Kάθε νόμισμα έχει δύο όψεις κι αυτό που είδαμε στο Περιστέρι είναι… σκηνές από τα προσεχώς. Η μία όψη αφορά στην ομάδα των δυτικών προαστίων, που με νέα παιδιά (Καράμπελας / Αγραβάνης), κάποιους που δεν θα πάψουν ποτέ να νιώθουν παιδιά (Βασιλόπουλος), εξαιρετική δουλειά και διαχείριση από τον Αργύρη Πεδουλάκη, δείχνει πώς πρέπει να λειτουργούν οι… μικρομεσαίες (ή και μεγαλομεσαίες) ομάδες της λίγκας.
Όσοι μας διαβάζουν τακτικά γνωρίζουν ότι δεν περιμέναμε να νικήσει το Περιστέρι τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό για να παινέσουμε τη δουλειά που γίνεται (και είναι σπουδαία από κάθε άποψη), οπότε όσα ακολουθήσουν δεν μειώνουν κατ’ ελάχιστον τη νέα τεράστια επιτυχία, που κατέγραψαν οι «πρίγκιπες της δυτικής όχθης».
Υπάρχει έστω ένας που να αμφιβάλλει ότι υπό διαφορετικές (κανονικές, ενδεχομένως) συνθήκες το κλίμα των αγώνων με τους δύο «αιώνιους» θα ήταν διαφορετικό; Ίσως να ήταν ίδιο το αποτέλεσμα, αλλά θα έπεφταν κορμιά. Οι μεν «πράσινοι» είχαν περισσότερο το μυαλό τους στην Ευρωλίγκα, οι δε «κόκκινοι» έχουν (κακώς) σβήσει από καιρό τις μηχανές.
Υπό άλλες συνθήκες, αν το Περιστέρι είχε νικήσει (και το αναφέρω λόγω της χρονικής σειράς των αγώνων) τον Παναθηναϊκό, ίσως να ήταν ρυθμιστής της τελικής κατάταξης της κανονικής περιόδου.
Αν ρίξουμε ένα νόμισμα και πέσει από την πλευρά που θα δείχνει… Περιστέρι, οι σκηνές από τα προσεχώς είναι πανέμορφες. Είναι σκηνές που θέλουμε να βλέπουμε, δηλαδή ομάδες που να παλεύουν στα ίσα τους «μεγάλους», που να παράγουν παίκτες, που να παίζουν όμορφο μπάσκετ.
Αν το νόμισμα πέσει από την άλλη πλευρά, οι σκηνές από τα προσεχώς πρέπει να μας προβληματίσουν όλους. Τι είδους πρωτάθλημα θα είναι αυτό, όταν γνωρίζουμε εξ αρχής τον πρωταθλητή και το ενδιαφέρον περιορίζεται ΜΟΝΟ στο ποιος θα μείνει στην κατηγορία; Ακόμα κι ο Παναθηναϊκός δεν θα έχει κίνητρο για να βελτιώνεται και θα μετατρέψει τη συμμετοχή του στο πρωτάθλημα σε… σειρά φιλικών προετοιμασίας για την Ευρωλίγκα.
Αν αυτή η σκέψη δεν προβληματίζει τον πρόεδρο του ΕΣΑΚΕ, Βαγγέλη Γαλατσόπουλο, τότε κακώς παραμένει σε αυτή τη θέση. Η λίγκα, στην παρούσα φάση και για αρκετά χρόνια (μέχρι να δημιουργηθούν άλλοι πόλοι έλξης, αν κι εφόσον) ΔΕΝ μπορεί να επιβιώσει δίχως έναν εκ των δύο κι όποιος δεν το καταλαβαίνει, δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει.
Αν θέλουμε πραγματικό πρωτάθλημα πρέπει να ανοίξει… χθες ο κύκλος συζήτησης για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες θα παίζεται. Οι όποιες παρεμβάσεις του κ. Βασιλειάδη -σαφώς σπανιότερες από τις επισκέψεις του κ. Βασιλακόπουλου στο γραφείο του (επιλογές είναι αυτές)- δεν δείχνουν βούληση από την πλευρά της πολιτικής ηγεσίας να γίνει μέρος της λύσης.
Απομένει στο αθλητικό κίνημα να βρει τρόπους συνεννόησης. Κι αυτό, όμως, είναι εξαιρετικά δύσκολο, από τη στιγμή που ο ΕΣΑΚΕ απαξιώθηκε κι ο πρόεδρός του έγινε επίσημος καλεσμένος της αυλής του προέδρου. Μόνο που στο τέλος της ημέρας, όταν θα γίνει το ταμείο, μην περιμένετε τον Βιολάρη να τραγουδήσει «είναι νωρίς για δάκρυα Στέλλα». Ή λύνουμε το πρόβλημα, ή μπλέκουμε…
Όλοι, καθένας από το σημείο που βρίσκεται.
