναθεωρηθεί αυτή η λογική. Πιο κάτω δεν υπάρχει. Εδώ υπάρχουν θύματα ως αποτέλεσμα των επιλογών τους που δεν ξεπερνιέται με μία συγνώμη κάναμε λάθος.
Η πολιτεία οφείλει να θεραπεύσει, με την παρέμβαση της, τα όσα δεινά συσσώρευσε στον αθλητισμό, ενισχύοντας οικονομικά και διευθετώντας προβλήματα που η ίδια δημιούργησε με τις παράλογες επιλογές της, και τη μετατροπή των σωματείων σε θνησιγενείς ανώνυμες εταιρίες, σε ένα περιβάλλον που δεν προσφέρεται για κέρδη. Τα κορόιδα μας τελείωσαν, λύση σε αυτό το πλαίσιο δεν υπάρχει.
Για να προλάβω αυτούς που θα φρίξουν με την ιδέα της κρατικής ενίσχυσης ιδιωτικών επιχειρήσεων, χρήσιμο θα είναι να επανεξετάσουν την ιδεολογία τους με βάση την απόφαση για την ενίσχυση των εφημερίδων.
Μια εφημερίδα είναι καθαρά επιχειρηματική προσπάθεια κάποιου ιδιώτη επενδυτή, ο οποίος αναλαμβάνει το ρίσκο των επιλογών του. Με πια λογική θα πρέπει να επιχορηγηθεί, στο όνομα δήθεν της ενημέρωσης για να εκβιάζει, να τα παίρνει από εταιρίες, να υπερδανείζεται και να γλείφει κυβερνήσεις, όπως προσφάτως μας θύμισαν οι διενέξεις εκδοτών. Το χειρότερο δε είναι ότι δεν πέσαμε από τα σύννεφα.
Τα σωματεία μετατράπηκαν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ σε ανώνυμες εταιρίες ως προϋπόθεση ύπαρξης στον χώρο, χωρίς δυνατότητα επιλογής, με ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟ, υποχρεώνοντας τα μάλιστα να παρουσιάσουν ψεύτικα στοιχεία βιωσιμότητας, που η ζωή απέδειξε ότι επρόκειτο για τερατώδες ψέμα.
Για λόγους οικονομίας του χώρου, δεν θα επαναλάβω τα όσα θεωρώ σαν λύση στο πρόβλημα, και υπάρχουν καταγραμμένα στο φιλόξενο ebasket στην πολυσέλιδη κριτική. (προσβάσιμη από όποιον ενδιαφέρεται), που ασκήθηκε στην πρόθεση τροποποίησης του νόμου επί Κοντωνή.
Μολονότι οι παρεμβάσεις αυτές έχουν την ίδια κατάληξη με το γράμμα στον Αη Βασίλη, θα τις επαναλαμβάνω μονότονα αναλαμβάνοντας τον κίνδυνο να χαρακτηριστώ γραφικός ή ξεπερασμένος.
