Είναι αλήθεια πως χρειάζεται γερό στομάχι για να δεις το βίντεο με τον τραυματισμό του Τάιλερ Έλις. Το ρεπορτάζ λέει πως ο πρώην ΝΒΑερ (μεταξύ άλλων και συμπαίκτης του Γιάννη Αντετοκούνμπο) υποβλήθηκε σε χειρουργική αποκατάσταση του προβλήματος και θα χάσει το υπόλοιπο της σεζόν. Θα επιστρέψει -ευχόμαστε δυνατός- στο ξεκίνημα της επόμενης περιόδου…
Η Φενέρμπαχτσε αναζητεί τον αντικαταστάτη του, όπως θα έκανε κάθε ομάδα στη θέση της. Ουδείς αναντικατάστατος κι οι τραυματισμοί είναι μέσα στους… κινδύνους του επαγγέλματος. Αυτή είναι η κυνική προσέγγιση του θέματος, δεν είναι όμως η δική μας. Αλλού θέλουμε να στρέψουμε τον… φακό.
Πολλές φορές, ειδικά μετά από ήττες και κακές εμφανίσεις, η πλειοψηφία των οπαδών «κράζει» αλύπητα παίκτες. «Τόσα λεφτά παίρνεις ρε» είναι η μόνιμη επωδός, η πρώτη ατάκα που έρχεται στο μυαλό του μέσου οπαδού, ο οποίος δεν αντιλαμβάνεται πώς γίνεται ένας πιτσιρικάς να παίρνει σε έναν χρόνο όσα χρήματα θα πάρει εκείνος σε 10-15 χρόνια (ου μην και περισσότερα).
Το επιχείρημα είναι εξ ορισμού αβάσιμο, καθώς οι όροι αγοράς και ζήτησης ισχύουν παντού. Κανένας παίκτης δεν έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό του προέδρου, για να πάρει αυτά τα χρήματα, αφήστε που για καθέναν από τους πλουσιοπάροχα αμειβόμενους υπάρχουν εκατοντάδες με μισθούς πείνας, που ζουν για το μπάσκετ κι όχι από το μπάσκετ.
Ακόμα, όμως, και για την μπασκετική νομενκλατούρα η πιθανότητα να σβήσει το όνειρο της καριέρας σε ένα βράδυ (απευχόμαστε να συμβεί κάτι τέτοιο στον Ένις, όμως ο τραυματισμός του είναι πάρα πολύ σοβαρός) είναι παραπάνω από υπαρκτή. Κι όταν τα φώτα σβήσουν, όταν σταματήσουν να τον επισκέπτονται οι συμπαίκτες του, όταν πάψουν να τον αποθεώνουν οι φίλοι της ομάδας στα ΜΚΔ, αρχίζει ο ανήφορος.
Ατέλειωτες ώρες αποθεραπείας, προσπάθεια επανόδου, αντίληψη ότι η επόμενη μέρα θα είναι διαφορετική από την προηγούμενη. Ξανά και ξανά περνά ο τραυματισμός από το μυαλό, η ζωή αλλάζει σε μια στιγμή. Και μετά άντε να αποδείξεις ότι ξεπέρασες το πρόβλημα, ότι είσαι γερός, ότι μπορείς να πατήσεις το ίδιο καλά και να κάνεις τα ίδια κόλπα, που σε ανέδειξαν στην ελίτ του χώρου.
Οι αθλητές το γνωρίζουν. Κι αν αυτοί που έφτασαν στο… ψηλότερο ράφι έχουν και καλό… «ταμείο», πολλοί παίζουν γνωρίζοντας ότι αν -χτύπα ξύλο- τραυματιστούν, η αθλητική τους ζωή τελειώνει. Υπάρχουν κι οι παίκτριες που αν βρεθούν σε ανάλογη θέση, καλό θα είναι να έχουν πλούσιο πατέρα, γιατί διαφορετικά «κλάψε με μάνα, κλάψε με».
Όλοι, ανεξαιρέτως οικονομικής κατάστασης κι αποκατάστασης, γνωρίζουν πως χρόνια μετά, όταν η μαρκίζα θα έχει κατέβει, θα ζουν με τις αναμνήσεις, με τα… παράσημα της σύντομης αθλητικής τους ζωής και με αφόρητους πόνους, κάθε φορά που θα αλλάζει ο καιρός. Κι απ’ όσους έβγαλαν πολλά χρήματα, ελάχιστοι θα έχουν λύσει το βιοποριστικό πρόβλημα, καθώς σε αυτές τις ηλικίες είναι ζητούμενο (άλυτο για την ώρα) η διαχείριση των κερδών.
Τι σημασία έχουν όλα αυτά; Να κοιτάξουν να παίξουν καλά την ερχόμενη εβδομάδα, γιατί η φανέλα που φοράνε είναι βαριά. Ή αλλιώς τραγούδα παλιάτσο…
