Το ελληνικό ποδόσφαιρο ζει σε… ρυθμούς Var. Θα με άφηνε παγερά αδιάφορο, όπως συνολικά με αφήνει το σπορ, αν δεν είχε τόσο πλάκα να βλέπεις ανθρώπους που δεν ξέρουν για ποιο πράγμα μιλούν, να… σκίζουν τα ρούχα τους. Ζητούμενο, βέβαια, δεν είναι μόνο να ξέρεις, αλλά να δείχνεις και διάθεση να μάθεις, κάτι που στο ποδόσφαιρο μάλλον δεν είναι αυτονόητο.
Στο μπάσκετ η στιγμιαία επαναληπτική προβολή λειτουργεί εδώ και χρόνια. Κι εκεί χρειαστήκαμε λίγο καιρό προσαρμογής (θυμηθείτε τη συζήτηση για το αν είχε το δικαίωμα ο Χρήστος Χριστοδούλου να ζητήσει τη συνδρομή της τεχνολογίας, για μια φάση που είχε κρίνει τον αγώνα ανάμεσα στον Άρη και τον Ολυμπιακό στο Αλεξάνδρειο, τότε που το Instant Replay δεν είχε… υιοθετηθεί πλήρως στις εντός συνόρων διοργανώσεις), αλλά τα καταφέραμε.
Υπάρχει τεράστια διαφορά αντίληψης, ανάμεσα στις δύο ηλεκτρονικές τεχνικές υποστήριξης διεύθυνσης του αγώνα. Στο μπάσκετ το Instant Replay είναι βοήθημα για τον διαιτητή. Προσέξτε: Οι διαιτητές το επικαλούνται ΜΟΝΟ όταν δεν είναι σίγουροι για την απόφασή τους κι όχι όταν τους το ζητήσουν. Αφήστε που αυτό γίνεται σε ορισμένες στιγμές του αγώνα, όταν κρίνονται τα πάντα κι όχι από το πρώτο δευτερόλεπτο.
Στο μπάσκετ όταν ο διαιτητής δεν έχει σαφή άποψη, ζητά να δει σε επανάληψη τη φάση. Στο ποδόσφαιρο αντίθετα, ο διαιτητής έχει τη σφυρίχτρα αλλά κάθε τρεις και λίγο είναι υποχρεωμένος να ακούει τον… μεγάλο αδερφό, τον υπερδιαιτητή, το VAR που του φωνάζει «έκανες λάθος».
Παρότι οι ενασχολούμενοι με το ποδόσφαιρο στη χώρα μας άρχισαν από νωρίς τις διαμαρτυρίες, είναι βέβαιο ότι το VAR θα τους υποχρεώσει να φωνάζουν λιγότερο κι αυτός είναι ίσως ο λόγος, που οι διαιτητές δέχθηκαν να βάλουν την τεχνολογία πάνω από τη σφυρίχτρα τους.
Η διαφορά είναι εμφανής. Ο διαιτητής μπάσκετ παραμένει άρχοντας του αγώνα, όχι όμως και του ποδοσφαίρου, αφού το VAR θα του δείχνει ένα προς ένα τα λάθη του, ακόμα κι όταν η τεχνολογία κάνει λάθος. Γιατί υπάρχει το γράμμα και το πνεύμα του νόμου, πράγματα που θα αναζητηθούν από όλους, αφού πρώτα αντιληφθούν τι κάνει και ποια πρέπει να είναι τα όρια παρεμβατισμού της τεχνολογίας.
Όπως και να ‘χει, το ποδόσφαιρο (εδώ και χρόνια) ακολουθεί παγκοσμίως τις εξελίξεις που χαράζουν σπορ, τα οποία είναι τεχνολογικά έτη φωτός μπροστά, όπως το αμέρικαν φούτμπολ, όπως το μπάσκετ, όπως το πόλο. Το ποδόσφαιρο είναι ουραγός. Κι αυτό φαίνεται κάθε φορά που αλλάζουν οι κανονισμοί.
Το κακό στην ιστορία είναι πως στο όνομα της αντικειμενικότερης διεύθυνσης των αγώνων, οι διαιτητές ολοένα και περισσότερο θα αφήνουν το τιμόνι από τα χέρια τους, με συνέπεια να γίνουν άβουλοι διεκπεραιωτές. Κι όταν συμβεί αυτό, θα είναι αστείο και να ζητάς ευθύνες από εκείνους, εν αντιθέσει με το μπάσκετ, όπου κρατούν την τύχη των αγώνων στα χέρια τους, άρα είναι διαχρονικά υπόλογοι, οσάκις δεν αποδίδεται δικαιοσύνη πρώτου βαθμού.
