Όταν ολοκληρώνεται μια σεζόν, ειδικά αν πάει καλά, καθένας -όποια θέση κι αν κατέχει- νιώθει ανακουφισμένος. Ακόμα κι εμείς οι δημοσιογράφοι, νιώθουμε ότι ολοκληρώθηκε ένας κύκλος, μέχρι να ξεκινήσει ο επόμενος μπορούμε να πάρουμε μια ανάσα, να ασχοληθούμε με διαφορετικά πράγματα (μεταγραφές), να αλλάξει η ρουτίνα. Όταν πάει καλά η σεζόν… Τώρα που είχαμε την καταστροφικότερη χρονιά της σύγχρονης ιστορίας του ελληνικού μπάσκετ, τι γίνεται;
Αν και τον έχω «κράξει» ουκ ολίγες φορές, σκέφτομαι τον Βαγγέλη Γαλατσόπουλο και -ειλικρινά- δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση του. Για κανέναν λόγο. Δεν είναι άμοιρος ευθυνών ο πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ, όμως όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα συμφωνούν ότι είναι ο τελευταίος που έχει μερίδιο ευθύνης. Απλά είναι ο λάθος άνθρωπος, στη λάθος θέση, τη λάθος στιγμή.
Το πρωτάθλημα τέλειωσε. Όπως τέλειωσε, αλλά τέλειωσε. Ο εφιάλτης τώρα ξεκινά. Τώρα θα έρθουν τα μαντάτα από την κεντρική χορηγό εταιρία του πρωταθλήματος και κανείς δεν είναι αισιόδοξος. Κανείς δεν περιμένει ότι η κρατική τηλεόραση (ειδικά αν αλλάξει -κατά τα φαινόμενα- η διακυβέρνηση της χώρας) θα συνεχίσει να δίνει αυτά τα χρήματα, αν δεν υπάρχει ο Ολυμπιακός στην εξίσωση. Κανείς δεν περιμένει ότι το συνδρομητικό κανάλι, που φέτος υπέστη τη μεγαλύτερη οικονομική ζημιά, θα συνεχίσει να πληρώνει, υπό την προϋπόθεση ότι δεν έχουμε Ολυμπιακό στην Α1.
Έτσι κι αλλιώς η ικανότητα προσέλκυσης χορηγών είναι περιορισμένη στη χώρα, εν μέσω οικονομικής κρίσης και μνημονίων, σκεφτείτε τώρα τι πρόκειται να συμβεί. Ακόμα κι η επίκληση στο ΑΣΕΑΔ και η προσμονή μιας απόφασης που θα άρει το αδιέξοδο, δεν είναι παρά μια… ψευδαίσθηση.
Γιατί, ακόμα κι αν το Ανώτατο Συμβούλιο Επίλυσης Αθλητικών Διαφορών δικαιώσει τον Ολυμπιακό και παραμείνει στην Α1, υπάρχει κάποιος που πιστεύει ότι θα αποδεχθεί την πρώτη αγωνιστική κόντρα στον… Ηρακλή να τον σφυρίξει κάποιος από τους Αναστόπουλο, Μάνο, Παναγιώτου, τους οποίους θα ορίσει η ίδια ΚΕΔ, ή μια άλλη που θα μοιάζει με τον Μανωλιό, ο οποίος άλλαξε κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς; Σοβαροί να είμαστε…
Ο πρόεδρος δεν έχει την πυγμή. Οι περισσότεροι παράγοντες, χαμένοι στον μικρόκοσμό τους, αναζητώντας μια λύση στο ποδάρι κι όχι βαθιές τομές, δεν έχουν δύναμη. Η πολιτεία, με τη σημερινή της μορφή, μοιάζει να διάβαζε στα… «sos» το κεφάλαιο με τον Πόντιο Πιλάτο κι όχι αυτό με τον γόρδιο δεσμό.
Με αυτά τα δεδομένα τη λύση θα δώσει η αυτορύθμιση της αγοράς, αλλά αυτή η λύση είναι επώδυνη. Είναι κάτι σαν την Ανάσταση, η οποία προϋποθέτει τη Σταύρωση. Δεν μπορείς να φτάσεις στο αποτέλεσμα, δίχως να ακολουθήσεις τη διαδικασία. Και όλα δείχνουν πως αυτόν τον δρόμο ακολουθεί μοιρολατρικά το ελληνικό μπάσκετ.
Αντί επιλόγου: Πάντα θα υπάρχουν οι εξυπνάκηδες φωνασκούντες δια των ΜΚΔ, οι οποίοι όμως δεν μπήκαν στον κόπο να ανηφορίσουν προς το «Νίκος Γκάλης», για να δείξουν και στην πράξη όσα διαλαλούν για να μαζέψουν likes, ή για να αναδειχθούν οι haters του μήνα. Κι αν νομίζετε ότι βγαίνει -έστω και υποτυπωδώς- ισολογισμός (έτσι κι αλλιώς πρακτικά δεν βγαίνει) με ένα ευρώ εισιτήριο, ειλικρινά θέλω να το δω να συμβαίνει…
