Διάλογο δεν θα ανοίξω μαζί σου γιατί μας χωρίζει άβυσσος. Εγώ κάνω μια συγκεκριμένη δουλειά, είτε την κάνω καλά, είτε όχι. Από το πρώτο μου ένσημο ως τώρα δηλώνω δημοσιογράφος. Έτσι πορεύομαι. Ούτε μπαταρίες πουλάω, ούτε τον πρόεδρο έκανα, ούτε με αυτοκίνητα ασχολήθηκα, ούτε με ρούχα, ούτε τίποτα απ’ όσα κάποιοι άλλοι (η δουλειά δεν είναι ντροπή) κάνουν για να βγάλουν το μεροκάματο.
Ως εκ τούτου, εγώ είμαι δημοσιογράφος. Καλός ή κακός, επαναλαμβάνω. Εσύ πάλι δεν ανήκεις στο συνάφι μας και κατά πώς προέκυψε από τη διαδικασία στον ΠΣΑΤ που επικαλείσαι, δεν υπάρχει δημοσιογράφος στο ψευδεπίγραφο μπλοκ σου. Ως εκ τούτου ΔΕΝ είναι δημοσιογραφικό, άρα το τι συμβαίνει με σένα και τι ενδέχεται να συμβεί στους υπόλοιπους, δεν συνδέονται κατ’ ελάχιστο.
Καθένας μπορεί να στήσει ένα μπλοκ, τσάμπα είναι, αυτό δεν τον κάνει δημοσιογράφο. Κι εγώ μπορώ να μπω σε φούρνο (αν με καταλαβαίνεις) και να πάρω ένα κιλό ψωμί, αλλά φούρναρης δεν έγινα. Επειδή κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις, να στο εξηγήσω απλά και κατανοητά, μια και τα δυσνόητα δεν είναι για σένα:
Κάθε μπλογκ που στήνεται στο πόδι, από μη δημοσιογράφος, από εμπόρους (κατ’ επάγγελμα), από ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με τον χώρο, ειδικά όταν είναι ανυπόγραφο, είναι επικίνδυνο και βρώμικο. Το ότι εμφάνισες την υπογραφή σου, όταν (και μόνο τότε) με τον Καφφέ κινήσαμε τις διαδικασίες, δείχνει πως προτιμούσες να κινείσαι στις σκιές.
Αναρωτιέμαι τι κέρδος έχει κάποιος που δεν γράφει για να δει το όνομά του να δημοσιεύεται, δεν έχει διαφημίσεις κι έσοδα, άρα ούτε λεφτά βγάζει, ούτε το… κομμάτι του κάνει. Και βέβαια, αναρωτιέμαι για τα μάτια του κόσμου, καθώς όλοι γνωρίζουμε από την πρώτη μέρα και το «ποιοι», και το «γιατί», και το «πώς».
Όσο κι αν σκούζεις υποχρέωση όλων όσων κινούμαστε ενυπόγραφα (με ό,τι αυτό συνεπάγεται) είναι να μπει τέλος στην ανομία, στην ανώνυμη εξυπηρέτηση σκοπών. Αυτά και συνέχισε για όσο καιρό ακόμα στο επιτρέπουν οι συνθήκες, όσο καιρό σε… παίζουν μπάλα οι φίλοι σου. Σε λίγο θα κάνουν ότι δεν σε ξέρουν, άλλωστε γνωρίζεις πώς είναι αυτά τα πράγματα.
