O Γιώργος Βασιλακόπουλος αντιλαμβάνεται -όπως κάθε άνθρωπος- τη δική του αλήθεια, βάσει της αντίληψής του περί των πραγμάτων και όσων του μεταφέρουν οι στενοί συνεργάτες του. Ακόμα και χθες έλεγε στους διαδρόμους της ΕΟΚ πως ο Ολυμπιακός θα κάνει πίσω και θα γίνουν οι αγώνες με Έλληνες διαιτητές. Μάταια προσπαθούσαν συνεργάτες του να του πουν ότι υπάρχει κι η πιθανότητα να επιμείνει, οπότε το πράγμα αλλάζει και παίρνει διαστάσεις.
Εμείς ούτε μπορούμε, ούτε έχουμε λόγο να προβλέψουμε τη στάση που θα κρατήσει ο Ολυμπιακός. Αν θα κατεβεί ή όχι στο ματς της 17ης Μαρτίου, σε περίπτωση που δεν ικανοποιηθεί το αίτημά του, περί ξένων διαιτητών στα ντέρμπι «αιωνίων». Εμείς έχουμε υποχρέωση να αναζητήσουμε αν είναι εφικτό κάτι τέτοιο.
Υπάρχουν κάποιοι ουδέτεροι, οι οποίοι αντιλαμβάνονται το σημείο που βρίσκεται το ελληνικό μπάσκετ, οι οποίοι λένε πως υπάρχει νομικό εμπόδιο, ότι δεν προβλέπεται από τον κανονισμό. Κι είναι δικαιολογημένες οι σκέψεις τους. Μόνο που ούτε στο ποδόσφαιρο υπήρχε πρόβλεψη (δεν θα μπορούσε να υπάρχει) για στροφή στους εκτός συνόρων διαιτητές.
Είναι μια απλή τυπική διαδικασία, που δεν απαιτεί καν τη σύσταση του Διοικητικού Συμβουλίου. Η Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΟΚ μπορεί να πάρει την απόφαση, αλλά είναι εύλογο να μην θέλει. Το τι θα πράξει είναι δικό της θέμα και μετά θέμα του Ολυμπιακού πώς θα αντιδράσει, όμως πλέον κανείς δεν είναι… αθώος του αίματος.
Η προσχηματική αντίδραση των διαιτητών και η απειλή για αποχή (θυμάμαι πώς είχε λειτουργήσει ο κρατικός μηχανισμός, σε αγαστή συνεργασία με ΚΑΕ και την ΕΟΚ, για να βγουν τσουβαλιαστοί οι αλυσοδεμένοι συνδικαλιστές του ΠΣΑΚ, στη δική τους απεργία) προκαλεί γέλωτα. Αίφνης οι διαιτητές, οι οποίοι δεν τολμούν να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα σήκωσαν μπαϊράκι.
Για να κλείσουμε το θέμα της ΟΔΚΕ και να ασχοληθούμε με τα σοβαρά, προτείνω στον πρόεδρό της να κρατήσει -σε ζωντανή μετάδοση- την αναπνοή του όσο περισσότερο μπορεί, για να δείξει την αντίδρασή του σε ενδεχόμενη επέλαση ξένων διαιτητών. Όχι τίποτ’ άλλο, αλλά θα είναι η πρώτη φορά που θα αποκτήσει σάρκα και οστά το εθνικιστικό μότο «οι ξένοι μας παίρνουν τις καλύτερες δουλειές».
Πάμε στα σοβαρά. Ο Γιώργος Βασιλειάδης έχει κάνει ως τώρα μια δήλωση περί ανάγκης αλλαγής της ΚΕΔ/ΕΟΚ. Εύστοχη, αλλά δεν καλύπτει το φάσμα των υποχρεώσεων του, ως πολιτικός ταγός του αθλητισμού. Οφείλει να γίνει μέρος της λύσης, ώστε να αποφύγει να είναι μέρος του προβλήματος. Κι αν η ΕΟΚ μπορεί να κάνει ό,τι θέλει (με το ανάλογο «πολιτικό κόστος»), αν ο Ολυμπιακός μπορεί να κάνει ό,τι θέλει (με το ανάλογο βαθμολογικό κόστος), ο Υφυπουργός Αθλητισμού πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί για να εκτονωθεί η κατάσταση.
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάποιος από αυτούς που (ορθώς) υποστηρίζουν ότι η ελληνική διαιτησία είναι υψηλότατου επιπέδου, ο οποίος μπορεί να αιτιολογήσει γιατί με τόσο -και τόσους- καλούς διαιτητές, έχει περισσότερες συμμετοχές από τον… Καλάθη (ή τον Σπανούλη) ο Αναστόπουλος.
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει έστω κι ένας που διαφωνεί ότι η ΚΕΔ πρέπει να ξηλωθεί. Είναι (ΚΑΙ) θέμα προσώπων, πρέπει να μην υπάρχει κανείς εκ των τεσσάρων στην επόμενη Κεντρική Επιτροπή, η οποία πρέπει να συσταθεί… χθες, αλλά είναι και θεσμικό ζήτημα, το να φύγει από τον έλεγχο της ηγετικής ομάδας της ΕΟΚ.
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει έστω κι ένας που διαφωνεί ότι οι 100+ διαιτητές στην Α1 είναι ανέκδοτο, άρα η πολιτική της ΕΟΚ και της ΟΔΚΕ είναι απολύτως αποτυχημένη.
Οι ξένοι διαιτητές δεν είναι λύση, κατά την ταπεινή μου άποψη. Είναι μεταβατική λύση, για να εκτονωθεί η κατάσταση, για να ξηλωθεί το διαιτητικό κατεστημένο και να λυθούν προβλήματα.
Γιατί οι περισσότεροι από εσάς αναγνωρίζουν το πρόβλημα αν θεωρούν ότι κακώς δόθηκαν τα τρία φάουλ στον Μιλουτίνοφ, ή τα τρία φάουλ σε λιγότερο από 30 δευτερόλεπτα, αν έκανε ή δεν έκανε βήματα ο Σπανούλης, αν τα βήματα προηγήθηκαν του φάουλ στο κλειστό του Περιστερίου.
Ρωτήστε και στις από κάτω κατηγορίες να αντιληφθείτε τι σημαίνει «μακελειό»…
