Το 1975 ο εκ των ιδρυτών και πρώην πρόεδρος του Ολυμπιακού, Γιώργος Ανδριανόπουλος ψήφισε υπέρ του Παναθηναϊκού (σ.σ. ως πρόεδρος του Γνωμοδοτικού Αθλητικού Συμβουλίου) για την «υπόθεση των λουλουδιών» και γλίτωσε τους «πράσινους» από τον υποβιβασμό στη Β’ Εθνική.
Προφανώς σαν άνθρωπος του αθλητισμού γνώριζε ότι η επιβίωση του συλλόγου του, βασίζονταν στο ενδιαφέρον του κόσμου που συντηρείτο από την άμιλλα με τον παραδοσιακό του αθλητικό αντίπαλο. Ενήργησε δηλαδή με αθλητική έγνοια, παραβλέποντας την αποκρουστική ενέργεια του παράγοντα του Παναθηναϊκού, προς όφελος του ήπιου κλίματος που μας επέτρεπε να παρακολουθούμε αγώνες καθήμενοι δίπλα με οπαδούς της αντίπαλης ομάδας, χωρίς διαχωρισμούς.
Δηλαδή ο ερασιτέχνης πρόεδρος ενήργησε περισσότερο υπεύθυνα από τους δήθεν επενδυτές, αδιαφορώντας για τις επευφημίες του καφενείου και των οπαδών, προς όφελος του αθλήματος.
Οι πολιτικοί “φωστήρες” με ακατανόητες νομοθετικές παρεμβάσεις, που στηρίζονταν σε ιδεολογική προβολή της θολούρας τους για τις δυνατότητες της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, σε συνδυασμό με την άγνοια τους για τα πραγματικά δεδομένα, τη διάθεση εξυπηρέτησης συμφερόντων και προσωπικών ωφελημάτων, κατάφεραν στα χρόνια που ακολούθησαν, από το ‘75, να μετατρέψουν το χώρο σε δημόσιο ουρητήριο.
Τα εκκρίματα των ενεργειών και της συμπεριφοράς των ανθρώπων, που οι εξυπηρετητές πολιτικοί κατέστησαν κυρίαρχους, μετέτρεψαν το έδαφος έδρασης του αθλητισμού σε αποκρουστικό βούρκο που ορισμένοι τον αποκαλούν χαϊδευτικά εκσυγχρονισμό.
Αν υπάρχει κανείς που να θεωρεί ότι η ιδιωτικοποίηση του αθλητισμού λειτούργησε θετικά, τότε το πιθανότερο είναι να πιστεύει στη θεωρία της επίπεδης γης.
Το αποτέλεσμα είναι αυτό που καταγράφεται παρακάτω, στην ανακοίνωση των φιλάθλων του ΠΑΟΚ με αφορμή τις αποφάσεις για τον τελικό κυπέλου στο ποδόσφαιρο, που άσχετα αν συμφωνεί η διαφωνεί κανείς με το σύνολο των όσων αναφέρονται, δυστυχώς έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα.
«Εδώ και δεκαετίες ο χώρος του ποδοσφαίρου έχει μετατραπεί σε πεδίο δράσης του οργανωμένου εγκλήματος στο οποίο κυριαρχούν διεφθαρμένοι πολιτικοί, βαρόνοι των ναρκωτικών, λαθρέμποροι καυσίμων, εθνικοί προμηθευτές, νονοί της νύχτας και κάθε είδους κατακάθι του υποκόσμου».
Αυτό καταφέρατε κύριοι. Το επόμενο βήμα του τελικού χωρίς φιλάθλους είναι να αφαιρέσουμε και τη μπάλα ώστε να μην υπάρχουν αμφισβητούμενες φάσεις. Ζήλεψαν φαίνεται την παράδοση του μπάσκετ στη διοργάνωση φιάσκων τελικών κυπέλου που προκαλεί έκπληξη σε ανθρώπους μεγαλωμένους σε υγιή αθλητικά περιβάλλοντα.
Η παρακάτω ατάκα του Πιτίνο είναι δηλωτική του αλαλούμ που επικρατεί. «Έχω ζήσει πολλές εμπειρίες εδώ. Έναν τελικό Κυπέλλου με μικρά παιδιά, ένα παιχνίδι Κυπέλλου να μη βγαίνει η ομάδα στο δεύτερο ημίχρονο, ένα παιχνίδι πρωταθλήματος να μην κατεβαίνει η αντίπαλη ομάδα και ένα παιχνίδι σε άδειο γήπεδο. Περιμένω το επόμενο παιχνίδι να έχει μόνο γυναίκες 25-40 ετών».
Θα πρέπει να προσθέσουμε και την περίπτωση της μη καθόδου του Παναθηναϊκού στον αγώνα με την Κύμη, που οδήγησε σε υποβιβασμό το Λαύριο, ενέργεια που σε πολιτισμένα κράτη θα είχε και ποινικές συνέπειες για την αλλοίωση του πρωταθλήματος. Στην Ελλάδα θεωρείται μαγκιά.
Στο μπάσκετ η περίπτωση των ιδιοκτητών αποτελεί ξεχωριστό μείγμα εγωπαθών νάρκισσων, εξουσιομανών, παραπλανημένων και στοιχηματζήδων, που κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί ασχολούνται, τη στιγμή που δεν υπάρχει η παραμικρή δυνατότητα κέρδους ώστε να δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό τους ως «επενδυτή».
Ο πιο ενδεδειγμένος χαρακτηρισμός εμπίπτει στις απαγορευτικές διατάξεις περί τύπου.
Φυσικά και είναι λάθος οι γενικεύσεις, για τις προθέσεις και τα κίνητρα των εμπλεκομένων, στις μικρότερες κυρίως ομάδες. Εκ του αποτελέσματος όμως οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι, αν δεν αφορά το στοίχημα, τότε το μόνο ελαφρυντικό είναι η άγνοια και η παραπλάνηση που αξιολογεί την πράξη τους ως έγκλημα εξ αμελείας και όχι εκ προθέσεως.
Έγκλημα όμως είναι, από τη στιγμή που εξαφανίζονται ομάδες με ιστορία και παρέμβαση στην τοπική κοινωνία, μειώνοντας την επιρροή τους και την ελκυστικότητα τους.
Η συνέπεια τις αφιλοσόφητης και ανερμάτιστης πολιτικής είναι κλείνουν πύλες εισόδου στο σύστημα του αθλητισμού αθλητών, μειώνοντας τη δυνατότητα εκτόξευσης τους σε έναν παράλληλο κόσμο που θα τους καταστήσει παγκόσμιες προσωπικότητες στο χώρο τους, με τρόπο που καμία άλλη τοπική συλλογικότητα δεν παρέχει.
Τα πολλαπλά οφέλη για τη χώρα, όπως γενναιόδωρα μας παρέχει η δράση του Γιάννη στο ΝΒΑ, που έχει καταστήσει την Ελλάδα πηγή θετικών ειδήσεων σε όλο τον κόσμο και τον ίδιο τον πιο γνωστό Έλληνα στην παγκόσμια κοινότητα, μας επιβάλει την προσπάθεια διατήρησης της ελπίδας και προσδοκίας που περικλείει η ένταξη κάποιου στο οποιοδήποτε σωματείο, όσο μικρό και αν είναι, ζωντανή…
Η παραπάνω διαπίστωση δεν εντάσσεται στο πλαίσιο αριστερής ιδεοληψίας, όπως αρέσκονται να αποκαλούν όσους δεν προσεύχονται στον Φρήντμαν, οι πραγματικοί ιδεοληπτικοί που ενοχοποιούνται για τη νοσηρή κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί.
Θα περίμενε κανείς τη σθεναρή παρέμβαση και προστασία από τις αρχές του αθλητισμού, ΕΠΟ, ΕΟΚ, ΕΣΑΚΕ κλπ (λέμε και κανένα αστείο να περάσει η ώρα).
Η ΕΟΚ όχι με αρχή, μάλλον με τέλος μοιάζει. Στη συζήτηση στη βουλή για το αθλητικό νομοσχέδιο, ο εκπρόσωπος της ΕΟΚ, στο μόνο που στάθηκε ήταν στη διάρκεια των θητειών, διανθισμένο με κοινότοπες μπουρδολογίες, και με βασικό άξονα των επιχειρημάτων το ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε.
Δηλαδή καμία επαφή με το τι συμβαίνει στο μπάσκετ.
- Χρεωκοπία ηθικά και οικονομικά των ομάδων είναι γενικευμένη.
- Οι διαιτητές είναι απλήρωτοι.
- Η ΚΕΔ με ακατανόητες ενέργειες με τη μεταβολή της στάση της, εξωθεί στη διάλυση.
- Λαϊκίστικη διεύρυνση των εθνικών κατηγοριών, χωρίς την παραμικρή παροχή, με αποτέλεσμα ομάδες κομήτες να εξαφανίζονται μη αντέχοντας το κόστος λειτουργίας.
- Οι ξένοι σε ΠΑΟΚ, ΑΡΗ, Πανιώνιο φεύγουν απλήρωτοι.
- Προπονητές φεύγουν στην αρχή του αγώνα (γιατί άραγε).
- Ομάδες αποχωρούν, ή δεν κατεβαίνουν και αλλοιώνουν το πρωτάθλημα.
- ΠΑΟ και Ολυμπιακός συζητούν τη συμμετοχή τους στη λίγκα της Αδριατικής και αποχώρησης τους από το πρωτάθλημα.
- Στοιχηματζήδες αλωνίζουν.
Ο κατάλογος μακρύς, αλλά κατά την ΕΟΚ το πρόβλημα είναι οι θητείες. Στην έκκληση του υπουργού να επέμβει πυροσβεστικά ο πρόεδρος της ΕΟΚ αποδίδοντας του ευθύνες για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, απαντά με παραλήρημα ότι το κάνει για ψηφοθηρικούς λόγους, σε μία κρίση μικρο-μεγαλισμού, καθώς θεωρεί του εαυτό του σημαίνον πολιτικό πρόσωπο που η κριτική στο πρόσωπο του μπορεί να προσθέσει έστω και μία ψήφο στον οποιονδήποτε!!!
Ο Γκάντι πέθανε, ο Μαντέλα πέθανε και ο πρόεδρος της ΕΟΚ δεν αισθάνεται καλά τελευταία. Αν πρόκειται να πανικοβληθείτε τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή, είστε αβοήθητοι. Ο Γιάννης είναι τυχερός άνθρωπος που δεν έπεσε στα δίκτυα της οργανωμένης μόλυνσης που παραπειστικά αποκαλείται Ελληνικός αθλητισμός.
Όλοι μας, οι λαθρεπιβάτες στο όνειρο του Γιάννη, που διαπρέπει και μας γεμίζει με υπερηφάνεια, συνειδητοποιούμε με θλίψη ότι δεν μας αξίζει. Είναι σαν να πετάς διαμάντι στο βούρκο.
