Ο Θοδωρής Σιούτης αποφάσισε να αποσυρθεί από τη δράση σε ηλικία 39 ετών, με τον Κώστα Σορώτο να ανακοινώνει με συγκινητικό τρόπο την απόφαση του πολύπειρου αθλητή.
Ο έμπειρος τεχνικός τόνισε μεταξύ άλλων ότι πλούσιοι ήταν όσοι είχαν την τύχη να συνεργαστούν μαζί του.
Αναλυτικά έγραψε:
«Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχα χθες ο Θοδωρής μου ανακοίνωσε ότι σταματάει το μπάσκετ. Επειδή ο Θοδωρής είναι ένα ιδιαίτερα σεμνό παιδί και δεν πρόκειται ούτε να γράψει τίποτα ούτε να ανακοινώσει τίποτα αισθάνομαι την υποχρέωση να γράψω εγώ δυο πράγματα.
Ο Θοδωρής Σιούτης είναι από εκείνα τα παιδιά που με μεγάλη προσπάθεια έπαιξε το μπάσκετ που αγαπήσαμε, μακριά από δημόσιες σχέσεις, μακριά από υπερβολική προβολή, είναι από αυτά τα παιδιά που κατά κύριο λόγο έπαιξε σε κατηγορίες κάτω της Α1 αλλά που άφησαν το στίγμα τους πολύ έντονο στον χώρο.
Ο Θοδωρής ,όπου και αν έπαιξε, οι άνθρωποι με τους οποίους συναναστράφηκε έχουν μόνο καλά λόγια να πουν. Ο Θοδωρής έπαιξε πολύ μικρός στην Α1 με τον Ιωνικό Ν.Φ. και αφού μετά πέρασε από Δάφνη, Δούκα, Φάληρο και ξανά Δάφνη επέστρεψε στην Α1 με τον Ηλυσιακό , κάνοντας μια εξαιρετική χρονιά.Στη συνέχεια πήγε στην Κηφισιά με την οποία επανήλθε στην Α1 για να ολοκληρώσει την καριέρα του μετά παίζοντας με Φάρο, Παπάγο, Νέα Ιωνία και τέλος ξανά στην Κηφισιά.
Εγώ τον Θοδωρή τον συνάντησα στον Δούκα. το 2003. Όταν γύρισα στο Φάληρο το 2005 ζήτησα να κάνουμε μια κουβέντα με τον Θοδωρή , με ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας καθότι τον Θοδωρή τον ζητούσε η μισή Α2 και το Φάληρο ήταν στην Β΄ Εθνική, έδινε ελάχιστα λεφτά, ψίχουλα κυριολεκτικά, ενώ είχαμε και κάποιες άλλες μικροελλείψεις. Δηλαδή δεν είχαμε γήπεδο, δεν είχαμε ούτε έναν παίκτη, δεν είχαμε μπάλες, κυριολεκτικά δεν είχαμε κάτι που να είναι κίνητρο για οποιονδήποτε λογικό άνθρωπο.
Τον φωνάξαμε , του είπαμε την αλήθεια, του προσφέραμε τα μισά χρήματα από αυτά που θα έπαιρνε οπουδήποτε αλλού, τον κεράσαμε και μια πορτοκαλάδα και μετά από μια μαραθώνια διαπραγμάτευση 5 λεπτών ο Θοδωρής συμφώνησε και έτσι αποτέλεσε τον θεμέλιο λίθο 2 ονειρικών χρόνων που ζήσαμε όλοι στο Φάληρο και που κανείς μας δεν θα ξεχάσει.
Όταν το Φάληρο μας έδιωξε και πήγα στη Δάφνη ο Θοδωρής ήταν πάλι ο πρώτος που ήρθε μαζί μου για να κάνουμε μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά και τη διοίκηση μια εξαιρετική ομάδα και να περάσουμε άλλα δυο πανέμορφα χρόνια.
Το 2016 ξαναβρεθήκαμε στον Παπάγο αλλά δυστυχώς η λαβωμένη μέση του δεν του επέτρεψε να παίξει ούτε ένα παιχνίδι.
O Θοδωρής δεν ήταν για εμένα ένας απλός παίκτης. Ήταν ένας πιστός φίλος, ένας βράχος αφοσίωσης όπως τον έλεγα.
Ο Θοδωρής δεν έγινε πλούσιος από το μπάσκετ. Έκανε όμως πλούσιους όσους είχαμε την τύχη να συνεργαστούμε μαζί του. Πλούσιους σε συναισθήματα, πλούσιους σε στιγμές, πλούσιους σε μνήμες.
Θοδωρή ξέρω ότι θα με βρίσεις γιατί ερήμην σου έγραψα πολλά για εσένα μόνο που θέλω να σου πω κάτι ακόμα. Θοδωρή σε ευχαριστώ πολύ για αυτό που ήσουν εσύ για εμένα. Ήσουν πάντα στήριγμα, δεν με πούλησες ποτέ……..Να είσαι πάντα καλά, εσύ και η εξαιρετική σου οικογένεια…».
