Οι εννέα στους 10 από αυτούς που παρακολουθούν τις καταιγιστικές εξελίξεις στον χώρο του μπάσκετ (το… τσουνάμι έρχεται και θα παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά του), επικεντρώνονται στην κόντρα μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού. Το πρόβλημα, όμως, δεν εντοπίζεται μόνο εκεί και κυρίως ΔΕΝ εντοπίζεται εκεί. Κάποια παραδείγματα για να καταλάβετε ότι το… σαράι του μπάρμπα Γιώργη τρίζει επικίνδυνα (για το άθλημα)!
Υπάρχει κι ένα πρωτάθλημα γυναικών, με το οποίο δεν φαίνεται να ασχολείται κανείς από τη διοίκηση της ΕΟΚ. Ασχολούνται άλλοι (προφανώς). Υπάρχει μια ομάδα, την οποία σφύριξε δύο συνεχόμενες φορές ο ίδιος διαιτητής. Τυχαίο; Ίσως. Η ομάδα παλεύει για τη σωτηρία της και λόγω play out τα πάντα έχουν αξία, αλλά -βρε παιδί μου- μια αβλεψία τυχαίνει.
Άλλη ομάδα, επίσης στην Α1 γυναικών, είχε την τύχη στα πέντε τελευταία παιχνίδια να σφυρίζει δύο φορές ο ίδιος διαιτητής. Κι ω του θαύματος, στο… επόμενο σφυρίζει πάλι ο ίδιος, που πλέον μετρά 3/6! Ίσως πρέπει να συζητήσουν μεταξύ τους τα μέλη της ΚΕΔ/ΕΟΚ γιατί στα άλλα τρία τον… λησμόνησαν.
Φανταστείτε να έπαιζε ένας συγκεκριμένος διαιτητής τους 3/6 αγώνες της Κύμης, ή του Ρεθύμνου, τι θα είχε γίνει! Βεβαίως, με την Α1 γυναικών δεν ασχολείται κανείς, οπότε δεν ανοίγει μύτη. Αν αυτό το γεγονός (δεν χρειάζεται να σημειώσουμε ότι έχουμε στα χέρια μας και τα ονόματα των ομάδων, και τα ονόματα των διαιτητών, κι ίσως και κάτι παραπάνω…) θεωρηθεί αβλεψία πρέπει να ξηλωθούν… χθες οι έχοντες την ευθύνη. Αν δεν είναι αβλεψία, πρέπει να οδηγηθούν στον αθλητικό εισαγγελέα.
Κάνω το ρεπορτάζ διαιτησίας εδώ και κοντά 30 χρόνια και μπορώ να σας πω με βεβαιότητα ότι στη… χειρότερη θα δουλέψει μαγουλάκι. Δηλαδή, θα πάει κάποιος από την ΕΟΚ και θα τσιμπήσει το μαγουλάκι εκείνου που φταίει, λέγοντάς του «… θα μας κράξουν, να είσαι πιο προσεκτικός». Άντε και να πάρει αυτός ένα τηλέφωνο και να πει «μαλάκα Σπύρο με έκαψες» (τυχαίο το όνομα). Κι η ζωή συνεχίζεται.
Θέλετε να φύγουμε από την άγονη γραμμή του γυναικείου μπάσκετ; Οι διαιτητές έχουν λαμβάνειν πάνω από 3.000.000 ευρώ, έχουμε φτάσει στα όρια της παραγραφής κάποιων εξ αυτών των οφειλών κι η ΟΔΚΕ ασχολείται με τη διάσωση της αγριόπαπιας του Βελεστίνου. Οι διοικήσεις των Συνδέσμων μοιάζουν με ήρωες του βουβού κινηματογράφου κι οι διαιτητές αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να διεκδικήσουν μόνοι τα χρήματά τους, δίχως βοήθεια, εκτεθειμένοι σε ενδεχόμενες απειλές για το μέλλον τους στον χώρο.
Καραγκιοζοπαίκτες σε άθλια σκηνή θεάτρου σκιών, που βρωμάει και ζέχνει. Παίζουν την παράσταση «ο πιστός αυλικός», προσπαθώντας να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλον σε ερμηνεία. Μια παράσταση, την οποία έχουμε δει σε επανάληψη άπειρες φορές. Καμία πρωτοτυπία στο σενάριο και στην υποκρισία. Α, και στο τέλος του έργου εμφανίζεται ο μπάρμπα Γιώργης λέγοντας τη μυθική ατάκα «εγώ δεν ασχολούμαι με τη διαιτησία»…
Να ασχοληθείς μεγάλε, γιατί στην πλάτη σου (ενδεχομένως και στο όνομά σου) παίζονται παιχνίδια. Άθλια παιχνίδια, από άθλιους καραγκιοζοπαίκτες…
