Στην αρχή ήταν οι Μπακς, άθλιοι εντολοδόχοι του ΝΒΑ, οι οποίοι απείλησαν τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να μην εμφανιστεί με τη φανέλα της Εθνικής ομάδας. «Αν πας θα σου βγάλουμε τα νύχια με πένσα» ήταν το μήνυμα που έφτασε στο κινητό του κι ο νεαρός παίκτης τρομοκρατημένος το έδειξε στον Γιώργο Βασιλακόπουλο. Όλα ήταν πλέον ξεκάθαρα στο μυαλό του προέδρου.Εδώ και 12 χρόνια οι Αμερικανοί κρατάνε μανιάτικο την ήττα από την Εθνική και τώρα βρήκαν την ευκαιρία να εκδικηθούν. Ήθελαν να χτυπήσουν την «επίσημη αγαπημένη», η οποία τους ταπείνωσε. Ο πρόεδρος αντέδρασε, είπε τα πράγματα με το όνομά τους κι οι ΝΒΑερς, αυτοί που εκπαιδεύουν πιθηκάκια να πηδούν στα δέντρα, υποχώρησαν άτακτα. Ποιος Μαραθώνας, ποιες Θερμοπύλες και ποιοι Σπαρτιάτες. Τύφλα να ‘χει κι ο Παπαμιχαήλ στον Παπαφλέσσα.
«Νικάμε αδέρφια» αλλά ο Γιάννης δεν ήρθε. Αυτή τη φορά ήταν οι ατζέντηδες, που έχουν διεισδύσει σε συνδέσμους προπονητών και δημοσιογράφων, οι οποίοι κράτησαν τον «Greek Freak» μακριά από την Εθνική. Μόνο που εδώ ο πρόεδρος έκανε λάθος. Άλλωστε, και να ήθελαν να πάρουν δημοσιογράφους με το μέρος τους, δεν έχουμε μείνει πολλοί αυτοί που δεν δουλεύουμε (επισήμως) για την ΕΟΚ. Αλλού ήταν το θέμα…
Το μάθαμε και το αποκαλύπτουμε. Το καλοκαίρι ο Γιάννης είχε πάρει τα αδέρφια του κι είχαν πάει για μπάνιο σ’ ένα ελληνικό νησί. Μπήκαν σ’ ένα σκάφος και βγήκαν στο… απέραντο γαλάζιο. Κάποια στιγμή ο Θανάσης τον προκάλεσε! «Κολυμπάμε μέχρι τη σημαδούρα;». Ο Γιάννης δέχθηκε και βούτηξαν.
Οι Αμερικανοί, που είχαν κατατροπωθεί από τον πρόεδρο, βρήκαν ευκαιρία να εκδικηθούν. Με προηγμένα τηλεπικοινωνιακά μέσα, μεθόδους που μόνο στη CIA (όσοι βλέπετε criminal minds ξέρετε) εφαρμόζονται, κάθε φορά που ο Γιάννης πλησίαζε τη σημαδούρα, την έκαναν να στρίψει προς την πλευρά του Θανάση. Στο τέλος ο Γιάννης έχασε, εκνευρίστηκε και είπε ότι δεν θα επιστρέψει ξανά στην Ελλάδα.
Η συνωμοσία της σημαδούρας λειτούργησε κι έτσι τον… χάσαμε. Θεωρούμε τη στιγμή μοναδική, γιατί τώρα που δώσαμε στον πρόεδρο τα… εφόδια, θα διαλύσει τους «φονιάδες των λαών», θα κάνει το ΝΒΑ να χορεύει στους ρυθμούς του. Κι όταν θα παρακαλάνε οι Αμερικανοί να τους λυπηθεί θα πει τη φράση «σήκω Ανδρέα να με δεις».
Αντί επιλόγου: Δεν τρέφω καμία εκτίμηση (φαίνεται άλλωστε) στο έργο του και στην… «προσφορά του» (την ποια;) στο ελληνικό μπάσκετ. Είναι μέρος του προβλήματος κι όχι της λύσης. Ως άνθρωπο τον εκτιμώ και τον σέβομαι. Έχει τη διαδρομή του, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την αγάπη του για το άθλημα, ακόμα κι αν είναι μηδαμινή η προσφορά του.
Πάνω απ’ όλα σέβομαι την ηλικία του. Αν υπάρχουν κάποιοι δίπλα του, που τρέφουν ανάλογο (μακάρι και μεγαλύτερο) σεβασμό, ας τον πείσουν να μην κάνει ξανά δηλώσεις. Κάθε φορά που μιλά, είναι η… χαρά της αντιπολίτευσης, αλλά πλέον είναι κάτι παραπάνω από επιζήμια για τον ίδιο. Είναι κρίμα…
