Εμείς οι προπονητές έχουμε έναν ιδιαίτερο τρόπο σκέψης, που πολλές φορές δεν είναι εύκολο να τον αντιληφθεί ο υπόλοιπος κόσμος. Μπορεί να χάνουμε ένα παιχνίδι με 15 πόντους, να θέλει λιγότερο από δύο λεπτά για να τελειώσει και να δίνουμε οδηγίες, να βγάζουμε συστήματα, να κάνουμε αλλαγές (ενίοτε και να πάρουμε τάιμ άουτ), με στόχο να βγουν 2-3 καλές φάσεις και να μειώσουμε την έκταση της ήττας. Ανούσιο, αλλά δεν είναι αυτοσκοπός το να χάσουμε με λίγα. Θέλουμε να δούμε τους παίκτες μας να αντιδρούν.
Υπό αυτό το πρίσμα, μπορούμε να πούμε ότι ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, η τελευταία εικόνα μας ήταν πολύ καλύτερη από τις προηγούμενες. Η Εθνική έπαιξε καταπληκτική άμυνα, που είχε ως αποτέλεσμα να περιοριστεί η δημιουργία του Σατοράνσκι. Ναι, πρόκειται για σπουδαίο παίκτη, που είχε γεμάτη στατιστική, που «μίλησε» στα δύσκολα, που έκανε πολλά καλά πράγματα για την ομάδα του, αλλά η άμυνά μας ήταν εκεί.
Το προπονητικό μας επιτελείο είχε διαβάσει ότι οι Τσέχοι είχαν καλύτερα ποσοστά ευστοχίας όταν δεν έβαζαν την μπάλα στο παρκέ. Προτιμούσαν το cutch και σουτ κι εμείς τους στέλναμε διαρκώς στο drive, με τις close out άμυνες, υποχρεώνοντάς τους να κάνουν αυτό που δεν θέλουν. Αντιμετωπίσαμε το pick & roll πολύ καλά, γι’ αυτό και είχαμε στο μεγαλύτερο διάστημα το πάνω χέρι στο σκορ.
Την ίδια στιγμή δεν ήμασταν καλοί στο αμυντικό ριμπάουντ. Είναι κι αυτοί καλοί στο επιθετικό ριμπάουντ σε όλο το τουρνουά, αλλά δεν ήμασταν προσηλωμένοι στο να αδειάσουμε τη ρακέτα και να κάνουμε σωστά μπλοκ άουτ. Με τα δύο γκαρντ η Εθνική λειτούργησε καλύτερα. Οι δύο «Παπ» στο «3» έμοιαζαν να είναι πιο σίγουροι γι’ αυτά που έκαναν, αλλά… κάνε με προφήτη να σε κάνω βασιλιά. Ο κόουτς δοκίμασε κάτι, δεν του βγήκε, οπότε -έχοντας δει το… έργο- καθένας κρίνει με ευκολία.
Στην επίθεση ήταν πιο εύστοχοι από εμάς. Το πόσο ήθελαν το ματς και πόσο μέσα στον αγώνα ήταν, φάνηκε από το ποσοστό τους στις βολές. Εμείς είχαμε ένα μικρό πρόβλημα στη ζώνη 2-3, την οποία προσάρμοζαν ανάλογα με το πού ήταν ο Αντετοκούνμπο, αλλά κυρίως επηρεαστήκαμε από το πέμπτο φάουλ του Γιάννη. Επειδή δεν είναι δική μου δουλειά να μιλώ για τους διαιτητές, θα σημειώσω απλά ότι μπορούσε να αποφύγει το σφύριγμα ο διαιτητής.
Αυτή η απόφαση μας έβγαλε εκτός ρυθμού. Μέτρησε η εμπειρία του Σατοράνσκι στο τέλος, αλλά κυρίως φάνηκε ότι οι 12 πόντοι ήταν μεγάλη διαφορά. Ήταν θηλιά στον λαιμό μας κι εντέλει φάνηκε πως ήταν απαγορευτικό αυτό το νούμερο. Κρίμα, γιατί το καλύτερο παιχνίδι και η νίκη μας ήταν χωρίς αντίκρυσμα.
Δεν μπορούμε να κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας. Αποκλειστήκαμε άδοξα. επιστρέφουμε στην Ελλάδα κι αυτό μας πονάει. Όχι γιατί αποκλειστήκαμε, αλλά επειδή ούτε η Τσεχία, ούτε η Βραζιλία είναι καλύτερες από μας. Θαρρώ ότι στο ματς με τη Βραζιλία χάθηκε το όνειρο κι αυτή την ήττα δεν μπορέσαμε να τη βγάλουμε από πάνω μας.
