Η… είδηση της ημέρας είναι πως ο Ιωάννης Παπαπέτρου διέγραψε από το instagram τις φωτογραφίες που είχε με τη φανέλα του Ολυμπιακού. «Έσβησε», δηλαδή, μνήμες πέντε ετών, από τη δική του προσπάθεια, τη δική του συμμετοχή, σε μια ομάδα υψηλού επιπέδου, από την οποία μετακόμισε σε άλλο σωματείο, αντίστοιχα υψηλού επιπέδου.
Πρώτα απ’ όλα να σημειώσουμε ότι δεν χρειάστηκε να μου φέρετε σύννεφο για να πέσω από αυτό, καθώς δεν σημειώθηκε καμία πρωτοτυπία. Δεν είναι ούτε ο πρώτος κι ενδεχομένως ούτε ο τελευταίος, ο οποίος θα παραδώσει τη λογική στον φανατισμό και θα κάνει χαρούμενους τους πολεμοχαρείς της εξέδρας.
Δεν μπορώ να πω ότι νιώθω ικανοποίηση, βλέποντας την ανταλλαγή δημόσιων μηνυμάτων, είτε προέρχονται από τον Αγραβάνη και τον Μπόγρη, είτε από την πλευρά του Ιωάννη. Κανένα ενδιαφέρον και μηδαμινή προσφορά στην προσπάθεια να επικρατήσουν αυτοί που θέλουν (θέλουμε) τον αθλητισμό ως μια ενασχόληση που προσφέρει χαρά κι όχι ως τόπο αντιπαλότητας και πεδίο μάχης.
Οι όποιες «αντεγκλήσεις» θα μπορούσαν να ενταχθούν σ’ ένα trash talking (όχι και τόσο trash) μεταξύ παικτών, που σε αυτόν τον βαθμό δεν είναι εντελώς επιλήψιμο. Γι’ αυτό και δεν με απασχόλησε το θέμα μέχρι σήμερα. Η συγκεκριμένη επιλογή, απόσυρσης των φωτογραφιών με την ερυθρόλευκη φανέλα, δεν είναι αυτό που περίμενα από τον Ιωάννη.
Αυτά τα πέντε χρόνια πέρασε από σαράντα κύματα. Έζησε έναν δύσκολο τραυματισμό, έκανε αγώνα για να πατήσει ξανά στα πόδια του και τα κατάφερε. Είχε καλές και κακές στιγμές, βίωσε το συναίσθημα της συμμετοχής σε τελικούς Ευρωλίγκας, την κατάκτηση πρωταθλήματος. Αλήθεια, τι απ’ όλα αυτά θέλει να ξεχάσει; Μήπως κάθε ένα από αυτά τα στοιχεία δεν συνθέτουν την προσωπικότητά του;
Μήπως υπάρχει έστω κι ένας φίλος του Παναθηναϊκού, που δεν γνωρίζει ότι ο Παπαπέτρου μετακόμισε από τον Πειραιά στο «τριφύλλι»; Μήπως υπάρχει έστω κι ένας φίλος του Παναθηναϊκού, που δεν έχει την εικόνα του με την ερυθρόλευκη φανέλα;
Έχει ξαναγίνει, όμως -ρε παιδιά- είμαστε στο δεύτερο μισό του 2018 κι εμείς κινούμαστε σε λογικές… Κούδα. Είναι δυνατόν νέα παιδιά, να κάνουν τόσο αναχρονιστικές κινήσεις; Ο Ιωάννης, τον οποίο είδα και τον χάρηκα στο τουρνουά «Παύλος Γιαννακόπουλος», νιώθει καλά στον Παναθηναϊκό κι αυτό δεν κρύβεται. Δεν έχει κανέναν λόγο να μην νιώθει καλά για όσα πέτυχε ως παίκτης.
Ή μήπως θα διαγράψει και τις συμμετοχές, και τους πόντους, κι όσα έχει πετύχει ως παίκτης του Ολυμπιακού;
Ο Παπαπέτρου είναι ένα από τα μεγαλύτερα project του ελληνικού μπάσκετ. Είναι το… αύριο και το «αύριο» δεν μπορεί να κινείται στις ράγες του «χθες»…
