Είναι δεδομένο πως όλοι βιαζόμαστε να διαμορφώσουμε άποψη, βάσει όσων -ως τώρα- βλέπουμε, αλλά όποιος το κάνει απλά… τζογάρει. Από ένα κλασικό παιχνίδι προετοιμασίας, από το οποίο λείπουν δύο «παίκτες κλειδιά» (Σπανούλης, Παπανικολάου), κάθε συμπέρασμα είναι… επισφαλές. Με αυτό ως δεδομένο, ας σημειώσουμε κάποια πράγματα, έτσι για να δούμε αν θα επιβεβαιωθούν στη συνέχεια.
Πρώτα απ’ όλα ο πάγκος, από τη στιγμή που κάθεται στην άκρη του νέος κόουτς. Ο έμπειρος Ντέιβιντ Μπλατ δεν ανησυχεί, γιατί έχει πλήρη επίγνωση του τι θέλει να κάνει. Ήταν και γι’ αυτόν ένα… διδακτικό παιχνίδι, καθώς κοιτά τον ρυθμό, γνωρίζει τους παίκτες του, αντιλαμβάνεται τον ψυχισμό τους, διαπιστώνει τις αγωνιστικές του συνήθειες.
Ενδεχομένως νιώθει και κάπως… βαρετά, περιμένοντας να ξεκινήσει η δράση, να ανεβεί η αδρεναλίνη, να βγάλει τα χαρτιά του, να ανακαλέσει από το κουτί των βιωματικών εμπειριών το θυμικό, για να πάρει λίγο χρώμα το πρόσωπό του, όταν οι φωνητικές χορδές θα πιέζονται, στην προσπάθεια να περάσει στους παίκτες του τα αγωνιστικά του «θέλω».
Ένα έλλειμμα στα ριμπάουντ το είχε ο Ολυμπιακός. Δεν ήταν καλές οι επιστροφές του (να πώς φαίνεται με την πρώτη η απουσία του Παπανικολάου), ενώ στην άμυνα στο πλάι υπήρξαν ζητήματα, γι’ αυτό κι η παραγωγικότητα των Ισραηλινών ήταν μεγαλύτερη του αναμενόμενου.
Γενικόλογα μιλώντας, οι τάσεις της επιθετικής προσέγγισης των «ερυθρόλευκων» είναι σίγουρες: Γρήγορο post up παιχνίδι ε τον Πρίντεζη και δευτερευόντως με τον Μιλουτίνοφ. Πολλά quick hits και triple switch στα pick & roll, δείγμα του ότι το καλοκαίρι έγινε πολλή δουλειά, αλλά και της ποιότητας των παικτών που έχει στη διάθεσή του ο Μπλατ. Αν κάτι μας άρεσε (τηρουμένων των απουσιών και του χρόνου που βρισκόμαστε) ήταν το spacing. Λες και κινούνται με αυτόματο πιλότο και τοποθετούνται καθένας στη σωστή θέση.
Όσον αφορά στα πρόσωπα, ο ΛεΝτέι είναι undersize παίκτης, τύπου Χάινς. Δεν είναι Χάινς, αν κι η εμφάνισή του 31 πόντοι (9/13 δίποντα, 13/16 βολές), 11 ριμπάουντ, 3 κλεψίματα, 2 κοψίματα, 11 κερδισμένα φάουλ σε 29:14 λεπτά, θύμισε κάτι από τον Κάιλ. Αν συνεχίσει έτσι θα είναι… λαχείο.
Ο Γκος είχε περισσότερες καλές από τις κακές στιγμές, οι αριθμοί του είναι κολακευτικότατοι κι από τα 31:21 λεπτά συμμετοχής του κρατώ τα μόλις δύο λάθη. Όχι πως οι 20 πόντοι (4/5 δίποντα, 3/7 τρίποντα, 3/7 βολές), τα 3 ριμπάουντ κι οι 6 ασίστ, δεν είναι σημαντικά. Ζητηματάκι οι βολές, αν μιλάμε για παίκτη που θα έχει αρκετή ώρα την μπάλα στα χέρια του.
Ο Τίμα δεν έχει βρει τα πατήματά του (θύμα -προσωρινό- των «παραθύρων»), ο Βεζένκοφ ήταν οικονομικός, ο Τουπάν νιώθει καλύτερα που δεν έχει τον Σάρας να τον πρήζει, αλλά αν συνεχίσει το μπάσκετ αφέλειας, ίσως γνωριστεί αρκετά με τον… πάγκο της ομάδας, μέχρι να αντιληφθεί ότι είναι η ώρα της ατομικής υπέρβασης.
Η Χαποέλ βοήθησε να γίνει καλός αγώνας. Θα είναι η καλύτερη των τελευταίων ετών, ο Φελντέιν είχε εκρηκτικές στιγμές, ο Όουενς ήταν πολύ καλός, γενικά έχει ωραία plays, υποφερτή άμυνα για ισραηλινή ομάδα (ας μην φαίνεται από το σκορ) κι έχει κάνει καλό scouting σε ότι αφορά τους ξένους παίκτες
