Έχουν ειπωθεί πάρα πολλά, αναφορικά με την «υποχρέωση» των παικτών να αγωνίζονται στην Εθνική ομάδα. Κι είναι όντως τιμή να παίζεις με τη φανέλα με το εθνόσημο. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα λογίζεται (ορθώς) ως «επίσημη αγαπημένη», κάτι που έχει να κάνει σχέση και με το ότι μιλά στην καρδιά κάθε Έλληνα, αλλά και με τις επιτυχίες, που έφεραν αθλητική… περηφάνια.
Όλα αυτά είναι ωραία, πομπώδη, όμως έχουν και… πρόσωπα από πίσω. Κάποιοι έφεραν αυτές τις επιτυχίες, κάποιοι έκαναν την Εθνική «επίσημη αγαπημένη». Οι πρώτοι (μιλώντας πάντα για τη σύγχρονη ιστορία του αθλήματος), ήταν ο Νίκος Γκάλης, ο Παναγιώτης Γιαννάκης και τα άλλα παιδιά. Για τις σχέσεις του Γιώργου Βασιλακόπουλου με τους δύο πυλώνες του ελληνικού μπάσκετ, μάλλον δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Δεν θέλει να τους βλέπει και ΔΕΝ θέλουν να τον βλέπουν.
Υπάρχουν, όμως, πιο… σύγχρονοι παίκτες, με τεράστια καριέρα κι επιτυχίες. Για παράδειγμα ο Θοδωρής Παπαλουκάς, ένας εξ αυτών που πέτυχαν τη μεγαλύτερη (ίσως) νίκη σε εθνικό επίπεδο, στη Σαϊτάμα, κόντρα στις ΗΠΑ. Απέναντι σε μια ομάδα αστέρων, όχι όπως αυτή που εμφανίστηκε φέτος στα γήπεδα της Κίνας.
Πόσο «λατρεύει» τον Παπαλουκά η ηγεσία της ΕΟΚ; Αρκεί να δείτε τη φωτογραφία, για να καταλάβετε. Προσπερνάμε το γεγονός ότι δαπανήθηκαν χρήματα για να φτιαχτεί το πορτραίτο, μένουμε στο ότι έπρεπε να κοσμεί τα γραφεία της Ομοσπονδίας. Κι όντως εκεί βρίσκεται!…
Αν έχετε πάει στα γραφεία στο ΟΑΚΑ, πιθανόν να μην το έχετε δει, εκτός κι αν τη στιγμή που ήσασταν στην ΕΟΚ υπήρξε… επείγουσα ανάγκη. Ε, τότε είμαστε σίγουροι ότι θα το είδατε. Στον διάδρομο έξω από τις τουαλέτες, εκεί έχουν τον «τσάρο» με τη φανέλα με το εθνόσημο!!!
Από μια άποψη πρέπει να πει δημόσια ένα «ευχαριστώ», γιατί θα μπορούσαν να είναι χειρότερα τα πράγματα. Να βρίσκεται το πορτραίτο του εντός των τουαλετών. Πάλι καλά, στον διάδρομο υπάρχει μια… απόσταση. Μικρή αλλά υπάρχει.
Θα πείτε «αυτό σε πείραξε»; Ναι, η εκτίμηση στην προσφορά αθλητών, που με την παρουσία τους αποτέλεσαν σημείο αναφοράς για τα παιδιά που αγάπησαν το μπάσκετ, πρέπει να είναι δεδομένη, ακόμα και σε… μικροπράγματα.
Βεβαίως, γνωρίζουμε όλοι ότι παρόντος του Γιώργου Βασιλακόπουλου υπάρχει «απαγορευτικό» σε οποιαδήποτε μνεία ή αναφορά σε ανθρώπους με προσφορά. Μόνο ο πολυχρονεμένος έχει προσφέρει στο άθλημα… «κι όποιος δεν το πιστεύει κακό ψόφο να χει», που τραγούδησε κι ο Λαυρέντης.
Αφήστε που μπορεί να γίνει και σλόγκαν: Παίξε στην Εθνική, πάρε τίτλους και διακρίσεις, νίκησε τους Αμερικανούς κι έχεις μια θέση έξω από τις τουαλέτες. Στον διάδρομο! Κι εδώ που τα λέμε, δεν είσαι ρε Θοδωρή κι ο Ανδρέας, να σε έχει πάνω από το προσκεφάλι του, να είσαι φωτογραφία στην ΕΣΚΑ, να είσαι παντού.
