Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβομένων Καλαθοσφαιριστών μπορεί να ξεκίνησε ως συνδικαλιστικό όργανο, με πρόδηλο στόχο την υπεράσπιση των συμφερόντων των παικτών, αλλά έχει εξελιχθεί σε σταθερό δεκανίκι της ομοσπονδίας. Σε βαθμό, που πολλές φορές έχει μεγαλύτερη αξία για το σώμα της ελληνικής μπασκετικής γερουσίας η υπογραφή στο τέλος να είναι από τους παίκτες και όχι της ΕΟΚ.
Ανακοίνωση, λοιπόν, εξέδωσε ο ΠΣΑΚ, εκφράζοντας την αντίθεσή του στο σχέδιο της Ευρωλίγκας. Θα περίμενα να υπάρχει αναφορά για το θέμα των διαφημιστικών πάνω στο παρκέ, τα οποία συντέλεσαν στο να τραυματιστούν παίκτες και να κινδυνέψουν καριέρες. Αλλά πώς να σχολιάσει την απόφαση για την κατάργηση των αυτοκόλλητων διαφημιστικών, όταν ποτέ δεν βγήκε μπροστά να υπερασπιστεί την ασφάλεια των μελών του.
Θα περίμενα να υπάρχει αναφορά για τα μονόκλινα δωμάτια, έτσι ώστε κάποια στιγμή οι παίκτες αφενός να έχουν το προνόμιο της ατομικότητας, αφετέρου να κοιμούνται περισσότερες ώρες με τις γυναίκες τους παρά με τους συμπαίκτες τους. Αλλά από την άλλη πώς να το σχολιάσει τη στιγμή που ποτέ δεν το έθεσε ως προαπαιτούμενο ή ως στόχο.
Θα περίμενα να υπάρχει αναφορά και στον τρόπο που μετακινούνται οι αποστολές εντός Ελλάδας. Να χρησιμοποιήσει τις παροχές της Ευρωλίγκας ώστε να βελτιωθούν αναλογικά οι συνθήκες των ταξιδιών εντός συνόρων. Αλλά ακόμα από την άλλη, πώς να το σχολιάσει τη στιγμή που ποτέ δεν διεκδίκησε καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Ο ΠΣΑΚ στη μετά Λάζαρου Παπαδόπουλου εποχή έχει ταυτιστεί απόλυτα με τις επιλογές της ΕΟΚ και δείχνει συμπτώματα αλλεργίας στην προοπτική να γίνει δυσάρεστος στους προέδρους των ΚΑΕ και τον ΕΣΑΚΕ. Στην ανακοίνωση που εξέδωσε καταλήγει στο ότι δεν δέχεται «παιχνίδια στην πλάτη των καλαθοσφαιριστών».
Προφανώς θέλει να παίζει μπάλα μόνος του. Μόνο συνδικαλισμός δεν προκύπτει από τη δράση των τελευταίων διοικήσεων του Συνδέσμου. Άκρατο πιαριλίκι, καμία διεκδίκηση, καμία προσπάθεια βελτίωσης των συνθηκών για τους επαγγελματίες αθλητές.
Αντί επιλόγου: Σε αυτό το μπάσκετ δυστυχώς αυτός ο ΠΣΑΚ μας αξίζει.
