Σύνθημα της… εποχής μου (προϊστορικής) ήταν «η φαντασία στην εξουσία». Πώς μπορεί, όμως, η… φαντασία να ανατρέψει την εξουσία; Είναι πανεύκολο, καθώς το όλο οικοδόμημα μοιάζει να είναι τόσο συμπαγές και γερό, όσο οι πολυεπίπεδες κατασκευές με τα σπιρτόξυλα. Έχουμε μια… ανατρεπτική όσο και «ανώμαλη» ιδέα:
Ο Κολοσσός, ο οποίος στην ουσία έχει υποβιβαστεί, «χρωστά» ένα παιχνίδι με αντίπαλο τον Ολυμπιακό. Αν μπορούσε να νικήσει στο ΣΕΦ, ίσως όλα να ήταν διαφορετικά, αλλά κάτι τέτοιο μοιάζει (στη θεωρία του πράγματος και βάσει της εικόνας των δύο αντιπάλων) σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Εμείς θα πάμε σε ένα εξίσου φανταστικό σενάριο, αλλά πιο… λογικό (οξύμωρο το σχήμα).
Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι οι παράγοντες του Κολοσσού θέτουν βέτο τη συμμετοχή ενός εκ των τριών διαιτητών, οι οποίοι έχουν «εξαιρεθεί» από τους αγώνες του Ολυμπιακού. Ζητά έναν από τους Αναστόπουλο, Μάνο, Παναγιώτου, ή διαφορετικά να μπουν και οι τρεις στην κληρωτίδα. Σε αντίθετη περίπτωση δηλώνει ότι δεν θα κατεβεί να αγωνιστεί (έτσι κι αλλιώς πεσμένος είναι).
Τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση; Η ΚΕΔ/ΕΟΚ πρέπει να επιλέξει ποια ομάδα θα… εκδιώξει, καθώς από τη μια ο Ολυμπιακός έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν κατεβαίνει να αγωνιστεί με αυτούς τους διαιτητές (έναν εξ αυτών), ο Κολοσσός θα δηλώσει ακριβώς το αντίθετο! Βεβαίως, ο Ολυμπιακός είναι μεγαλύτερο μέγεθος, όμως από την άλλη θα υπάρξουν φωνές υπεράσπισης του (υποθετικού) αιτήματος του Κολοσσού, αφήστε που οι Ροδίτες μπορούν να κινηθούν κατά της Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας, καθώς δεν συντρέχει τυπικός λόγος να μην σφυρίζουν οι τρεις συγκεκριμένοι διαιτητές τις αναμετρήσεις των «ερυθρόλευκων».
Η ουσία του κειμένου έχει να κάνει με το έδαφος στο οποίο έχει χτιστεί το φετινό οικοδόμημα, του κορυφαίου πρωταθλήματος της χώρας. Δεν είναι απλά σαθρό, είναι κινούμενη άμμος. Κι αυτό γιατί οι παράγοντες της ΚΕΔ προσπαθούν να μην πάρουν την ευθύνη της αποχώρησης του Ολυμπιακού, οι παράγοντες της ΕΟΚ έχουν δώσει τις οδηγίες τους και κατά τα άλλα σφυρίζουν αδιάφορα, ο πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ φοβάται όλα αυτά που θα γίνουν για εκείνον, χωρίς εκείνον.
Αντιλαμβάνεστε ότι το πάλαι ποτέ καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης είναι μια καρικατούρα; Επαγγελματικές ομάδες αντιμετωπίζουν όχι μόνο ερασιτέχνες (όχι στην αμοιβή) διαιτητές κι ερασιτεχνισμούς των διοικήσεων των φορέων. Αυτό που όφειλε καθένας να προστατεύει ως… επένδυση, ακόμα και μη αποδοτική, ακόμα κι αν δεν περιμένει κέρδος, έχει γίνει μπαλάκι, που πετάει καθένας στον άλλον και κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη.
Υπάρχουν φορές που η όποια… επιδιόρθωση της ζημιάς οδηγεί σε λύση του ποδαριού κι ίσως να είναι καλύτερο να υπάρξει ολική κατάρρευση για να χτιστεί από την αρχή, σε γερές βάσεις και θεμέλια, ένα πρωτάθλημα, το οποίο να μην παίζεται σε γραφεία, να μην είναι διάτρητο, να μην είναι περίγελος.
