Όσοι (να το προσέξουν, η ιατρική έχει προχωρήσει κι έχει βρει λύσεις για μια σειρά από θέματα) παρακολουθούν σταθερά την αρθρογραφία μας, θα θυμούνται ότι από την πρώτη στιγμή έγραφα πως αξία έχει ΜΟΝΟ η 4η και 5η θέση στην Ευρωλίγκα, γιατί από εκεί και κάτω είναι… «αντίο ζωής». Υποστήριζα ότι δεν έχει ουσιαστικό αντίκρισμα το να περάσει κανείς στους «οκτώ» (όχι ότι δεν είναι αποτυχία να μείνεις εκτός, όπως ο Ολυμπιακός), καθώς οι διαβάσεις για το φάιναλ φορ είναι κλειστές.
Είναι φορές που το αποτέλεσμα έρχεται και μας δικαιώνει, άλλες πάλι όχι. Η Ρεάλ πέρασε με… συνοπτικές διαδικασίες, παρότι στο πρώτο ματς ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να είχε κάνει το «μπρέικ». Αλλά κι η Ζαλγκίρις με την Μπασκόνια που τα κατάφεραν, γνώρισαν δύο απανωτές εντός έδρας ήττες και δεν χρειάστηκε να επιστρέψουν σε Κωνσταντινούπολη και Μόσχα, αντίστοιχα.
Καλές είναι οι φωνές και οι αντάρες, καλά τα φουστανελάτα και τα τσιτάτα, αλλά οι τρεις ομάδες, που από την αρχή έθεσαν υποψηφιότητα για τον τίτλο, δεν αφήνουν τον αντίπαλο να ανασάνει. Αν ο Παναθηναϊκός (ή ο Ολυμπιακός) περνούσαν στο φάιναλ φορ, όποιον κι αν συναντούσαν είχαν μια… πιθανότητα. Σε έναν αγώνα, σε 40 λεπτά, όλα μπορεί να συμβούν. Σε σειρά πέντε (αν χρειάζονταν) αναμετρήσεων, κανένα από τα υπόλοιπα κλαμπ δεν μπορούσε να ζητήσει κάτι παραπάνω, από μια νίκη, για την τιμή των όπλων.
Στην προσπάθειά τους να απαντήσουν στις απαιτήσεις του νέου φορμάτ της Ευρωλίγκας, οι τρεις πλούσιοι σύλλογοι δημιούργησαν σύνολα με βαθιά ρόστερ, με ποιοτικούς παίκτες, οι οποίοι όταν έμπαιναν («βασικοί» ή μη) δεν είχαν μεγάλες καμπύλες στο διάγραμμα της συνολικής απόδοσης, με σταρ που έκαναν τη διαφορά.
Εθελοτυφλεί όποιος δεν βλέπει ότι η ψαλίδα άνοιξε και πως έχουμε μια νέα πραγματικότητα. Οι τρεις έχουν ξεφύγει και δύσκολα θα μπορέσει μια ομάδα να τους αντιμετωπίσει. Ξαναγράφω, σε έναν αγώνα, σε μια βραδιά, μπορεί να υπάρξει εξαίρεση, όχι όμως σε διάρκεια. Και βεβαίως, οι τρεις κάνουν αυτό που πρέπει, καθώς μπορούν.
Η πραγματικότητα είναι πως δημιουργείται μια κάστα ομάδων πρώτης γραμμής, που «απειλεί» να κάνει την Ευρωλίγκα πρωτάθλημα δύο ταχυτήτων. Αν δεν βρεθούν απαντήσεις από άλλους συλλόγους (για παράδειγμα η εξίσου πλούσια Μπαρτσελόνα, η Μακάμπι που ψάχνεται, η Αρμάνι που εξακολουθεί να απογοητεύει δίχως να απογοητεύεται), θα περιοριστεί το ενδιαφέρον.
Θα διαπιστώσατε ότι στις ομάδες που μπορούν να πλασαριστούν στην πρώτη γραμμή δεν έχω συμπεριλάβει τους δύο «πρεσβευτές» μας. Δεν είμαι πεσιμιστής, αλλά οι οικονομικές δυνατότητες αμφότερων, σε συνδυασμό με την ένδεια Ελλήνων παικτών πρώτης γραμμής, διαμορφώνουν ένα ζοφερό περιβάλλον. Πλέον η πρόκριση στους «8» είναι το ζητούμενο, αν δεν υπάρξουν κλαμπ που θα ανεβάσουν οικονομικά τον πήχη και θα ζητήσουν κι αυτά τη θέση τους στην κορυφή.
