Αν αποφάσιζαν να διεκδικήσουν το ρεκόρ Γκίνες, παίζοντας όλη τη νύχτα, ο Ολυμπιακός δεν θα είχε τύχη να νικήσει τη Ρεάλ, ακόμα κι αν έπαιρνε ο ύπνος τους μισούς της παίκτες. Κι είναι κάποιες στιγμές που (ειδικά εμείς στην Ελλάδα) νομίζουμε ότι η εξαίρεση πρέπει να είναι κανόνας, σε πείσμα της λογικής και της φυσικής εξέλιξης των πραγμάτων.
Δεν υπάρχει ούτε «εξυπνοχώρι» στην πατρίδα μας, ούτε «χαζοχώρι» στην Ισπανία. Όταν, λοιπόν, το μπάτζετ της Ρεάλ είναι πολλαπλάσιο του Ολυμπιακού, τότε είναι βέβαιο ότι το ρόστερ της ομάδας έχει μεγαλύτερο βάθος και περισσότερη ποιότητα. Αυτό φάνηκε στο μαδριλένικο παρκέ, με τον Λάσο να βάζει και να βγάζει δίχως να ανεβάζει σφυγμούς και τον Μπλατ να προσπαθεί με τρυκ να μείνει στο κόλπο.
Ο Ολυμπιακός στάθηκε με αξιοπρέπεια, τηρουμένων των αναλογιών και των συνθηκών. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η Ρεάλ είναι η κορυφαία και πιο πλήρης ομάδα στην Ευρωλίγκα. Αν σε αυτό συμπεριλάβουμε και την απουσία του Μιλουτίνοφ, που αδυνάτισε δραματικά την «κόκκινη» ρακέτα κι έδωσε τεράστιο προβάδισμα στους ψηλούς της Ρεάλ, έχουμε πλήρη εικόνα του τι συνέβη. Προσθέστε και την εξαιρετική απόδοση του Καμπάτσο και το… γλυκό δένει.
Ο Ολυμπιακός έχει πολλά πράγματα να κρατήσει από ένα ματς, που κανείς δεν υπολόγιζε για νίκη. Η σπουδαία εμφάνιση του Σπανούλη, με εντυπωσιακό νταμπλ – νταμπλ, έρχεται μετά από τη μικρότερη (δική του) ευρωπαϊκή νύχτα. Αυτό μαρτυρά πολλά, όχι μόνο για τον χαρακτήρα του ηγέτη του Ολυμπιακού (αυτό το γνωρίζουμε, χρόνια τώρα), αλλά και για το κατά πόσο αισθάνεται άβολα όταν τον αφήνει στον πάγκο ο Μπλατ.
Ήρωας της βραδιάς είναι σαφέστατα ο Μπόγρης, ο οποίος ήταν εξίσου δραστήριος και στις δύο πλευρές του παρκέ. Είναι πρόδηλο ότι δεν θα στηριχτεί πάνω του ο Ολυμπιακός, αλλά αν ο… 12ος παίκτης τελειώνει το ματς με 12 πόντους (και όχι μόνο), κάτι καλό γίνεται στην προετοιμασία.
Άλλο ένα θετικό πρόσημο για Γκος και ΛεΝτέι, αλλά και μια υποτονική εμφάνιση για Τουπάν και Τίμα. Είναι λογικό να συζητάμε πάντα γι’ αυτούς που δεν παίζουν καλά, όμως είναι εξίσου λογικό να μην παίζουν όλοι καλά σε μια βραδιά. Όχι όταν το ταμπλό έγραψε -16. Πάντως, είναι ζητούμενο να ανέβουν οι δύο παίκτες, για να ανεβεί συνολικά η ισχύς του Ολυμπιακού, ειδικά στα επόμενα πιο σημαντικά παιχνίδια, γιατί -είπαμε- αυτό πήγε βάσει προγράμματος.
Σαφέστατα υπήρξε αμυντικό θέμα, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολλές ομάδες, που μπορούν να περιορίσουν τον επιθετικό οίστρο της Ρεάλ. Όλοι σκοράρουν (και οι 11 που έπαιξαν), όλοι μπορούν στη βραδιά τους να καταστρέψουν τον αντίπαλο, οπότε ήταν λογικό ότι το γήπεδο θα κατηφόριζε.
Μοναδικό… «γαμώτο» για τους «ερυθρόλευκους» είναι πως κάθε φορά που πλησίασαν στους 5-6 πόντους, ως μπασκετικοί Σίσσυφοι, έχαναν το καθοριστικό τρίποντο, αυτό που θα έβαζε σε προβληματισμό τους γηπεδούχους. Όσο το ματς πήγαινε μεταξύ 6-11 πόντων, τόσο έπεφτε κι η ψυχολογία, χάνονταν το κουράγιο, γι’ αυτό και στο τέλος άνοιξε η ψαλίδα.
